قرآن به اعتماد بر خدا و رفتار نیکو با مردم تأکید دارد. اعتماد نه تنها در رابطه با خدا بلکه در روابط انسانی نیز اهمیت دارد.
قرآن کریم به مسئله اعتماد در آیات زیادی اشاره کرده است. اعتماد به خداوند و دیگران یکی از بنیادیترین مفاهیم در قرآن میباشد که بر اساس آن، رفتارها و روابط انسانی شکل میگیرد. اعتماد به معنای امید به حمایت و یاری دیگران، به ویژه خداوند متعال، یکی از ارکان مهم ایمان و عمل به دستورات دین است. در این مقاله، به بررسی مفهوم اعتماد در قرآن، ارتباط آن با رفتار اجتماعی و ویژگیهای جویندهی اعتماد میپردازیم. یکی از آیات کلیدی در این زمینه سوره آل عمران آیه 159 است. در این آیه خداوند به پیامبر اکرم (ص) توصیه میکند که با مردم با لطف و ملایمت رفتار کند. آیه میفرماید: "فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ." این آیه به وضوح نشان میدهد که اعتماد به خداوند و ملایمت در رفتار با دیگران میتواند منجر به ایجاد ارتباطات سالم و قوی شود. وجود رحمت و محبت در رفتار با دیگران میتواند موجب جذب آنها به سوی یکدیگر و تقویت روابط انسانی گردد. علاوه بر این، در سوره توبه آیه 105 خداوند میفرماید: "وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ." این آیه ما را به اعتماد به اعمال خود و نیکوکاری تشویق میکند، در حالی که متنبّه میکند که خداوند در حال نظارت بر اعمال ماست. قرآن کریم در این آیه به ما میگوید که اعتماد به خود و کارهای نیک نه تنها باید به وجه درونی و شخصی محدود شود، بلکه باید بخشی از نظام اجتماعی و تعاملات انسانی ما نیز بشود. التزام به اعتماد نه تنها در رویکرد ما به خداوند، بلکه در روابط بین افراد جوامع نیز از اهمیتی ویژه برخوردار است. در روابط اجتماعی، اعتماد به افراد دیگر، خانواده، دوستان و همکاران میتواند پایهگذار ایجاد روابط انسانی باشد. اگر افراد نتوانند به یکدیگر اعتماد کنند، روابطشان دچار آسیب و شکست خواهد شد. به همین دلیل قرآن بر اساس توصیههای خود به راستگویی و صداقت به عنوان ویژگیهای اصلی افراد قابل اعتماد تأکید میکند. صداقت در روابط انسانی یکی از شرایط ضروری برای ایجاد یک محیط سالم و مثبت به حساب میآید. به عنوان مثال، قرآن کریم در آیات مختلفی به ویژگیهای افرادی که باید مورد اعتماد باشند اشاره دارد. راستگویی، وفاداری و اصول اخلاقی در تعاملات اجتماعی ویژگیهایی هستند که تا حد زیادی میتوانند میزان اعتماد را در روابط انسانی تحت تأثیر قرار دهند. به عنوان نمونه، در سوره مومنون آیه 8 آمده است: "وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَاناتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ" که به لزوم رعایت امانت و عهد در روابط اشاره دارد. این آیه تأکیدی بر احترامی است که باید برای اعتماد و عهد خود نسبت به دیگران قائل شویم. اعتماد نه تنها به معنای حمایت از دیگران بلکه در واقع تعهدی است که در روابط بین فردی بر عهده داریم. این مفهوم به ویژه در زندگی روزمره ما اهمیت مییابد. به عنوان مثال در یک خانواده، اعتماد به اعضای خانواده یکی از ارکان اصلی زندگی مشترک به حساب میآید. اگر اعضای خانواده نتوانند به یکدیگر اعتماد کنند، زندگی مشترک آنها با چالشها و مشکلات فراوانی روبرو خواهد شد. به همین دلیل است که در بسیاری از آیات قرآن، اهمیت خانواده و روابط خانوادگی تحت عنوان پایههای جامعه سالم برجسته شده است. در محیط کار و همکاریهای اجتماعی نیز اعتماد نقشی محوری ایفا میکند. همکاریهای مؤثر در هر سازمان، به توانایی افراد در اعتماد به یکدیگر بستگی دارد. در حقیقت، اعتماد محیط کاری سالمتری را به وجود میآورد که میتواند به توسعه سازمان کمک کند. افراد با اعتماد بیشتر به یکدیگر میتوانند ایدهها و نظرات خود را به راحتی به اشتراک بگذارند و در طرحهای جدید مشارکت کنند. به تمامی اینها، میتوان اذعان داشت که قرآن کریم نه تنها به اعتماد به خداوند تاکید کرده بلکه بر ضرورت ایجاد و حفظ اعتماد در روابط انسانی نیز تاکید دارد. اصل اعتماد در زندگی انسانها یکی از بزرگترین هزینههایی است که در کنار ایمان به خداوند و پذیرش دستورات او باید رعایت کنیم. به این ترتیب، اعتماد به یکدیگر و خداوند، سنگ بنای یک جامعه سالم، پویا و معنوی را ایجاد میکند. در نهایت میتوان گفت که اعتماد در قرآن به عنوان یک اصل بنیادی و ساختار محور مورد تأکید قرار گرفته است. این مفهوم که هم از منظر مذهبی و دینی و هم از جنبههای اجتماعی و انسانی بسیار اهمیت دارد، میتواند نقش عمدهای در سعادت بشر ایفا کند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که برای ایجاد ارتباطی سازنده و مثبت، باید بر اساس اعتماد شکل گیرد و در روابط خانودگی، دوستانه و کاری افراد باید از اصول اعتماد پیروی کنند.
پس به رحمت خدا، با آنان نرم بودی و اگر تندخو و سخت دل بودی از گرد تو میپراشدند.
و بگویید: عمل کنید، پس خدا و رسولش و مؤمنان، کارهای شما را خواهند دید.
روزی مردی به نام حسین بود که همواره از مردم دوری میکرد و به تنهایی زندگی میکرد. اما روزی با یکی از دوستانش صحبت کرد و به او گفت که برایش سخت است که به دیگران اعتماد کند. دوستش به او گفت: "اعتماد یک پایه است، زندگی بدون آن میتواند تاریک و خالی باشد." حسین ناگهان به یاد آیات قرآن افتاد و فهمید که درستی در اعتماد کردن به خدا و اطرافیان است. او تصمیم گرفت بیشتر با مردم ارتباط برقرار کند و به تدریج اعتماد بیشتری پیدا کرد. این کار باعث شد تا دوستیهای جدیدی بسازد و زندگی شادابتری داشته باشد.