قرآن بر اجرای عدالت و برابری در زندگی انسانها تأکید دارد و بر اساس آنها، همه انسانها فارغ از تفاوتها برابرند.
قرآن کریم به عنوان کتاب آسمانی مسلمانان، در زمینههای مختلف به زندگی انسانها پرداخته و ابعاد متعدد آن را ارزیابی کرده است. یکی از موضوعاتی که در قرآن به شدت مورد تأکید قرار میگیرد، عدالت و برابری است. این دو اصل نه تنها جنبههای اجتماعی و اقتصادی زندگی بشر را تحت تأثیر قرار میدهند، بلکه در زندگی روزمره نیز نقش بسزایی دارند. در ادامه این مقاله، به بررسی اهمیت عدالت و برابری در قرآن کریم، تأثیر آن بر جامعه اسلامی و راهکارهای پیادهسازی این اصول در زندگی فردی و اجتماعی خواهیم پرداخت. در سوره نساء آیه 135 میخوانیم: 'یا أیها الذین آمنوا، کونوا قوامین بالقسط، شهداء لله' که به مؤمنان دستور میدهد که در هر حال باید در اجرای عدالت ثابت قدم باشند. این آیه تأکید میکند که عدالت یک وظیفه الهی است و مؤمنان باید در همه حال در اجرا و رعایت آن کوشا باشند. همچنین بندگان خدا موظفاند که عدالت را نه تنها در میان خودشان بلکه در مورد دیگران و حتی در برابر دشمنان نیز برقرار کنند. در واقع، عدالت به عنوان یک اصل الهی، توجه به حقوق دیگران را میطلبد و باعث تقویت بنیانهای اجتماعی و کاهش نفرت و کینهها میشود. خداوند همچنین در مورد خانواده و روابط میان اعضای آن نیز تأکید میکند که عدالت باید رعایت شود. در سوره نساء آیه 129 بیان میشود: 'و لن تستطيعوا أن تعدلوا بین النساء ولو حرصتم'. این آیه به وضوح نشان میدهد که انسانها باید به تلاشی برای عدالت بپردازند اما باید محدودیتهای انسانی خود را نیز درک کنند. این بدان معناست که در عین حال که تلاش برای رعایت عدالت واجب است، باید پذیرفت که در برخی موارد، شرایط خاص و تفاوتهای فردی وجود دارد که موجب میشود نتوان به عدالت کامل دست یافت. بنابراین، قرآن افراد را به تلاش برای عدالت دعوت میکند بدون آنکه از واقعیتهای انسانی غافل شود. از سوی دیگر، قرآن بر برابری میان انسانها نیز تأکید میکند. در سوره حجرات آیه 13 آمده است: 'یا أیها الناس، انّا خلقناکم من ذکر و انثی و جعلناکم شعوباً و قبائل لتعارفوا'. این آیه مفهوم برابری را به صورت واضحی بیان میکند و نشان میدهد که خداوند انسانها را از یک مرد و یک زن آفریده و به گروهها و قبائل تقسیم کرده است. هدف این تقسیمات نه برتری یک گروه بر دیگری بلکه ایجاد فرصتی برای شناخت و تعامل میان انسانهاست. این آیه همچنین به ما میآموزد که اصل مشترک همه انسانها، تجلی در وجود الٰهی و فارغ از نژاد، رنگ و جنسیت است. با نگاهی به تاریخ اسلام، مشاهده میشود که پیامبر اسلام (ص) در طول حیات مبارک خود به مسأله برابری و عدالت بسیار تأکید داشتند. ایشان در خطبههای خود بر برابری میان مسلمانان و غیرمسلمانان تأکید کرده و به این نکته اشاره کردند که هیچ کس نمیتواند به دلیل نژاد یا رنگ پوست خود، برتری داشته باشد. این نگاه انسانی و متعالی، هدفی است که قرآن کریم و احادیث نبوی به آن اشاره میکنند. امروزه و به ویژه در جوامع اسلامی، تأکید بر عدالت و برابری میتواند به عنوان یک سازوکار مؤثر برای مقابله با نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی عمل کند. نابرابریها بسیاری از جوامع را تحت تأثیر قرار داده و موجب بروز تنشها و مشکلات مختلف اجتماعی میشود. پیادهسازی عدالت و برابری در جامعه میتواند به کاهش جرم و جنایت، افزایش حس belonging، و تقویت اعتماد میان اعضای جامعه کمک کند. جهت تحقق این اصول، ضروری است که آموزشهای لازم در زمینه عدالت و برابری به جوانان و نسل آینده منتقل شود. در خانواده، مدارس و مجامع عمومی باید فضایی ایجاد شود که در آن افراد بتوانند درباره عدم نابرابری و تبعیض و نتایج منفی آن بحث و گفتگو کنند. فرهنگسازی در این زمینه میتواند به تصویب قوانین عادلانه و تأسیس نهادهایی برای حمایت از حقوق بشر کمک کند. در نهایت، قرآن کریم به عنوان یک کتاب الهی، الگویی از زندگی عادلانه و برابر را به ما ارائه میدهد. اگر جامعه اسلامی بتواند اصول عدالت و برابری را در زندگی فردی و اجتماعی خود رعایت کند، میتواند به سوی ترقی و پیشرفت پایدار حرکت کند. در این راستا، برقراری عدالت و انصاف نه تنها به تسهیل روابط میان انسانها کمک میکند، بلکه به ایجاد جامعهای متعالی و پیشرفته منجر خواهد شد که در آن همه افراد در برابر یکدیگر و در برابر خداوند متعال برابر هستند. بنابراین، باید به یاد داشته باشیم که تحقق عدالت و برابری در جامعه یکی از وظایف اساسی همه مسلمانان است و این دو اصل باید همواره در عرصههای مختلف زندگی ما حضور داشته باشد.
ای کسانی که ایمان آوردهاید! در راه خدا، به عدل قیام کنید و شهادت دهید.
و هرگز نمیتوانید میان زنان انصاف برقرار کنید، هرچند بسیار تلاش کنید.
ای مردم! ما شما را از یک مرد و یک زن آفریدیم.
روزی مردی در یک روستا میخواست عدالت را در میان مردم برقرار کند. او تصمیم گرفت تا محفلهایی برپا کند و در آنجا با مردم درباره برابری و عدالت صحبت کند. بعد از چند ماه، مردم نه تنها نسبت به یکدیگر عادلتر شدند، بلکه ارتباطات و دوستیهایشان هم تقویت شد. این تجربه به او یادآوری کرد که گفتمان و آموزش میتواند تغییرات عمیق و پایداری به وجود آورد.