پاسخ قرآن
قرآن کریم، کتاب مقدس مسلمانان، در طول تاریخ تأکیدات فراوانی بر رحمت و بخشش خداوند داشته و این موضوع را به عنوان یکی از اصول کلیدی در رابطه انسانها با یکدیگر مطرح کرده است. این مهم به ویژه در برخورد با دیگران، به خصوص گناهکاران، نمود بیشتری پیدا میکند. آیات قرآن به ما یادآوری میکند که هیچ انسانی از گناه مصون نیست و همگی در معرض خطا و اشتباه قراردارند. بنابراین، رحمت و محبت به یکدیگر یکی از راههای نزدیکتر شدن به خداوند و اصلاح رفتارهایمان محسوب میشود. در سوره البقره آیه 159 میخوانیم: 'وَ مَنْ يَكْسُبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهَا بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِينًا'. این آیه بیان میکند که نباید به راحتی بر گناهکاران قضاوت کنیم و آنها را به دلیل اشتباهاتشان طرد نماییم. این نکته تصویر روشنی از انگ، طرد و قضاوتهای غیرمنصفانهای است که تنها سبب افزایش فاصلهها و کاهش محبتها میگردد. به جای قضاوت، باید تلاش کنیم با محبت و رحمت با یکدیگر رفتار کنیم و به جای شکایت و پیش داوری، زمینه اصلاح و بازگشت به مسیر درست را برای یکدیگر فراهم کنیم. خداوند در سوره آل عمران آیه 134، مردمی را توصیف میکند که دارای ویژگی رحمت و محبت به یکدیگر هستند و چنین میانجیگری را دوست دارد. این آیات به وضوح نشان میدهند که رحمت خداوند همواره بر گناهکاران جاری است و مؤمنان باید از این خصلت الهی پیروی کنند. آیات قرآن مملو از پیامهای رحمت و محبت است و در بسیاری از موارد به ما یادآوری میکند که برخورد رحیمانه با دیگران، حتی با کسانی که ممکن است در اشتباه باشند، نه تنها از نظر الهی مورد تأکید قرار گرفته بلکه موجب ارتقاء آگاهی و اصلاح افراد میشود. از آنجا که همه انسانها ممکن است در معرض گناه و خطا باشند، مهم است که با دیگران با روحیهای مهربان و بخشنده برخورد کنیم. وقتی که ما با دیگران از طریق رحمت و محبت رفتار میکنیم، در واقع درخت دوستی و دوستی را در بین فردی و جامعه خود میکاریم که میتواند تاثیرات مثبتی بر جامعه داشته باشد. این رفتار رحمتآمیز، نه تنها گناهکاران را به سمت اصلاح و بهبودی هدایت میکند، بلکه به دیگران نیز درس محبت و بخشش میدهد. اما چرا باید به گناهکاران فرصت اصلاح دهیم؟ پاسخ به این سؤال بسیار ساده است؛ زیرا هر فردی ممکن است روزی به ضعفهای خود پی ببرد و بخواهد از آنها عبور کند. اگر ما با محبت و رحمت به گناهکاران نزدیک شویم، ممکن است آنها تغییر کنند و به سمت خداوند نزدیکتر شوند. در حقیقت، برخورد رحیمانه نه تنها بر فرد گناهکار بلکه بر جامعه اثر مثبت میگذارد، زیرا یادآوری رحمت و برکات الهی میتواند به عنوان مشعل راهنما برای اعضای جامعه باشد. در نهایت، رحمت و محبت به یکدیگر از دیرباز جزو اصول اصلی دین اسلام قرار گرفته است و قرآن به وضوح تأکید میکند که ما باید به عنوان مسلمانان از این آموزهها پیروی کنیم. رفتار رحیمانه با گناهکاران و دیگر انسانها نه تنها از نظر الهی مورد تأکید است، بلکه موجب ایجاد فضایی برای اصلاح و رشد فردی و اجتماعی میشود. برای به دست آوردن یک جامعه بهتر، باید با همدلی و محبت یکدیگر را در مسیر اصلاح و رشد هدایت کنیم، زیرا که در نهایت همه در تلاشیم تا به مقام بالاتری نزد خداوند برسیم. پس بر ماست که با عشق و رحمت به یکدیگر نزدیک شویم و در این راه قدم برداریم.
آیات مرتبط
وَمَنْ يَكْسُبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهَا بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِينًا
و هر کس گناهی کند یا خطایی و سپس آن را به بیگناهی نسبت دهد، قطعاً به تهمتی بزرگ و گناهی آشکار گرفتار آمده است.
بقره : 159
الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءَ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
آنان که در خوشی و سختی انفاق میکنند و خشم خود را فرو میبرند و از مردم در میگذرند. و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.
آل عمران : 134
داستانی دلنشین
روزی عالمی در حال آموزش به شاگردانش برای آنها از رحمت خداوند سخن میگفت. در این بین یک گناهکار نزد آنها آمد و از کردارش پشیمان بود. عالم با محبت و صبر به او گوش داد و راههای اصلاح را به او نشان داد. گناهکار با کمک آن عالم به راه درست هدایت شد و به دیگران نیز رحمت و محبت یاد داد. این داستان نشان میدهد که برخورد مهربانانه میتواند جانها را نجات دهد.