خداوند به نیتهای ما اهمیت میدهد اما نتایج نیز مهم هستند. نیتها باید با عمل همراهن باشد.
در قرآن کریم، خداوند به نیتهای انسان اهمیت زیادی داده است. در سوره بقره آیه 225، آمده است: "خداوند تنها از آنچه در دل‌هاست، می‌داند". این آیه نشان‌دهنده این است که نیتهای ما و احساسی که در دل داریم، به شدت مورد توجه خداوند هستند. همچنین در سوره مومنین آیه 30 می‌خوانیم: "و ما خَلقنا السَّماواتِ و الارضَ و ما بَینَهُما باطِلًا ذلِكَ ظَنُّ الَّذینَ كَفَرُوا". این آیه به ما یادآوری میکند که خداوند همه چیز را به صورت عادلانه و با توجه به نیتها مورد قضاوت قرار میدهد. از سوی دیگر، در سوره حج آیه 11 می‌فرماید: "وَ مِنَ الناسِ مَن يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ، فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطمَأنَّ بِهِ وَ إِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ". این آیه بیان میکند که برخی افراد تنها به نتایج کارها توجه دارند و تنها زمان خوشحال می‌شوند که به نتایج مثبتی دست یابند. بنابراین، خداوند به نیتهای ما بیشتر از نتایج کارها توجه دارد، ولی در عین حال، نتایج نیز اهمیتی دارند؛ زیرا اعتقاد به نیت خیر به تنهایی بدون عمل نیز کافی نیست. به عبارت دیگر، نیتها می‌توانند سنگ بنای اعمال ما باشند، اما در نهایت، فعل و عمل نیز باید متناسب با آن نیتها باشد تا مورد پذیرش خداوند قرار گیرد.
خداوند آنچه را در دل‌های شماست می‌داند، پس پرهیزکاری پیشه کنید و بدانید که خداوند بخشاینده و بردبار است.
و ما آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن‌هاست را باطل نساختیم؛ این است گمان کسانی که کافر شدند.
و از مردم کسانی هستند که خدا را بر لب پرستش می‌کنند؛ اگر خیر به او برسد، با آن اطمینان پیدا میکند و اگر گزند به او برسد، روی به دوزخ می‌آورد.
روزی مردی در حال نیت کردن برای کار خیرش بود. او به یاد آیات قرآن افتاد که نیت خیر در نزد خداوند بسیار ارزشمند است. بنابراین او تصمیم گرفت که نه تنها نیت خیر داشته باشد، بلکه باید به عمل نیز بیاندیشد. با توجه به این راهنمایی، او نه تنها برای خود بلکه برای دیگران نیز خیرات زیادی انجام داد و از این کار خوشحال بود.