ریا در عبادت باعث بیاعتباری آن میشود و انسان را از رحمت خدا دور میکند.
در قرآن کریم، مسئله ریا در عبادت به شدت نکوهش شده است و به عنوان یکی از بزرگترین آفت‌ها و خطرها برای ایمان مؤمنان ذکر شده است. در سوره بقره آیه 264، خداوند می‌فرماید: 'ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدقات خود را با زحمت و رنجی که به خود وارد می‌آورید، مخفی نکنید تا به دیگران نشان دهید...' این آیه به وضوح بیان میکند که نشان دادن عبادات به‌منظور جلب نظر دیگران، در واقع باعث ویرانی و بیاعتباری عبادت میشود. همچنین در سوره مومنون آیه 1-2، خداوند مؤمنان واقعی را کسانی معرفی میکند که در نماز خود خاشع و تواضع دارند. ریا به معنای دوری از خالص‌ترین و صمیمانه‌ترین نوع عبادت است که انسان باید برای خداوند انجام دهد. وقتی انسان در عبادت ریا میکند، در حقیقت خود را از رحمت الهی دور میکند. این مسئله‌ای خطیر است که در قرآن نه تنها با ذکر آیات بلکه با داستان‌ها و مثال‌های متعدد نیز تاکید میشود. پروفسور آشواری در کتابش به بیان این موضوع پرداخته است که عبادت خالص بسیار فراتر از ظواهر و نشان دادن به دیگران است - بلکه در عمق دل و نیت انسان نهفته است. بنابراین، باید همواره مراقب باشیم که عبادات ما خالصانه و برای خداوند باشد تا بتوانیم از برکات و رحمت‌های او بهره‌مند شویم.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدقات خود را با یادآوری و آزار باطل نکنید، همچون کسی که مالش را به ریاگری خرج کند.
مسلمانان رستگار شدند.
آنان که در نماز خود خاشع‌اند.
روزی مردی به بازار رفت و در دل خود می‌خواست بهترین و زیباترین لباس را برای نماز بخرد تا وقتی به مسجد می‌رود، همه متوجه او شوند. اما در میان راه، به آیه ای از قرآن فکر کرد که عقلش را آگاه کرد: 'ریا در عبادت باعث باطل شدن عمل میشود.' او تصمیم گرفت فقط به خاطر خداوند نماز بخواند و نه برای توجه دیگران. با این تصمیم، احساس آرامش و رضایت عمیقی کرد و نمازهایش با خلوص بیشتری انجام می‌شد.