گریه از ترس خدا نشانهای از عشق و ایمان به اوست و ثواب دارد.
گریه از ترس خداوند به عنوان یک حالت روحی مثبت و ارزشی در ادبیات اسلامی و آیات قرآن به شمار میآید. در قرآن، خداوند به انسانها توصیه میکند که از آثار و نشانههای عظمت و قهری که او برخود مقرر کرده است، بترسند و به یاد او گریه کنند. این گریه نهتنها نشانه ترس، بلکه نشانه عشق و عشق و گرایش به خداوند است. در سوره مریم، آیه 58، در مورد انبیای الهی و بندگان راستین آمده است: "و اگر [چیزی] از عذاب پروردگار را از روی ترس به یاد آوردند، به سجده میافتند و با اشک میگریند". این آیه بیانگر این است که گریستن در برابر خداوند به خاطر خوف از عذاب او، نشانهای از ایمان و تقوایی عمیق است. همچنین در سوره بقره، آیه 59 اشاره شده است: "مؤمنان کسانی هستند که وقتی نام خدا برده میشود، دلهایشان به لرزه درمیآید و وقتی از آیات او سخن گفته میشود، بر آنان شهوت و اشک میریزد". این آیات نشاندهنده ارزش و اهمیت گریه از ترس خدا به عنوان روشی برای نزدیکتر شدن به او و ابراز محبت و عبادت است. بنابراین، میتوان گفت که گریه از ترس خداوند نه تنها ثواب دارد، بلکه همچنین یکی از نشانههای ایمان واقعی و محبت به خداوند است.
پس به سجده افتادند و گریستند.
مؤمنان کسانی هستند که هرگاه یاد خدا شود، دلهایشان میلرزد و هنگامیکه آیات او بر آنان خوانده شود، بر ایمانشان افزوده میشود.
روزی جوانی به نام حسن در میانسالی خود با دلنگرانیهای زندگی دست و پنجه نرم میکرد. روزی در کنار دریا نشسته بود و در دلش با خداوند صحبت میکرد. او از ترس عذاب خداوند و به خاطر عشقش به او، اشک بر چشمانش جمع شد و به یاد آیات قرآن افتاد. او این احساس را تجربه کرد که هرگاه برای خداوند اشک میریزد، نه تنها به آرامش میرسد بلکه از جانب خداوند نیز محبت و رحمت را به خود جذب میکند. این تجربه بر زندگی حسن تأثیر عمیقی گذاشت و او توانست به آرامش و امید در زندگی دست یابد.