وفای به عهد در قرآن بسیار مورد تأکید قرار گرفته و به عنوان نشانهای از ایمان مؤمنان شناخته میشود.
وفای به عهد و پیمان یکی از ارزشهای اخلاقی بسیار مهم در اسلام است که در قرآن به آن اشارههای فراوانی شده است. وفای به عهد به معنای پایبندی به توافقها و قرارهای خود با دیگران میباشد. این مسئله نهتنها در دین اسلام بلکه در تمامی فرهنگها و جوامع مختلف بهعنوان یک فضیلت اخلاقی شناخته میشود. در جوامع انسانی، وفای به عهد ظرفیت ایجاد اعتماد و امنیت میان انسانها را فراهم میآورد و یکی از بنیادهای اساسی برای برقراری روابط انسانی سالم و مؤثر است. خداوند در آیه 33 سوره اسراء میفرماید: 'وَأَوْفُوا بِالْعُقُودِ إِنَّ الْعُقُودَ كَانَتْ مَسْئُولًا' بهعبارتی، به پیمانهایتان وفا کنید، زیرا از شما در مورد پیمانهایتان سؤال خواهد شد. این آیه به وضوح نشان میدهد که وفای به عهد از اصول و مبانی مهم در زندگی مؤمنان است. در این آیه تأکید بر این نکته وجود دارد که انسانها باید در برابر عهد و پیمانهای خود مسؤولیتپذیر باشند و در روز قیامت باید جوابگوی آنچه انجام دادهاند، باشند. این روحیه وفاداری و انضباط در انجام وعدهها نهتنها موجب رشد شخصیت فردی میشود، بلکه تأثیرات عمیقی بر زندگی اجتماعی دارد. اگر اعضای یک جامعه به یکدیگر وفا کنند و به عهدهای خود پایبند باشند، جامعهای متعالی و پایدار ایجاد خواهد شد. سوره مدثر آیه 38 نیز به این موضوع اشاره میکند: 'كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ' به معنای اینکه هر انسانی باید پاسخگوی اعمال خود باشد. این آیه تأکید میکند که اعمال ما بهویژه در موضوع وفای به عهد، ما را به حالتی قرار میدهد که در آن باید پیوسته خود را بسنجیم و در برابر خداوند پاسخگو باشیم. بنابراین، اگر ما به عهد و پیمانهای خود وفا نکنیم، باید از تأثیرات منفی آن بترسیم و بدانیم که در روز قیامت از ما پرسش خواهد شد. اهمیت وفای به عهد در آیات قرآن بهوضوح مشخص است. در سوره بقره آیه 177 آمده است: 'لَيسَ الْبِرَّ أَن تَولُّوا وَجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَأَعْطَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الْرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّکَوٰةَ وَالْمُوْفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا' که در این آیه وفای به عهد بهعنوان یکی از نشانههای ایمان مؤمنان معرفی شده است. این آیه به صراحت نشان میدهد که ایمان به خداوند، روز قیامت و امور مرتبط به آن شامل توجه به حقوق دیگران و وفاداری به عهدها میشود. امت اسلام با تکیه بر آیات قرآن، وفای به عهد را بهعنوان یک اصل اساسی زندگی خود قرار دادهاند. در واقع، وفای به عهد نشانهای از صداقت، امانتداری و تعهد فرد نسبت به دیگران است. فردی که به قولها و وعدههای خود وفا میکند، اعتبار و اعتماد خود را در جامعه حفظ میکند و مورد احترام دیگران قرار میگیرد. از دیگر نکات مهم در رابطه با وفای به عهد، میتوان به تأثیرات مثبت آن بر روابط بین فردی و اجتماعی اشاره کرد. وفای به عهد باعث ایجاد روابط عمیقتر و سالمتر میان افراد میشود و اعتماد و احترام را مستحکمتر میسازد. همچنین، ایجاد فضایی از همدلی و همکامی در جامعه موجب تقویت انسجام اجتماعی میگردد. بهعبارتی، وفای به عهد نهتنها یک ارزش اخلاقی است، بلکه نشاندهنده ایمان و تقوای فرد نیز میباشد. هر چه بیشتر فرد به تعهدات خود عمل کند، نشاندهنده صحت ایمان او به اصول اخلاقی و دینی است. در اجتماع امروز، با توجه به شرایط و چالشهای مختلف که انسانها با آن مواجه هستند، وفای به عهد بهعنوان یک ضرورت اساسی باید مورد توجه قرار گیرد. فساد اجتماعی و عدم اعتماد میان افراد میتواند بهطور مستقیم ناشی از عدم وفای به عهد باشد. بنابراین، بر ماست که به اهمیت این موضوع توجه کنیم و در زندگی روزمرهامان به آن عمل کنیم. در نهایت، لازم است تأکید کنیم که وفای به عهد یک نهاد اخلاقی مهم در زندگی فردی و اجتماعی ماست که در آموزههای اسلامی به وفور مورد تأکید قرار گرفته است. از این رو، هر فرد مسلمان باید سعی کند در همه حال به سمت وفای به عهد و پایبندی به ارزشهای اخلاقی حرکت کند و به عنوان یک الگو در جامعه شناخته شود.
و به پیمانهای خود وفا کنید؛ زیرا قطعاً از شما در مورد پیمانهایتان سؤال خواهد شد.
هر انسانی باید پاسخگوی اعمال خود باشد.
نه، نیکوکاری آن نیست که صورتهای خود را به سوی مشرق و مغرب کنید، بلکه نیکوکار کسی است که به خدا و روز قیامت، و فرشتگان، و کتاب و پیامبران ایمان داشته باشد و در حلقه محبتش، مالی را به نزدیکان و یتیمان و مسکینان و مسافران و سؤالات و غیره ببخشد و نماز را برپا داشته و زکات را بدهد و به پیمان خود وفا کند وقتی که میکند.
روزی، شخصی به نام سجاد تصمیم گرفت که نسبت به عهدها و توافقاتش پایبند باشد. او در آغاز ماهی جدید، هدفگذاری کرد که همه قولهایی که به دیگران داده بود را اجرا کند. این کار نه تنها او را به فردی مورد اعتماد تبدیل کرد، بلکه احساس رضایت عمیقی نیز به او داد. سجاد متوجه شد که وفای به عهد نه تنها بر زندگیاش تأثیر مثبتی دارد، بلکه باعث رضایت خداوند نیز میشود.