کمک به نیازمندان و مهربانی با دیگران، از روشهای شاد کردن دلهاست.
در قرآن کریم، توجه به شادی و خوشحالی دیگران بهشدت مورد تأکید قرار گرفته است و این نشاندهنده اهمیت روابط انسانی و نیکوکاری در زندگی روزمره ما است. قرآن بهعنوان کتاب مقدس مسلمانان، نهتنها به اصول دین و عبادت میپردازد، بلکه بر جنبههای اجتماعی و اخلاقی زندگی نیز تأکید میکند. بنابراین کمک به نیازمندان و احسان به فقراء یکی از روشهای مؤثر برای شاد کردن دل دیگران به شمار میرود. خداوند در سوره بقره آیه 177 به صدقه و احسان به دیگران اشاره میکند و بیان میدارد که این اعمال میتواند دلها را شاد کند و روابط انسانی را تقویت نماید. صدقه دادن در واقع بهنوعی پاسخی به نیازهای انسانی است و با تأمین خوشحالی دیگران، خود فرد نیز احساس رضایت و خوشحالی بیشتری خواهد کرد. این چرخه مثبت از انسان به انسانی دیگر منتقل میشود و باعث بهبود کیفیت زندگی جامعه میشود. از طرفی، صحبت با مهربانی و نیکو با دیگران، یکی دیگر از راهکارهای موثر برای شاد کردن دلهاست. در سوره لقمان آیه 19 آمده است که انسان باید در گفتار خود مهربان و نیکو باشد. این آیه به ما میآموزد که نحوه بیان ما و کلمات ما میتواند تأثیرات بزرگی بر روحیه دیگران بگذارد. صحبتهایی که با ادب و احترام بیان میشود، نهتنها موجب خوشحالی دیگران میشود، بلکه باعث تحکیم روابط اجتماعی و ایجاد حس همبستگی میگردد. در این راستا، ایجاد فضای محبت و دوستی در جامعه هم از دیگر راهکارهایی است که میتواند موجب شادی دلها شود. در سوره آل عمران آیه 159 تأکید شده است بر اهمیت برقراری صلح و مهربانی. زمانی که روابط اجتماعی بر پایه محبت و همدلی شکل میگیرد، اختلافات و تنشها به حداقل میرسد و این فضا خود به خود موجب شاد شدن دلهامیشود. وقتی از یکدیگر میخواهیم که مشکلات خود را با هم حل کنیم و به یاری یکدیگر بشتابیم، طبیعتاً دلها شادتر خواهند شد و فضای عمومی جامعه بهبود خواهد یافت. علاوه بر این، در سوره مائده آیه 32 به اهمیت نجات جان انسانها اشاره شده است. این آیه نشاندهنده ارزش زندگی انسانی و خدمت به دیگران است. زندگی انسانها از ارزش بسیار بالایی در قرآن برخوردار است و نجات جان دیگران و خدمت به نیازمندان از بزرگترین عبادتها و کارهای نیک به شمار میآید. این اعمال نهتنها دل دیگران را شاد میکند بلکه خود انسان نیز بهواسطه خدمت به دیگران احساس خوشبختی و رضایت میکند. درواقع، مفهوم خدمت و یاری رساندن به همنوعان در قرآن، معنایی عمیق و روحانی دارد که فراتر از شکل ظاهری خود میباشد و بیشتر به ارتقای روح انسانی و روابط اجتماعی توجه دارد. کلیت این آموزهها نشان میدهد که شاد کردن دل دیگران نیاز به تعهد به ارزشهای انسانی دارد و در قرآن، بسیاری از اصول به این مهم اشاره شده است. از اینرو، بر ماست که در زندگی روزمره خود با تکیه بر این تعالیم و ارزشها به دیگران کمک کنیم و فضایی را ایجاد کنیم که به نشاط و شادی دلها بینجامد. یکی از ویژگیهای برجسته آموزههای قرآن، تأکید بر دوستی و محبت در هسته اصلی روابط انسانی است. قرآن تلاش دارد تا مسیری را برای رعایت این ارزشهای انسانی مشخص کند و به ما یادآوری کند که زندگی، همچنان که در بندگی خداوند متعالی اهمیت دارد، در معاشرت با دیگران هم بسیار بااهمیت است. بهطور کلی، همانطور که در قرآن کریم تأکید میشود، شاد کردن دل دیگران و ایجاد فضای محبت و دوستی در جامعه بسیار مؤثر است و میتواند تأثیرات مثبت عمیقی بر جامعه داشته باشد. اگر هر یک از ما بهطور فردی و جمعی در پی شاد کردن دل دیگران باشیم و به نیکی کردار کنیم، قطعاً زندگی جامعهای با نشاط و آرامش را تجربه خواهیم کرد. بهعبارت دیگر، یادگیری و بهکارگیری آموزههای قرآنی درباره محبت و شاد کردن دل دیگران میتواند به ارتقای روابط انسانی و افزایش سطح خوشحالی در جامعه منجر شود. در نهایت، باید به یاد داشته باشیم که عمل به این آموزهها نهتنها در زندگی روزمره ما تغییرات مثبتی ایجاد خواهد کرد، بلکه باعث ارتقای روحیه انسانی و بهبود شرایط اجتماعی نیز میشود. پس بیایید با همدیگر دست در دست بگذاریم و به وسیلهی احسان، محبت و کمک به دیگران، دنیایی شادتر و پر از محبت بسازیم.
نیکی این نیست که شما روی خود را به سوی شرق یا غرب کنید، بلکه نیکوترین افراد کسانی هستند که به خدا و روز قیامت و ملائکه و کتاب و پیامبران ایمان داشته باشند و مال خود را با عشق به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و در راه ماندگان و سائلین و در آزادی از بردگان بدهند و نماز را به پا دارند و زکات دهند و به وعدههای خود وفا کنند و در مصیبتها و سختیها و مواقع جنگ صبر کنند. اینها هستند که راستگویند و اینها هستند که پرهیزکارند.
و بیشک تو در کار خود بهترین کار را میکنی.
پس در اینجا جز بر آنها که با شما هستند توبیخ نمیشوند.
در روزی خوش، علی تصمیم میگیرد که برای رساندن خوشحالی به دیگران تلاش کند. او ابتدا به دیدن دوستش رفت که مدتها بود ناراحت بود. با یک شاخه گل به خانهاش رفت و با مهربانی گفت: "دوست عزیز، این برای توست." دیری نگذشت که چهره دوستش پر از لبخند شد. سپس علی به نزدیکیهای بازار رفت و به خیریهای کمک کرد. روز علی به پایان رسید و او فهمید که شادی واقعی در بخشش و مهربانی با دیگران است.