قرآن به ثروت به عنوان نعمتی الهی نگاه میکند که باید در راستای کمک به نیازمندان استفاده شود و به فقر به عنوان یک معضل اجتماعی تأکید دارد.
قرآن کریم به عنوان کتاب مقدس مسلمانان، یکی از مهمترین منابع برای درک مسائل اجتماعی و اقتصادی در زندگی انسانها است. یکی از موضوعات کلیدی که در این کتاب مورد بررسی قرار میگیرد، مسئله فقر و ثروت است. قرآن به این دو مقوله با نگاهی متعادل و جامع پرداخته و سعی کرده تا جایگاه هر یک را در جامعه معرفی کند. در این مقاله به بررسی این دیدگاهها میپردازیم و سعی خواهیم کرد تا ابعاد مختلف آن را مورد تحلیل قرار دهیم. اولین نکتهای که باید به آن اشاره کنیم، معنای ثروت در نظر قرآن است. ثروت در قرآن به عنوان نعمتی از سوی خداوند محسوب میشود. هیچ ثروتی نمیتواند بدون اراده و قدرت الهی به وجود آید. در سوره بقره آیه 267، خداوند میفرماید: "ای کسانی که ایمان آوردهاید! از پاکیزهها خرج کنید و از آنچه خودتان دوست دارید، چیزی را ندهید..." این آیه به وضوح نشان میدهد که ثروت و داراییها باید در راستای خیر و نیکی مورد استفاده قرار گیرند. به عبارت دیگر، صرف داشتن ثروت به خودی خود، فضیلت نیست؛ بلکه نحوه استفاده از آن اهمیت دارد. اسلام به مسلمانان توصیه میکند که از داراییهای خود به گونهای استفاده کنند که موجب رشد اجتماعی و خدمت به دیگران شود. از سوی دیگر، قرآن کریم به مسئله فقر نیز توجه ویژهای دارد. فقر به عنوان یک مشکل اجتماعی و معضل قابل توجه در جامعه محسوب میشود. خداوند در سوره ماعه آیه 55 میفرماید: "خداوند تنها از شما میخواهد که خدا را بپرستید و در راه او زکات بدهید و در شرایط سخت به یاری یکدیگر بشتابید." این آیه تصریح میکند که مسلمانان باید در راستای کاهش فقر و کمک به نیازمندان فعال باشند. زکات، به عنوان یکی از ارکان اسلام، یک روش مؤثر برای کاهش فقر در جامعه است. از طریق پرداخت زکات، افراد ثروتمند میتوانند بخشی از داراییهای خود را به فقرا و نیازمندان اختصاص دهند و در نتیجه موجب بهبود وضعیت اقتصادی آنها شوند. قرآن کریم بهخصوص بر این نکته تأکید دارد که فقر تنها یک مشکل فردی نیست، بلکه یک معضل اجتماعی است که باید به شکل جمعی به آن پرداخته شود. مسلمانان تشویق میشوند که در سختیها و شرایط دشوار به یکدیگر کمک کنند و از همنوعان خود حمایت نمایند. کمک به فقرا نه تنها برای آنان که به آننیاز دارند ضروری است، بلکه منجر به ایجاد ارتباطات انسانی و تقویت همبستگی در جامعه میشود. در واقع، از منظر قرآن، کمک به نیازمندان یک وظیفه دینی محسوب میشود و مسلمانان باید به آن اهمیت ویژهای بدهند. علاوه بر این، قرآن بر خودکفایی و کسب روزی حلال نیز تأکید دارد. کار و تلاش در جهت تأمین معاش، نه تنها یک ضرورت اجتماعی، بلکه یک فضیلت دینی نیز به شمار میآید. خداوند در قرآن، مسلمانان را به تلاش و کوشش وادار میکند و به این نکته اشاره میکند که کسب روزی حلال و سالم باید در اولویت قرار گیرد. کار و تلاش برای تأمین نیازهای زندگی نه تنها موجب ارتقاء وضعیت معیشتی میشود، بلکه فرد را از نیاز به دیگران بینیاز میسازد. با توجه به این دیدگاه ها، میتوان نتیجه گرفت که قرآن نسبت به مسائل فقر و ثروت دارای چارچوبی جامع و انسانی است. این کتاب مقدس همواره به سمت ایجاد عدالت اجتماعی و کمک به نیازمندان سوق میدهد. در این راستا، مسلمانان تشویق میشوند که در برابر فقر و نابرابریهای اجتماعی بیتفاوت نباشند و به عنوان یک جامعه، در راستای کاهش فقر همکاری کنند. نکته دیگری که باید در نظر داشت، این است که قرآن هیچگاه فقر را به عنوان یک حالت مطلوب یا ارزشمند معرفی نمیکند. اما در عین حال، آن را به عنوان یک واقعیت اجتماعی نمیپذیرد و بر اهمیت مبارزه با آن تأکید دارد. از دیدگاهی دیگر، فقر میتواند به انسانها درسهایی از یک سواد اجتماعی و اقتصادی بدهد، اما این به هیچ وجه به معنای پذیرش وضعیت موجود نیست. با این حال، ایجاد تعادل میان ثروت و فقر یکی از دغدغههای اصلی قرآن است. اسلام از ثروت به عنوان یک وسیله برای ایجاد نیکی، محبت و یاری به دیگران یاد میکند و به مسلمانان توصیه میکند تا هرگز از مسئولیتهای خود در برابر فقرا و نیازمندان غافل نشوند. در نهایت، میتوان گفت که قرآن کریم، با توجه به آموزههای خود، راهکارهایی را برای مقابله با فقر و ایجاد ثروت های حلال و مشروع ارائه میدهد و مسلمانان را به یک زندگی متعادل و اخلاقی فرا میخواند. با توجه به تمام موارد فوق، به وضوح میتوان نتیجهگیری کرد که قرآن در تلاش است تا با ایجاد یک جامعه عادل و انسانی، ساختارهای اجتماعی و اقتصادی را به سمت بهتر شدن هدایت کند. ثروت و فقر باید به عنوان دو مقوله متضاد همدیگر دیده نشوند، بلکه به عنوان دو وجهی از یک سکه اجتماعی با یکدیگر مرتبط هستند. بنابراین، مسلمانان موظفاند تا در راستای بهبود وضعیت اقتصادی جامعه و کاهش فقر، به آموزش و ترویج ایدههای مثبت در این زمینه بپردازند و با کمک به یکدیگر، گامهای مؤثری در این زمینه بردارند.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، از پاکیزهها خرج کنید و از آنچه خودتان دوست دارید، چیزی را ندهید...
خداوند تنها از شما میخواهد که خدا را بپرستید و در راه او زکات بدهید و در شرایط سخت به یاری یکدیگر بشتابید.
روزی مردی به نام احمد بود که با فقر دست و پنجه نرم میکرد. او همیشه در دلش آرزو داشت که ثروت لازم را داشته باشد تا بتواند به دیگران کمک کند. به یاد قرآن افتاد و تصمیم گرفت از روی هویت انسانی خود به فقرا کمک کند. روزی از روزها، در یکی از محلههای فقیرنشین، با مردی آشنا شد که به دلیل بیماری نمیتوانست کار کند. احمد تصمیم گرفت بخشی از درآمد روزانهاش را به او اهدا کند. این کار نه تنها به آن مرد کمک کرد بلکه زندگی احمد را نیز پر از برکت و خوشحالی کرد.