کفر، نافرمانی، و انجام اعمال بد مانند دروغ‌گویی انسان را از بهشت دور می‌کند.
در قرآن کریم، موضوعاتی که انسان را از بهشت دور می‌کند به وضوح در آیات مختلف بیان شده است. یکی از این عوامل، کفر و نافرمانی از دستورات خداوند است. در سوره آل عمران، آیه 85، خداوند فرموده است که هر کس دین دیگری را جز اسلام انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد و در آخرت از زیانکاران خواهد بود. همچنین، در سوره مائده، آیه 36 نیز آمده است که کسانی که کافر شوند و با اعمال بد خود در دنیا زندگی کنند، در آخرت عذاب سختی خواهند داشت. به همین ترتیب، در سوره زمر، آیه 71، خداوند می‌فرماید که کسانی که به حقایق الهی توجه نمی‌کنند و به وسوسه‌های دنیا پاسخ می‌دهند، در آخرت از بهشت دور خواهند شد. از طرف دیگر، بدی‌ها و ترک واجبات مثل دروغ‌گویی، نفاق، و ظلم نیز عامل دیگری برای دور شدن از بهشت است. در قرآن، به شدت بر دوری از دروغ و نفاق تأکید شده است، زیرا این رفتارها نه تنها باعث دوری از رحمت خداوند می‌شوند، بلکه باعث نارضایتی مردم نیز خواهند شد. بنابراین، برای نزدیکی به بهشت، باید از این موارد دوری کرده و به طاعت خدا و عمل صالح اهمیت دهیم.
و هر کس جز اسلام دینی بطلبد، از او پذیرفته نخواهد شد و او در آخرت از زیانکاران است.
برای کسانی که کافر شوند، عذابی سخت است و آنان شرکای خدا هستند.
و کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، به بهشت‌هایی وارد خواهند شد که از زیر آنها نهرها جاری است.
روزی در یک باغ زیبا، جوانی به نام امیر بود که دروغ می‌گفت و به دوستانش همواره نفاق می‌ورزید. یک روز، درختی تنومند نزدیک او گفت: "تو از نور حقیقت دوری!" امیر به آن درخت نزدیک شد و گفت: "چگونه می‌توانم دوری کنم؟" درخت با آرامش گفت: "دوری از خیر و عمل صالح تو را به تاریکی می‌کشاند. برای نزدیکی به بهشت باید صادق باشی و کارهای نیک انجام دهی." امیر به حرف‌های درخت فکر کرد و تصمیم گرفت تا از آن روز راستگو باشد و به دوستانش نیز نیکی کند. به تدریج، زندگی‌اش روشن‌تر شد و به بهشت واقعی در این دنیا رسید.