عبادتها وقتی بیاثر میشوند که نیت خالص نباشد و تعلقات دنیوی بر آنها غلبه کند.
در قرآن کریم، چندین آیه وجود دارد که به چرایی بیاثر بودن برخی از عبادات اشاره دارد. یکی از عوامل اصلی که می‌تواند باعث بیاثر بودن عبادتها شود، نیت و خالص بودن عمل است. در سوره بقره آیه 264، خداوند می‌فرماید: 'ای کسانی که ایمان آورده‌اید، نیکوکارانه صدقه ندهید، در حالی که به یاد خودتان باشید.' این آیه به ما یادآوری می‌کند که اگر قلب فرد در انجام عبادت خالص نباشد، آن عمل ممکن است بیاثر باشد. نیت هر عبادتی باید تنها برای خداوند باشد و اگر در این فرایند دچار ریا و خودنمایی شویم، عبادت ما به جایی نمی‌رسد. همچنین در سوره مومنون آیه 60، خداوند می‌فرماید: 'و آنهایی که به نشانه‌های ما ایمان نیاوردند، عذاب را برای ایشان قرار خواهیم داد.' از این آیه می‌توان فهمید که فقدان ایمان و اعتقاد صحیح به خداوند و نشانه‌های او نیز منجر به بیاثر شدن اعمال عبادی می‌شود. از سویدا، دنیا و تعلقات مادی می‌تواند مانع از عبادی شود که باید تنها برای خداوند انجام شود. بنابراین، برای اینکه عبادتها اثرگذار باشند، انسان باید با نیت خالص و ایمان و اعتقاد واقعی به خداوند، عبادت کند و از تعلقات دنیوی دوری کند.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدقات خود را با یادآوری و آزار ابطال نکنید مانند کسی که مال خود را برای دیده شدن مردم نفقه می‌کند.
و کسانی که به آیات ما کفر ورزیدند، ایشان کسانی هستند که دوزخیان‌اند و در آنجا جاودانه خواهند بود.
در روزی بارانی، عارف به یک مسجد کوچک رفت تا نماز بخواند. او در آنجا متوجه شد که افرادی به صورت ظاهری مشغول عبادت هستند اما دلشان با خدا نیست. او به یاد آیه‌ای از قرآن افتاد که می‌گوید نیت مهم است. بعد از نماز، به آنها گفت که اگر نیت‌شان خالص نباشد، نمی‌توانند از عبادت‌هایشان بهره‌ای ببرند. با کلامش، نور امید در دل آنان روشن کرد و آنجا به گفتگو درباره‌ی دین و ایمان پرداختند.