توجه به نیت به مثابه اساس اعمال انسانهاست و نیتی خالص به پذیرش اعمال کمک میکند.
در قرآن کریم، توجه به نیت به عنوان یک اصل بنیادین در اعمال انسانها مطرح میشود. نیت در واقع نیروی محرکهای است که عمل را به جایگاه واقعیاش میرساند. خداوند میفرماید: 'و ما أمرو إلا ليعبدوا الله مخلصين له الدِّين' (سوره بینه، آیه 5؛ و فرمانشان جز این نیست که الله را به خالصی عبادت کنند). این آیه نشاندهنده این است که تنها اعمال خالصانه و با نیت درست، برکتی خواهند داشت. همچنین در سوره اخلاص، خداوند بر مفهوم توحید تأکید کرده که یادآور نیت خالص است. نیت یعنی اینکه چرا عمل یا عبادتی انجام میدهیم. آیا برای رضایت خداوند نماز میخوانیم یا به خاطر دیگران؟ نیت خالص منجر به تقرب به خدا و پذیرش اعمال میشود. مثلاً شخصی که صدقه میدهد اما در دلش برای نشان دادن خود به دیگران این کار را انجام میدهد، اجر واقعی را نخواهد دید زیرا نیت او خالص نبوده است. بنابراین یکی از دلایل اهمیت توجه به نیت این است که نیت بر کیفیت و پذیرش عمل تأثیر میگذارد. در احادیث نبوی نیز اشاره شده که 'اِنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ' یعنی اعمال بر اساس نیتها هستند. این پیغام نه تنها در عبادات بلکه در تمامی رفتارهای روزانه انسانها باید مدنظر قرار گیرد. به همین دلیل، دقت به نیت، رمز موفقیت و قبول شدن اعمال در دنیا و آخرت است.
و فرمانشان جز این نیست که الله را به خالصی عبادت کنند.
None
روزی مردی به دنبال نیتش در زندگی بود. او تماموقت مشغول کارش بود و گاهی فراموش میکرد که چرا این کارها را انجام میدهد. به یاد آیات قرآن افتاد که بر نیت صحیح تأکید میکنند. او تصمیم گرفت که هر کاری را با نیت خالص انجام دهد و زندگیاش به تدریج تغییر کرد. احساس رضایت بیشتری میکرد و آرامش بیشتری را در زندگیاش حس مینمود.