دروغگویی انسان را از رحمت خدا دور میکند و سبب ایجاد بیاعتمادی در روابط اجتماعی میشود.
دروغگویی یکی از بزرگترین گناهان و کارهای ناپسند در اسلام است. قرآن بر اهمیت صداقت و حقیقت تأکید دارد و در آیات متعددی به عواقب دروغ اشاره کرده است. در سوره بقره آیه 42، خداوند میفرماید: "و حق را با باطل مخلوط نکنید و حق را پنهان نکنید در حالی که میدانید". این آیه نشان میدهد که دروغگویی نه تنها شخص را از رحمت خدا دور میکند بلکه باعث میشود در زندگی دنیوی خود نیز دچار مشکل شود. دروغ سبب بیاعتمادی بین افراد میشود و روابط انسانی را مخدوش میکند. همچنین در سوره آل عمران آیه 61 خداوند دستور میدهد که "و کسی که دروغی ببافد، گناه بزرگ برای اوست" که این بیان، تاکید بر اهمیت راستگویی دارد. کسی که دروغ میگوید، در واقع با این عمل خود، خود را از دوستی و رحمت خداوند دور میکند زیرا خداوند به انسانهای راستگو نزدیکتر است. برای مثال، در زندگی روزمره، انسانی که به دروغگو بودن شناخته میشود، دیگران نسبت به او اعتماد نخواهند کرد و او را در زندگی خود کنار خواهند گذاشت. لذا، واضح است که دروغ، نه تنها انسان را از رحمت الهی دور میکند بلکه در زندگی دنیوی او نیز آسیبهای جدی به بار میآورد.
و حق را با باطل مخلوط نکنید و حق را پنهان نکنید در حالی که میدانید.
و کسی که بر خدا دروغ ببافد، قطعاً دروغگویان فاسق هستند.
روزی روزگاری مردی به نام حسن بود که همیشه دروغ میگفت. او فکر میکرد با دروغ گفتن میتواند از مشکلاتش فرار کند. اما به مرور زمان، دوستانش از او فاصله گرفتند و او تنها شد. روزی نزد یکی از علما رفت و از او کمک خواست. عالم به او گفت: "اگر میخواهی به رحمت خدا نزدیک شوی، باید راستگو باشی. دروغ نه تنها رابطهات با خدا را مخدوش میکند، بلکه آرامش درونیات را نیز از تو میگیرد." حسن با شنیدن این سخن تصمیم گرفت راستگو باشد و از آن روز به بعد آرامش را در زندگیاش یافت.