گناه باعث سیاهی دل میشود، ولی با توبه و عمل نیکو، دل نورانی میشود.
در قرآن کریم، مفهوم گناه و تأثیر آن بر دل انسان به وضوح بیان شده است. خداوند در سوره بقره آیه 7 میفرماید: "خداوند بر دلهای آنها پردهای گذاشته است و برای آنها عذابی بزرگ وجود دارد." این آیه موضوع عذاب را با گناهان مرتبط میسازد و نشان میدهد که گناه باعث میشود انسان از هدایت الهی دور شده و دلش تاریک شود. همچنین در سوره مومنون آیه 63، خداوند اشاره میکند که "دلهای آنها در غفلت است و آنها عمل نیکو نمیکنند." غفلت باعث انحراف از راه راست میشود و درست به همین دلیل انسان به گناهان روی میآورد. گناهان مانند کثیفی بر روی قلب انسان هستند و هر چه این کثیفی بیشتر شود، قلب تیرهتر میشود. در سوره آل عمران آیه 135، اشاره شده است که "و کسانی که گناهان کردهاند و بعدها توبه کردهاند، خداوند آنها را مورد بخشش قرار میدهد و دلهایشان را روشن میکند." این آیه نشان میدهد که با توبه و بازگشت به خدا، دل انسان دوباره نورانی میشود. پس، در نهایت، گناه بر دل تاثیر منفی گذاشته و آن را سیاه میکند، اما با توبه و عمل نیکو میتوان دوباره به نور و آرامش دست یافت.
خداوند بر دلهای آنها پردهای گذاشته است و برای آنها عذابی بزرگ وجود دارد.
دلهای آنها در غفلت است و آنها عمل نیکو نمیکنند.
و کسانی که گناهان کردهاند و بعدها به یاد خدا افتادهاند و برای گناهان خود استغفار کردهاند.
روزی درختی در باغی قد کشیده بود. روزی بادی وزید و میوههایش را به زمین انداخت. درخت گناه کرد و میوهها را دور انداخت. ولی به زودی متوجه شد که با هر گناهی، دلش تاریکتر میشود. از آن روز تصمیم گرفت هر میوهی ریز و درشت را از روی زمین جمع کند و به درخت بازگرداند. وقتی تلاشش را شروع کرد، متوجه شد که با هر میوهای که برمیگرداند، دلش دوباره نورانی میشود. بنابراین، همه ما میتوانیم راهی برای بازگشت به نور پیدا کنیم.