قرآن بر پرهیز از اسراف و تبذیر تأکید دارد تا انسانها از نعمتهای الهی به درستی استفاده کنند و شکرگذار باشند.
قرآن کریم به عنوان کتابی الهامبخش و هدایتگر، بر خصلتهای اخلاقی و اجتماعی تأکید فراوانی داشته و به مسائل مرتبط با زندگی انسانها توجه ویژهای مبذول کرده است. از جمله موضوعات مهمی که در این کتاب آسمانی به آن اشاره شده، پرهیز از اسراف و تبذیر در زندگی است. اسراف به معنای صرف بیش از حد و بیهوده از نعمتها و موهبتهای الهی است، در حالی که تبذیر به برباد دادن و هدر دادن آنها اشاره دارد. زندگی انسانها به گونهای است که مواد طبیعی و نعمتهای الهی در دسترس آنها قرار دارد و همواره این دغدغه وجود دارد که چگونه میتوان از این نعمتها به بهترین نحو استفاده کرد. در این مقاله به بررسی ابعاد اخلاقی و اجتماعی پرهیز از اسراف و تبذیر و تأثیر آن بر زندگی فردی و اجتماعی خواهیم پرداخت. خداوند در قرآن کریم در سوره اسراء آیه 27 میفرماید: "وَ كُلًّا أَسْرَفْنَا فِي دِينَهُ تَوَسُّعًا فِي الَّذِي جَاءَ إِلَيْهُ." این آیه به ما یادآوری میکند که باید هر یک از ما به خاطر نعمتهایی که دریافت کردهایم، قدردانی و مراقبت کنیم. اسراف و تبذیر نه تنها به معنای صرف مال و ثروت، بلکه شامل زمان، فرصتها و کیفیت زندگی نیز میشود. در واقع، در دنیای معاصر که با چالشهای اقتصادی و اجتماعی مواجه هستیم، پیام قرآن در زمینه مدیریت نعمتها به ویژه حائز اهمیت است. در سوره فرقان آیه 67 نیز میفرماید: "و الَّذِينَ إِذا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَٰلِكَ قَوَامًا". این آیه به ما نشان میدهد که بهترین حالت در انفاق، میانهروی و تعادل است. در واقع، پرهیز از اسراف نه تنها میتواند ما را از مشکلات مالی دور کند، بلکه ما را به سوی رشد و شکوفایی معنوی نیز رهبری میکند. انسان باید در تمامی جوانب زندگی خود، به ویژه در مصرف نعمتها، به اصول میانهروی پایبند باشد. بسیاری از مردم بر این باورند که برای موفقیت و خوشبختی به مصرف بیشتر نیاز دارند، اما این نگرش میتواند به تبذیر و هدر دادن فرصتها و منابع منجر شود. در واقع، زندگی متعادل و مبتنی بر شکرگزاری از نعمتها، انسان را به سمت سکونت در شادی و آرامش بیشتری هدایت میکند. از سوی دیگر، میتوان به تأثیرات اجتماعی رعایت اصول اقتصاد در زندگی اشاره کرد. وقتی یک فرد از اسراف و تبذیر پرهیز میکند، نه تنها خود را در مسیر بهتری هدایت میکند، بلکه به افراد اطراف خود نیز الگو میشود. این موضوع به تدریج تأثیرات خود را در جامعه به نمایش میگذارد و میتواند به بهبود کیفیت زندگی اجتماعی منجر شود. در جوامعی که مردم به اصول میانهروی و پرهیز از اسراف توجه میکنند، سطح رضایتمندی اجتماعی افزایش مییابد و حس همیاری و همکاری در بین افراد تقویت میشود. در طول تاریخ زندگی بشر، ما شاهد جوامع ثروتمند و مرفهی بودهایم که به دلیل عدم توجه به اصول سادهزیستی و رعایت میانهروی، با بحرانهای بزرگ اقتصادی مواجه شدهاند. این بحرانها غالباً از اسراف و تبذیر مفرط ناشی شدهاند. با درسهایی که از تاریخ میآموزیم، میتوان نتیجه گرفت که توجه به آموزههای قرآن در زمینه تقویت اصول میانهروی میتواند نه تنها فرد را در زندگی شخصی موفق کند، بلکه به جامعهای سالم و پایدار نیز منجر شود. از سویی دیگر، وقتی انسان به این نکته توجه میکند که ممکن است نعمتها به صورت موقتی به دست آمده باشند، قدرت مدیریت منابع خود را بهبود میبخشد. به عنوان مثال، یک شخص ممکن است بخواهد هزینههای خود را کنترل کند و در این راستا به سمت صرفهجویی و استفاده بهینه از منابع خود برود. این رفتار مثبت نه تنها به خود فرد کمک میکند، بلکه میتواند روی رفتار دیگران نیز تأثیر بگذارد و موجی از فرهنگ صرفهجویی را در جامعه به راه بیندازد. اکنون سؤال این است که چگونه میتوانیم از رهنمودهای قرآن در زمینه پرهیز از اسراف و تبذیر بهرهبرداری کنیم؟ برای رسیدن به این هدف، برخی از اقداماتی که میتوان در زندگی روزمره انجام داد شامل: 1) مدیریت بودجه: با برنامهریزی دقیق و ارزیابی هزینهها، میتوان از مبالغ غیرضروری خود کاست. 2) شکرگزاری و دغدغهمندی: با یادآوری نعمتهای خداوند و شکرگذاری از آنها، میتوان به ارزش بیشتر آنها پی برد و از هدر دادن آنها پرهیز کرد. 3) عمل به سنن: پیروی از اخلاق و آداب صحیح توسط قرآن میتواند وادار به زندگی معقول و متوازن کند. 4) ترویج فرهنگ صرفهجویی: با آموزش و تشویق دیگران به اهمیت مدیریت منابع، میتوان آثار مثبت اجتماعی را افزایش داد. در نهایت، پرهیز از اسراف و تبذیر نه تنها بر زندگی ما نظم و ترتیب میدهد، بلکه ما را در مسیر شکرگذاری و قدردانی از نعمتهای الهی قرار میدهد. خداوند در قرآن به ما یادآوری میکند که این موهبتها باید به درستی مصرف شوند و نباید آنها را نادیده بگیریم یا هدر دهیم. لذا، با پایبندی به این اصول، میتوانیم زندگی متعادلتر و با کیفیتتری داشته باشیم و به سوی فردایی بهتر و جامعهای پویا و همدل پیش رویم.
و هر فردی نتیجه اسرافش را خواهد چشید.
و کسانی که وقتی انفاق میکنند، نه اسراف میکنند و نه سختگیرند و اینکار در بین آن دو حالت است.
در یکی از روزهای زیبا، جوانی به نام سعید تصمیم گرفت تا در مورد کیفیت زندگیاش فکر کند. او فهمید که بسیاری از چیزهایی که دارد را بیموقع و بیفکر خرج میکند. روزی، در وقفهای از روز کاریاش، آیهای از قرآن را خواند که به او در مورد اسراف و تبذیر یادآوری میکرد. از آن زمان به بعد، سعید تلاش کرد تا در همه جنبههای زندگیاش حساستر باشد و هر روز با شکرگزاری و قدردانی به سراغ نعمتها برود. این تصمیم کوچک در رفتار او تغییرات بزرگی ایجاد کرد و او را به سمت زندگی بهتر و خوشحالتر سوق داد.