احساس مسئولیت نسبت به فقرا نه تنها از دستورات دین است بلکه در راستای همبستگی اجتماعی و کاهش فقر نیز اهمیت دارد.
قرآن کریم اهمیت ویژهای برای فقرا و نیازمندان قائل شده است. در بسیاری از آیات این کتاب آسمانی، خداوند توجههای خاصی به نیازمندان و فقرا دارد و بر اهمیت کمک به آنان تأکید میکند. این آموزهها نه تنها به بعد فردی پرداخته بلکه ابعاد اجتماعی و اخلاقی را نیز شامل میشود. در این مقاله به تحلیل و بررسی برخی از مهمترین آیات و احادیث در این زمینه پرداخته و پیامدهای اجتماعی و اخلاقی کمک به فقرا را مورد بررسی قرار خواهیم داد. آیه 177 سوره بقره به وضوح نشان میدهد که نیکی و خوبی فقط به انجام اعمال ظاهری و مسائلی مانند عبادات محدود نمیشود، بلکه این آیه دعوت به ایمان به خدا و اصول معاد و اعتقادات اسلامی و همچنین حمایت از نیازمندان دارد: "خوبی تنها این نیست که رو به شرق و غرب کنید، بلکه نیکی آن است که به خدا و روز قیامت و ملائکه و کتاب و پیامبران ایمان آورید و مال خود را با حب و عشق به خویشاوندان، یتیمان، فقرا، مسکینان و در راه ماندگان و سائلان بدهید." این آیه بیانگر این است که کمک به فقرا نه تنها یک عمل نیک و پسندیده است، بلکه جزء اصول ایمان به شمار میرود. اهمیت این موضوع را میتوان در زندگی روزمره خود مشاهده کرد؛ زمانی که افراد در جمعهای خود از آیات قرآن یا احادیث پیامبر اسلام سخن میگویند، عموماً تأکید بر مزایای کمک به دیگران و نیازمندان دیده میشود. در سوره مائده نیز آیهای دیگر به اهمیت کمک به نیازمندان اشاره دارد، خداوند میفرماید: "ولی شما را بر زنده کردن محاصره کرده است و باید از میان همه به فقیر و یتیم و نیازمند توجه کنید." این آیه ضمن تأکید بر مسئولیت اجتماعی مسلمانان در قبال نیازمندان، به نهادینه کردن حس همبستگی و وحدت جمعی در جامعه نیز اشاره دارد. تعهد به کمک به فقرا به معنای تعهد به ایجاد یک جامعه سالم و حمایت از آسیبپذیرترین افراد جامعه است. خداوند در سوره زمر آیه 10 نیز بر اهمیت صبر و امید در برابر مشکلات تأکید میکند: "یقیناً افرادی که صبر میکنند و خیری از دست دادهاند، برای آنها پاداش بزرگی است." این آیه به ما یادآوری میکند که در کنار کمک به نیازمندان، باید در برابر مشکلات نیز صبور باشیم. صبر در برابر فقر و ناپایداری اقتصادی نه تنها یک واقعیت در زندگی فردی بلکه یک واقعیت اجتماعی است که همه ما باید با آن مواجه شویم. همچنین، قرآن کریم ما را به احساس مسئولیت در برابر فقرا و نیازمندان دعوت میکند. احساس مسئولیت به معنای داشتن حساسیت نسبت به وضعیت اقتصادی و اجتماعی دیگران است. این مسئله به افراد کمک میکند تا در جامعه خود به عنوان یک عامل مثبت عمل کنند و به کاهش فقر و مشکلات اجتماعی کمک نمایند. از این رو، مسلمانان نه تنها باید به یاری نیازمندان بشتابند بلکه باید در راستای ایجاد شرایطی باشند که این نیازمندیها کاهش پیدا کند. فقر به خودی خود باعث مشکلات زیادی در جامعه میشود. افزایش بیکاری، عدم access به خدمات بهداشتی و درمانی، آموزش ضعیف و همچنین آسیبهای اجتماعی از جمله پیامدهای فقر در جامعه هستند. از این رو، همکاری و همدلی در بین اعضای جامعه میتواند به کاهش این مشکلات کمک کند. تلاش برای ارتقاء شرایط زندگی نیازمندان، نه تنها وظیفه شرعی بلکه یک نیاز اجتماعی است. در نهایت، میتوان به این نکته اشاره کرد که کمک به فقرا به نوعی سبب نزدیکی به خداوند و نصیب بردن از انعام الهی خواهد شد. خداوند در قرآن کریم به کسانی که در راه کمک به دیگران گام بر میدارند وعدههای بزرگی داده است. در واقع، اجرای دستورات الهی در مورد کمک به نیازمندان میتواند به عنوان یک راه برای کسب رضایت پروردگار و همچنین بهبود کیفیت زندگی فردی و اجتماعی در نظر گرفته شود. بنابراین، در دنیای معاصر که با چالشهای اقتصادی و اجتماعی متعددی روبرو هستیم، آموختن از آموزههای قرآن کریم در مورد کمک به فقرا و نیازمندان میتواند گام مهمی در جهت ایجاد یک جامعه سالم و پویا باشد. برای تحقق این هدف، همگان باید به سمت فرهنگسازی کمک و همدلی در جامعه حرکت کنند. به ویژه، جوانان باید برای ایجاد تمایل بیشتر به مشارکت در امور خیریه و حمایت از نیازمندان تشویق شوند. نتیجهگیری: در نهایت، قرآن کریم با تأکید بر اهمیت کمک به فقرا و نیازمندان، وظیفهای بر دوش ما نهاده و ما را به انجام این مسئولیت اجتماعی فراخوانده است. با پیروی از آموزههای قرآن و اهتمام به کمک به نیازمندان، میتوان امیدوار بود که همبستگی و وحدت در جامعه تقویت شده و در نهایت به ریشهکنی فقر کمک نماییم.
خوبی تنها این نیست که رو به شرق و غرب کنید، بلکه نیکی آن است که به خدا و روز قیامت و ملائکه و کتاب و پیامبران ایمان آورید و مال خود را با حب و عشق به خویشاوندان، یتیمان، فقرا، مسکینان و در راه ماندگان و سائلان بدهید.
ولی شما را بر زنده کردن محاصره کرده است و باید از میان همه به فقیر و یتیم و نیازمند توجه کنید.
یقیناً افرادی که صبر میکنند و خیری از دست دادهاند، برای آنها پاداش بزرگی است.
روزی عادل تصمیم گرفت به خیریه کمک کند. او مواظب بود هر هفته مقداری از درآمدش را به فقرا بدهد. روزی از روزها در خیابان با کودکی فقیر مواجه شد که به شدت محتاج بود. عادل بلافاصله سفره دلش را به او گشود و کمک شایانی کرد. با این کارش احساس خوشحالی و آرامش درونی پیدا کرد و فهمید که کمک به دیگران نه تنها زندگی آنها را بهتر میکند، بلکه زندگی او را نیز غنیتر میسازد.