مراقبت از نگاهمان بر اساس آیات قرآن موجب تقویت روح و حفظ اخلاق میشود.
اهمیت نگاه و نگهداری از آن در قرآن کریم به وضوح بیان شده است. در دنیای معاصر، مسئله سلامت روان و روح انسان بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته است. انسانها با چالشهای بسیاری در زندگیشان روبرو هستند و گاهی اوقات زیباییهای ظاهری و زندگی روزمره، آنان را به سمت انحرافات اخلاقی و رفتاری سوق میدهد. اینجاست که قرآن کریم با دستورات و راهکارهای خود، به ما یادآوری میکند که چگونه میتوانیم زندگی سالمتر و پرمحتواتری داشته باشیم. خداوند در آیهای از سوره نور، به مؤمنان دستور میدهد که چشمهای خود را پایین اندازند و از نگاههای نامناسب پرهیز کنند. این دستور تنها یک توصیه اخلاقی نیست، بلکه به نوعی یک ضرورت اجتماعی است که ما را به فکر وادار میکند. نگاه، به عنوان یکی از قویترین ابزارهای تأثیرگذاری در زندگی انسان، میتواند آثار مثبت و منفی بسیاری به همراه داشته باشد. در آیه 30 سوره نور آمده است: "بگو به مؤمنان که چشمهای خود را از دیدن نامحرمان بپوشانند و عفاف خود را حفظ کنند، این برای آنان پاکتر است." این آیه به ما یادآوری میکند که با دور نگهداشتن نگاهمان از نامحرمان، میتوانیم از انحراف و آسیب به خود و دیگران جلوگیری نماییم. همانطور که میدانیم، نگاه کردن به دیگران، بهویژه به افرادی که برای ما نامحرم هستند، میتواند ذهن و قلب انسان را دچار آشفتگی کند. این حالت تنها به عملکرد فردی انسان محدود نمیشود، بلکه میتواند در روابط اجتماعی نیز تأثیر گذار باشد. در واقع، قرآن به ما آموزش میدهد که عفاف و نگاه مسوولانه، نه تنها به فرد بلکه به جامعه نیز کمک میکند. نگاههای غیراخلاقی و نامناسب میتواند منجر به تحریکات منفی و فساد اخلاق شود. این موضوعی است که در آیات دیگر قرآن نیز اشاره شده است. مثلاً وقتی انسان به نامحرمان نگاه ناپسند میکند، نه تنها خود را از فضیلت و تقوا دور میکند، بلکه بر دیگران نیز تأثیر منفی میگذارد. نگاهی دقیق به این آیات ما را متوجه میکند که قرآن کریم در پی سلامت روح و روان انسان است. در دنیای امروز، وقتی به آثار منفی نگاههای نامناسب توجه میکنیم، میبینیم که این اصول اسلامی که برای مراقبت از نگاه و رفتار انسانها در نظر گرفته شده است، چگونه میتواند در زندگی افراد مؤثر باشد. اگر از این گفتهها غفلت کنیم، زندگی بهسرعت به سمت نامطلوبی پیش خواهد رفت و افراد جامعه از هم دور و دورتر خواهند شد. توجه به نگاهمان همچنین به ما این امکان را میدهد که در برخورد با دیگران با احترام و اخلاق برخورد کنیم. از آنجایی که قرآن به ما دستور میدهد نگاهی متعادل و معقول داشته باشیم، این تأکید بهطور غیرمستقیم ما را به دیانت و رعایت اصول انسانی دعوت میکند. آنچه در رابطه با مراقبت از نگاه و رعایت عفاف مطرح میشود، باید در عمل نیز پیادهسازی شود. تلاش برای نگاه داشتن چشمها از نامحرمان، باعث میشود که به آرامش روانی بیشتری دست یابیم و این امر در نهایت منجر به زندگی بهتر و سازمانیافتهتر خواهد شد. در دنیای مدرن، بسیاری از ما با تصاویر و محتوای غیراخلاقی در رسانهها روبرو میشویم. این تصاویر میتوانند به راحتی روح و روان انسان را تحت تأثیر قرار دهند و اگر انسان مراقب نگاه خود نباشد، ممکن است به سمت انحرافاتی که قبلتر ذکر شد، سوق پیدا کند. اینجاست که اهمیت نگاهی که قرآن به ما آموزش میدهد، بیشتر از پیش نمایان میشود. در واقع، با نگاهداشتن به نگاهمان، میتوانیم از آسیبها و انحرافات بیشتر فاصله بگیریم. پیروی از دستورات قرآن در این زمینه نه تنها بر روی خود ما تأثیر مثبت میگذارد، بلکه بر روی روابطمان نیز مؤثر است. وقتی جامعهای به رعایت عفاف و پاکی در نگریستن بپردازد، روابط انسانی نیز صمیمیتر و بهدور از آزار و تعدی خواهد شد. آنچه در دین اسلام به خصوص در این مورد تأکید شده، احترام به دیگران و درک متقابل آنهاست. نهایتاً، میتوان گفت که اهمیت مراقبت از نگاه در قرآن کریم نه تنها به عنوان یک مسئله اخلاقی مطرح میشود، بلکه مسیری است برای رسیدن به تقوای الهی و اخلاق انسانی. این آموزه به ما اجازه میدهد که در جوامع پیچیدهامروزی نیز، انسانی با شخصیت، متعهد و مؤمن بمانیم. در جامعهای که همه به اصول دینی و اخلاقی توجه دارند، هر فرد میتواند از پاسداری نگاه خود شروع کند و این امر زمینهای مناسب برای تشکیل جوامع سالم و آباد خواهد بود. در نتیجه، مراقبت از نگاه نه تنها جزئی از دین محسوب میشود، بلکه ابزاری است که کمک میکند تا ما زندگیای آرام و با ارزش داشته باشیم، زندگیای که در آن همه به اصول و ارزشهای انسانی احترام میگذارند.
بگو به مؤمنان که چشمهای خود را از دیدن نامحرمان بپوشانند و عفاف خود را حفظ کنند؛ این برای آنان پاکتر است. قطعاً خداوند از آنچه میکنند آگاه است.
و به زنا نزدیک نشوید، چرا که آن کار زشت و بد راهی است.
و آنان که دامن خود را حفظ میکنند.
روزی، جوانی به نام سروش در کلاسی در مورد آداب اسلامی شرکت کرد. او درباره اهمیت نگاهکردن به یادگارهای قرآن صحبت کرده بود. معلم به سروش گفت که چشمها مانند دروازههای قلب هستند و اگر آنها را به سمت نامناسبی بچرخانیم، میتوانیم به زشتیها بیفتیم. سروش پس از این درس تصمیم گرفت تا همیشه خود را کنترل کند و به زیبایی دنیا و نعمات الهی حتی در بین نامحرمان نیز توجه کند.