به یاد فقرا بودن نشاندهنده انسانیت ما و وظیفهای مهم برای کمک به نیازمندان است.
مقدمه در ادیان مختلف، مفهوم کمک به نیازمندان و فقرا از اهمیت ویژهای برخوردار است. اما در قرآن کریم به طور خاص بر این موضوع تأکیدات زیادی صورت گرفته است. این تأکیدات با هدف ارتقاء روحیه انسان دوستانه و ترغیب مسلمانان به یاری دیگران به وضوح قابل مشاهده است. در این مقاله، به تبیین مفاهیم و محتوای آیات قرآنی در زمینه یاری به فقرا و نیازمندان پرداخته میشود و تأثیر این عمل بر جامعه و فرد بازتاب داده میشود. قوانین الهی و یاری رسانی به دهکهای پایین جامعه سوره بقره یکی از سورههایی است که در آن به کرات به ضرورت کمک به فقرا اشاره شده است. در آیه 177 این سوره، خداوند به روشنی بیان میکند که "خیرات شما در این نیست که به طرف چهرهتان شرق و غرب بگردید، بلکه از آن کسی که ایمان آورد و روز قیامت را باور کند و فرشتگان و کتاب و پیامبران را بپرستید..." این آیه تأکیدی بر این نکته دارد که عملکرد انسان در حمایت و یاری از دیگران و محرومان یکی از مظاهر واقعی ایمان به خداوند است. در واقع، ایمان واقعی بدون عمل به این تکالیف اجتماعی ناقص و غیر مؤثر خواهد بود. در پیروی از اصول قرآن کریم، مسلمانان میتوانند با یاری به فقرا و نیازمندان، نه تنها به سعادت خود دست یابند، بلکه در گسترش محبت و همکاری در جامعه نیز نقش مؤثری ایفا کنند. به یاری نیازمندان، جهتی برای رشد اجتماعی سوره مائده آیه 55 نیز یکی دیگر از آیات تأثیرگذار در این زمینه است که میفرماید: "هر کس یک انسان را جان ببخشد، همانند این است که تمام انسانیت را جان بخشیده است." این آیه به خوبی نشان میدهد که یاری رساندن به یک فرد نیازمند، نه تنها نام او را زنده نگه میدارد، بلکه به وسیله آن انسان، آتش امید را در دل دیگران روشن میکند و جامعهای با محبت و همدلی ایجاد مینماید. شکی نیست که کمک به نیازمندان نیاز به رویکردهای میانهرو و عقلایی دارد. اینگونه کمکها باید بر اساس نیازهای واقعی افراد صورت گیرد، نه صرفاً به عنوان یک عمل خیرخواهانه و از روی تعهد دینی. بدین ترتیب، افراد میتوانند به کمکهای خود معنا و عمق بیشتری ببخشند و در نتیجه جامعه بهتری شکل بگیرد. توزیع عادلانه ثروت و کاهش فاصلههای اجتماعی سوره حشر آیه 7 به ضرورت توزیع عادلانه ثروت بین مؤمنان و نیازمندان اشاره دارد: "آنچه از غنائم به دست آوردهاید، باید میان مستضعفان و یتیمان و مسکینان تقسیم شود." این آیه نشاندهنده تأکید قرآن بر تعادل اجتماعی است. در جامعهای که ثروت به شکل نامتعادل توزیع شود، فقر و نابرابری بذر ناامیدی و نارضایتی را در دل مردمان میکارد. بنابراین، برقراری عدالت اجتماعی و تقویت روح تعاون بین افراد جامعه امری اجتنابناپذیر است. انسانیت و اهمیت قدردانی از نعمتها به علاوه، توجه به فقرا نشاندهنده انسانیت و همدلی ماست. در واقع، یاری رسانیدن به دیگران فرصتی است برای قدردانی از نعمتهای خودمان. وقتی ما به فقرا کمک میکنیم، در حقیقت، از آنچه داریم سپاسگزاریم و این امر به ما کمک میکند تا در زندگی خود اعتدال و تواضع را حفظ کنیم. علاوه بر این، کمک به نیازمندان و فقرا نه تنها به آنان بلکه برای خود ما نیز فوایدی به همراه دارد. وقتی انسان به دیگری یاری میرساند، در خود احساس رضایت و آرامش خاطر ایجاد میکند. این احساس ریشه در فطرت انسانی ما دارد و ما را به سمت بهبود و ارتقای جامعه هدایت میکند. تأثیر مثبت بر روی جامعه در زندگی روزمره و با فرهنگسازی در این باره، میتوانیم به روند کاهش مشکلات اجتماعی کمک کنیم و به بازسازی روابط اجتماعی و تقویت اعتماد عمومی بپردازیم. کمک به نیازمندان میتواند به عنوان یک روش آموزشی برای نسل آینده مورد نظر قرار گیرد. آموزش جوانان در زمینه انسان دوستی و مهربانی، به تقویت این فرهنگ و تداوم آن در جامعه کمک خواهد کرد. نتیجهگیری با توجه به مستندات قرآنی و ضرورت کمک به نیازمندان و فقرا، نه تنها به عنوان یک وظیفه دینی، بلکه به عنوان یک اصل اجتماعی و انسانی، باید به این مسأله توجه ویژهای داشته باشیم. یاری رساندن به دیگران میتواند به ما احساس تعلق و انسجام بیشتری به جامعهامان ببخشد و از درون ما را به سوی انسانیتر شدن هدایت کند. با گامهای کوچک و فرهنگی که به نسلهای آینده منتقل میشود، میتوانیم ساختاری عادلانه و مهربان در جامعه ایجاد کنیم. در نهایت، این عمل نه تنها ما را به خداوند نزدیکتر میکند بلکه به خلق جهانی بهتر و عادلانهتر کمک مینماید.
خیرات شما در این نیست که به طرف چهرهتان شرق و غرب بگردید، بلکه از آن کسی که ایمان آورد و روز قیامت را باور کند و فرشتگان و کتاب و پیامبران را بپرستید. و در راه خدا، ثروتتان را به فقرا، یتیمان، مسکینان و کارگران دهید.
هر کس یک انسان را جان ببخشد، همانند این است که تمام انسانیت را جان بخشیده است.
آنچه از غنائم به دست آوردهاید، باید میان مستضعفان و یتیمان و مسکینان تقسیم شود.
روزی روزگاری یک مرد نیکوکار بود که در سرای خود خوابیده بود. او در خواب دید که در روز قیامت است و به دور او فقیرانی احاطه شدهاند. آنها به او میگفتند: 'ما در دنیا به یاد تو بودیم و حالا تو نیز باید به یاد ما باشی.' او بیدار شد و تصمیم گرفت که هر هفته مقداری از درآمد خود را به فقرا اختصاص دهد. این اقدام او باعث برکت در روزیاش و خوشحالی روحش گردید.