قرآن کریم به صورت مستقیم درباره تربیت جنسی صحبت نکرده است ولی اصول اخلاقی را برای تربیت فرزندان ارائه کرده است.
قرآن کریم به عنوان منبع اصلی هدایت و قوانین اسلامی، به طور مستقیم درباره تربیت جنسی صحبت نکرده است، اما آموزههای آن حاوی اصول و مبانی اخلاقی و رفتاری است که میتواند به والدین در تربیت فرزندان در این زمینه کمک شایانی کند. این اصول پایههای بنیادین فرهنگ اسلامی را تشکیل میدهند و به طور غیرمستقیم به موضوع تربیت جنسی و مسئولیتهای والدین در این زمینه اشاره دارند. در واقع، تعالیم اسلامی بر اساس مفهوم حیا، عفت و احترام به خود و دیگری بنا شده است. حیا به عنوان یکی از ارزشهای کلیدی در قرآن و سنت پیامبر اسلام، نه تنها در زمینه روابط جنسی بلکه در تمامی جنبههای زندگی انسانها تأثیرگذار است و والدین را ملزم میکند تا این مفهوم را به فرزندان خود آموزش دهند. سوره نور، آیه 30 و 31 به وجوب نگاهداری از چشمها در برابر محرمات اشاره دارد و همچنین به پوشش و عدم خودآرایی در مقابل نامحرم تأکید میکند. این آیات به ما یادآوری میکند که والدین باید در تربیت فرزندان به آنها یاد بدهند که چه اقداماتی اخلاقی است و چگونه باید به خود و دیگران محترمانه رفتار کنند. به عنوان مثال، این امر میتواند شامل آموزش درباره انتخاب لباس مناسب، نحوه رفتار در زمان خارج از خانه، و اهمیت حیا در ارتباطات اجتماعی باشد. عفت به عنوان یکی از محورهای اصلی تربیت جنسی در اسلام، نه تنها به روابط جنسی جسمی مربوط میشود بلکه به افکار و احساسات نیز تعلق دارد. والدین باید به فرزندان خود یاد بدهند که عفت به معنای کنترل غریزهها و احساسات است و این به ویژه در سنین نوجوانی که بسیاری از تغییرات جسمی و روانی رخ میدهد، اهمیت بیشتری مییابد. همچنین، والدین باید به فرزندان خود آموزش دهند که چگونه میتوانند احساسات خود را مدیریت کرده و به سوی رفتارهای سالم و مثبت هدایت شوند. در سوره اسراء، آیه 32، خداوند به مؤمنان توصیه میکند که به نهی از زشتیها بپردازند و از افراط و تفریط در ارتباط با جاذبههای جنسی پرهیز کنند. این آیه به والدین یادآوری میکند که آنها باید فرزندان خود را از عواقب منفی رفتارهای ناپسند آگاه کنند و به آنها کمک کنند تا توانایی تشخیص بین حق و باطل را توسعه دهند. بنابراین، والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که احترام به خود و دیگران از ضروریات زندگی است و هرگونه رفتاری که این احترام را نقض کند، غیرقابل قبول است. آموزش در زمینه تربیت جنسی باید با توجه به سن و فهم فرزندان انجام شود. در سنین کودکی، موضوعات مربوط به حیا و عفت میتواند به صورت بازیها و قصههای جذاب ارائه شود تا به راحتی در ذهن کودکان حک شود. در سنین نوجوانی، بحثها باید عمیقتر و دقیقتر باشند و شامل مسائل مختلفی مانند عشق، دوستی، و روابط سالم باشد. در این سنین، فرزندان بیشتر تحت تأثیر رسانهها و دوستان خود قرار دارند و آنها نیاز دارند که آموزشهای محکم و مستدل دریافت کنند تا بتوانند تصمیمات درست بگیرند. علاوه بر این، والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که نیازهای عاطفی و جنسی انسانها باید با احترام به ارزشهای انسانی و اسلامی برطرف شوند. این به معنای این است که فرزندان باید بیاموزند که روابط سالم و محترمانه با دیگران برقرار کنند و در عین حال از رفتارهای غیر اخلاقی پرهیز کنند. همچنین، نیازهای جنسی و عاطفی باید بر اساس توجه به تعدد زوجات و افکار مختلف مورد بحث و بررسی قرار گیرد و فرزندان باید درک کنند که عاطفه و عشق باید با احترام و صداقت توأم باشد. والدین در این راستا باید الگوی خوبی برای فرزندان خود باشند. رفتار و منش والدین تأثیر زیادی بر تربیت فرزندان دارد. اگر والدین خود به آموزههای اسلامی احترام بگذارند و آنها را در زندگی روزمره خود پیاده کنند، فرزندان نیز به طور طبیعی این اصول را در زندگی خود دنبال خواهند کرد. به طور کلی، اگرچه قرآن به صورت مستقیم مصادیق تربیت جنسی را مطرح نکرده است، اما مبانی آن شامل اصولی است که میتواند به شکلگیری یک فرهنگ سالم و اخلاقی در زمینه تربیت جنسی کمک کند. این اصول نه تنها به والدین در تربیت فرزندان خود کمک میکند، بلکه میتواند به ساختن جامعهای متعهد به ارزشهای انسانی و اسلامی منجر شود. بنابراین، وظیفه والدین است که با بهرهگیری از تعالیم اسلامی، فرزندان خود را برای زندگی سالم و محترمانه آماده کنند و به آنها بیاموزند که احترام به خود و دیگران، کلید رفتارهای سالم و مثبت در جامعه است.
به مؤمنان بگو چشمها را (از نگاه به نامحرمان) فرو گیرند و عورتهای خود را حفظ کنند؛ این برای آنها پاکتر است. بهراستی خداوند به آنچه میکنند آگاه است.
و به زنان مؤمن بگو چشمها را (از نگاه به نامحرمان) فرو گیرند و عورتهای خود را حفظ کنند و زینتهای خود را جز آنچه ظاهر است، نمایان نکنند و باید روسریهای خود را بر روی سینههای خود بیفکنند و زینتهای خود را جز برای همسرانشان یا پدرانشان یا پدران شوهرانشان یا پسرانشان یا پسران شوهرانشان یا برادرانشان یا پسران برادرانشان یا دخترانشان یا زنانشان یا کنیزانی که تسخیرشان کردهاند، ظاهر نکنند و پایهای خود را به زمین نزنند تا آنچه را از زینتشان پنهان دارند، معلوم نشود. و به سوی خدا توبه کنید ای مؤمنان تا شاید رستگار شوید.
و به زنا نزدیک نشوید که بهراستی آن کار زشت و راه بدی است.
روزی روزگاری، دوستی داشتیم که به تربیت فرزندانش اهمیت زیادی میداد. او همیشه سعی میکرد با استفاده از آموزههای قرآن، به آنها بیاموزد که چگونه باید در زندگی از ارزشها و اصول اسلامی پیروی کنند. او برای فرزندانش داستانهای قرآنی میخواند و درباره رفتار و نگرش درست به زندگی با آنها صحبت میکرد. بچهها هم به این نحوه آموزش بسیار علاقمند بودند و آرام آرام بر اخلاق و رفتارشان تأثیر مثبت گذاشت.