برای رهایی از حسادت و کینه، باید بر محبت و بخشش تمرکز کرد و به یاد نعمتهای خدا بود.
حسادت و کینه دو احساس منفی هستند که بهوضوح در زندگی روزمره ما تأثیرگذارند و میتوانند عواقب زیانباری برای فرد و جامعه داشته باشند. این دو احساس بهعنوان آفتهای روحی شناخته میشوند و بر کیفیت زندگی فرد تأثیر مستقیم میگذارند. حسادت، به معنای ناخوشایندی نسبت به موفقیت و خوشحالی دیگران است و کینهتوزی، خشم و نفرتی است که از دل افراد نسبت به یکدیگر شکل میگیرد. به نظر میرسد که این احساسات منفی، بهنوعی خلط مبحث میکنند و انسان را از صلح داخلی و سلامت روحی دور مینمایند. در قرآن کریم، برای رهایی از این احساسات منفی و آلودگیهای روحی، بارها بر اهمیت خودآگاهی و تسلیم به خداوند تأکید شده است. آیات قرآن بهصراحت به افراد هشدار میدهند که دلهای خود را از این آلودگیها و کینهها پاک کنند و به حقیقت وجودی خود بپردازند. برای مثال، در سوره بقره، آیه 109، خداوند بیان میکند که "بسیاری از برداشتهای حسودانه و کینهتوزانه در دلها وجود دارد و این افراد باید مراقب خود باشند". این آیه بهعنوان یک هشدار جدی تلقی میشود که باید به آن توجه خاصی کرد. در بسیاری از موارد، حسادت و کینه بهعنوان نوعی نادرستی در ارزیابی دستاوردهای خود و دیگران شکل میگیرد. اگر ما نمیخواهیم تحت تأثیر این احساسات منفی قرار بگیریم، بهترین راه یادگیری از احساسات مثبت و بزرگ داشتن روحیهای انسانی مثل بخشش است. در قرآن کریم، در سوره آل عمران آیه 134، به مؤمنان دستور میدهد که در برابر بدی، نیکوکاری کنند. این توصیه نشان میدهد که بهجای پاسخ به بدی با بدی، باید محبت و بخشندگی را در دلهای خود پروانده کنیم. از دیگر راههای مؤثر برای کاهش حسادت و کینهورزی، یادآوری نعمتهای خداوند در زندگی فرد است. وقتی ما به تمام نعمتهایی که خداوند در زندگیمان به ما عطا کرده است فکر میکنیم، حسادت به دیگران در احساسات ما کمرنگ میشود. خداوند در سوره انعام آیه 32 میفرماید: "زندگی دنیوی تنها بازی و سرگرمی است و حقیقت در امر آخرت است". این آیه ما را به تأمل در زندگی واقعی و دائمیمان، یعنی زندگی پس از مرگ دعوت میکند و به ما یادآوری میکند که زندگی دنیوی تنها یک دوره گذرا است و نباید به این دنیا وابستگی excessive پیدا کنیم. به اشتراکگذاری تجربیات مثبت میتواند به افراد کمک کند تا از دام حسادت و کینه خارج شوند. یادآوری خوبیها و نیکیهای دیگران و سپاسگزاری از آنها باعث میشود که به تدریج روح محبت و بخشش در دل ما شکل بگیرد. بهعبارتی، ایجاد رابطههای مثبت و شاداب و نیکو با دیگران میتواند به عنوان یک انگیره قوی برای رهایی از این احساسات منفی عمل کند. نهایتاً، دعا و طلب یاری از خداوند میتواند کمک بزرگی به رهایی از این احساسات منفی باشد. دعا بهعنوان یک وسیله ارتباط با خداوند، باعث آرامش روحی و ذهنی فرد خواهد شد. در زمانهایی که حسادت و کینه به ما حملهور میشوند، میتوانیم با دعا و نیایش به سمت تبادل افکار مثبت و احساسات نیکویی متمایل شویم. در نتیجه، حسادت و کینه دو احساس منفی هستند که میتوانند بر زندگی فرد تأثیر منفی بگذارند، اما با پیروی از دستورات قرآن و پرورش احساسات مثبت مثل محبت و بخشش، میتوانیم بر این احساسات غلبه کنیم. توجه به نعمتهای خداوند و زندگی معنوی نیز از راههای مؤثر برای کاهش این احساسات منفی است. در نهایت، از طریق دعا و طلب یاری از خداوند میتوانیم به آرامش درونی برسیم و از جاذبههای حسادت و کینه دور شویم.
و بسیاری از آنان را خواهی یافت که چون آیات حق برایشان روشن شود، حسد میورزند بر آنچه خدا به مردم از فضلش داده؛ آیا آنان به سوی خدا توبه نکنند و از او آمرزش نطلبند؟ و خداوند آمرزنده و رحیم است.
آنان که در خوشی و سختی میپردازند و خشم خود را کنترل میکنند و از مردم میگذرند؛ و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.
و زندگی دنیوی هیچ نیست مگر یک بازی و سرگرمی، و حقیقت، زندگی آخرت است، اگر ای کاش میدانستند.
در روزگاری دور، مردی به نام حسن بود که همیشه نسبت به دیگران حسادت میورزید. او حسادتش را به شکل کینه نشان میداد. روزی در حین تماشای غروب آفتاب، متوجه زیبایی طبیعت شد و از دلش به یاد نعمتهای خدا افتاد. او تصمیم گرفت تا حسادت و کینه را کنار بگذارد و به دیگران محبت کند. با گذشت زمان، حسن فهمید که زندگی بدون حسادت چقدر زیباست.