برای فراموش نکردن خدا باید به نماز، دعا و حفظ ارتباط با او توجه کرد. در انتخاب دوستان نیز باید به ایمان و نزدیکی به خدا توجه نماییم.
در دنیای مدرن که پر از شلوغی و مشغلههای روزمره است، فراموش کردن خداوند میتواند به راحتی اتفاق بیفتد. این مسأله خصوصاً در جوامع شهری که همواره در حال تحرک و تغییر هستند به چشم میخورد. افراد درگیر کار و مسئولیتهای روزمره، بهراحتی ممکن است توجه خود را از روحانیات و ارتباطات معنوی منحرف کنند. اما در این شرایط، قرآن کریم به ما به عنوان یک منبع الهام و راهنمایی قرار دارد و در آیات مختلف به یادآوری میکند که چگونه باید در هر شرایطی رابطهمان را با خدا حفظ کنیم. یکی از آیاتی که به این موضوع توجه دارد، آیه 28 سوره آل عمران است: "لاَ تَتَّخِذُوا الْكافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ. وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ". این آیه ما را تشویق میکند که دوستیها و ارتباطات انسانیامان را به گونهای انتخاب کنیم که نزدیکترین افراد به خدا و ایمان باشند. در حقیقت، دوستیها تأثیر قابل توجهی در تقویت یا تضعیف ارتباط ما با خداوند دارند. انتخاب دوستانی که خود را به خداوند نزدیک میدانند، به ما کمک میکند تا در کنار هم در مسیر درست حرکت کنیم و همواره یاد خدا را در زندگی خود زنده نگهداریم. علاوه بر این، در سوره مومنون آیه 1 و 2 آمده است: "قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ". در این آیات، موفقیت مؤمنان در تأسیس نماز و ارتباط خالصانه با خداوند مطرح شده است. نماز به ویژه نشانگر ارتباط زنده و واقعی ما با خداوند است و خاشع بودن در نماز، به معنای درک عمیق و قلبی این ارتباط میباشد. در دنیای پر مشغله امروز، برقراری نماز و نگرش خالصانه به عبادت میتواند ما را از روزمرگی دور کند و ارتباط با خدا را مستحکم کند. هنگامی که به نیایش و دعا با خالصی میپردازیم، در واقع در تلاشیم تا روح خود را تجدید نیرو کنیم و درک و بینش بیشتری از حضور خداوند در زندگیمان پیدا کنیم. در ضمن، به دعای استغفار و توسل نیز باید توجه کرد. در سورة ابراهیم آیه 31 خداوند میفرماید: "فَذُوقُوا فَأَذْقَكُمْ اللَّهُ أَمِيرَكَ لِلَّهِ". این آیه تأکید میکند که در هر حال به یاد خدا بودن و از او یاری خواستن، باعث تقویت ایمان ما خواهد شد. استغفار یکی از ابزارهای قدرتمند توبه و نزدیکی به خداوند است. زمانی که انسان از خداوند طلب عفو و بخشش میکند، در واقع در حال احیای رابطهاش با خداوند است و این امر میتواند به بازسازی زندگی و ارتباطات او منجر شود. حفظ ارتباط با خداوند به معنای زندگی کردن بر اساس اصول دینی و اخلاقی است. اگر انسان در زندگی روزمره خود به یاد خدا باشد و در هر شرایطی ارتباطش را با او حفظ کند، قطعاً نتایج مثبتی را در آرامش روحی و زندگی شخصی خود خواهد دید. این نتایج میتواند شامل افزایش آرامش، رضایت از زندگی، و قدرت مقابله با چالشها و مشکلات روزمره باشد. ارتباط دائمی با خداوند همچنین به ما کمک میکند تا در مواجهه با چالشها و سختیها، تسلیم نشویم و به مسیر درست ادامه دهیم. همچنین تلاش برای برقراری وقفههایی در روز برای دعا و تفکر در مورد خداوند میتواند بخشی از روال روزانه ما باشد. این وقفهها میتوانند فرصتی برای تهذیب نفس و یادآوری اهمیت روحانیت در زندگی ما فراهم آورند. در این روزها، میتوانیم با مدیتیشن، تفکر در آیات قرآن و دعاهایی که ما را به خداوند نزدیکتر میکنند، فاصلهای از مشکلات روزمره بگیریم و به روح خود آرامش بخشیم. از طرف دیگر، قرآن کریم بارها به یادآوری قدرت و رحمت خداوند میپردازد و نشان میدهد که او در تمامی مراحل زندگی با ماست، به شرطی که ما به او توکل کنیم و به یادش باشیم. به طور مثال، در سوره بقره آیه 152 میفرماید: "فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ". این آیه خود به ما میگوید که اگر ما به یاد خدا باشیم، خداوند هم ما را به یاد خواهد آورد. در واقع، یاد خداوند، به مثابه نوری در زندگی ماست که میتواند تاریکیها و مشکلات را روشن کند. در نهایت، اینکه چگونه بتوانیم در دنیای پر از مشغله و شلوغی، یاد خداوند و ارتباط با او را حفظ کنیم، به انتخابهای ما در زندگی بستگی دارد. انتخاب افرادی که در کنار ما قرار دارند، زمانهایی برای برقراری تمسک به عبادت و توجه به روحانیت، و در نهایت تلاش برای استفاده از لحظات کوچک زندگی برای یادآوری خداوند، میتواند به ما کمک کند تا همواره در مسیر صحیح حرکت کنیم و توسط ارتباط قویتری که با خداوند برقرار میکنیم، به زندگی معنا ببخشیم. زندگی در دنیای امروز برای هر فردی ممکن است چالشهایی به همراه داشته باشد، اما زمانی که ما خدا را در مرکز زندگی خود قرار دهیم، مسلماً برکات و آرامشهای بیشماری را در زندگی خود تجربه خواهیم کرد. بنابراین، بیایید همواره به یاد خدا باشید و در پی احیای رابطهمان با او باشیم.
ای مؤمنان، کافران را به جای مؤمنان ولی و دوست نگیرید و هر کس چنین کند، در هیچچیز از خدا نیست.
حقیقتاً مؤمنان رستگار هستند.
پس بچشید به عذاب آنچه کردهاید.
در یکی از روزها، علی، جوانی از نسل فردی مذهبی، به بازار رفته بود و هنگام خرید، در میان شلوغی و هیاهو به یاد خدا افتاد. او تصمیم گرفت برای جلوگیری از فراموشی خدا، دست به کار شود و یک قرآن کوچکی با خود حمل کند. روزهای بعد، هر زمانی که وقت خالی داشت، به آیات قرآن نگاه میکرد و احساس آرامش و نزدیکی به خدا میکرد. این تصمیم کوچک به علی کمک کرد تا در تمام فعالیتها و شلوغیهای روزمرهاش، خدا را فراموش نکند.