خداترسی با انجام واجبات، حسن خلق، و توجه به حقوق دیگران در زندگی روزمره ایجاد میشود.
خداترسی به معنای داشتن نگرش و رفتارهایی است که باعث تقرب به خدا میشود و او را در تمامی ابعاد زندگی در نظر میگیرد. این مفهوم، نه تنها اصول ایمانی را در بر میگیرد، بلکه رویکردی عملی و رفتاری را نیز به ما ارائه میدهد. در قرآن کریم آمده است که انسان باید همواره بر تقوای الهی توجه کند و با حسن خلق و اعمال نیک، خود را در مسیر قرب الهی قرار دهد. به این معنی که خداترسی نه فقط یک احساس درونی، بلکه باید به صورت ظاهری و عملی در زندگی روزمره ما متجلی شود. برای آنکه خداترسی را در زندگی روزمره عملی کنیم، باید از آیات قرآن الهام بگیریم و تلاش کنیم تا میزان عمل خود را با اصول اسلامی همسو کنیم. در سوره آل عمران آیه 102 خداوند میفرماید: "ای کسانی که ایمان آوردهاید، از خدا بترسید و به حق بگویید". این آیه به ما یادآوری میکند که باید همواره در هر سخن و عمل به خدا بیندیشیم و در پی رضایت او باشیم. این نگرش به ما میآموزد که گاهیش برای بیان حقیقت و انجام کارهایی که بر اساس اصول الهی است، لازم است در برابر جامعه و دیگران ایستادگی کنیم، حتی اگر این کار با مخالفتهایی همراه باشد. در زندگی روزمره، برقراری نماز، انجام کارهای خیر، صدقه دادن، و همچنین توجه به حقوق دیگران مانند والدین و همسایگان از جمله راههای مهمی است که میتوان با انجام آنها خداترسی را در زندگی خود تقویت کنیم. کاربرد عملی این آموزشها، مهمترین چالش و مسئولیت ماست. نماز، به عنوان یکی از ارکان دین، فرصتی است تا با خداوند ارتباط برقرار کنیم و در این ارتباط، یادآور قداست و قدرت او باشیم. همچنین، صدقه دادن یا کمک به نیازمندان علاوه بر اینکه باعث تقرب به خدا میشود، برای خود ما نیز آرامش و شادی به ارمغان میآورد. در ضمن، در سوره بقره آیه 177 خداوند در مورد اعمال خیر بهروشنی بیان میفرماید که انجام کارهای خوب باید در کنار ایمان و تقوا باشد. این بدین معناست که فقط انجام کارهای خیر کافی نیست؛ بلکه باید با نیتی خالص و اعتقادی درست انجام شوند. به عبارتی، عمل بدون ایمان میتواند در نظر خداوند ارزشی نداشته باشد. بنابراین، میتوان چنین نتیجهگیری کرد که با انجام واجبات، حسن خلق، و در نظر گرفتن اخلاق اسلامی، میتوان خداترسی را در زندگی روزمره تجربه کرد. البته در دنیای امروز، هنگامی که به زندگی روزمره و پیچیدگیهای آن نگاه میکنیم، ممکن است ترس از خدا به عنوان یک مفهوم کهن و قدیمی به نظر برسد. اما در حقیقت، خداترسی نیازمند آگاهی و مهارت همچنین شناخت روزافزون از خود، جامعه و دنیای پیرامون ماست. این آگاهی میتواند به ما کمک کند که در تصمیمگیریها و انتخابهایمان همواره خداوند را در نظر بگیریم و از او یاری طلبیم. از طرفی، در جستجوی تقرب به خدا، باید به این نکته توجه کنیم که زندگی یک سفر مداوم است و در این سفر، چالشها و امتحاناتی خواهد بود. در این راستا، خداوند ما را به یاد آیات قرآن کریم درمیآورد که در آن تأکید میشود بر اهمیت صبر و استقامت. صبر یکی از ارکان مؤثر در تقوا و خداترسی است. افرادی که در مواجهه با سختیهای زندگی، صبر و شکیبایی از خود نشان میدهند، در واقع در حال تقویت خداترسی خود هستند. به علاوه، برقراری ارتباطات مثبت با جامعه یا به اصطلاح، همپیمانان خوب، نیز میتواند به تقویت احساس خداترسی در فرد کمک کند. در قرآن آمده است که «تعاونوا علی البر و التقوا»؛ یعنی «به یکدیگر در نیکی و تقوا یاری برسانید». در نتیجه، انتخاب دوستان و همنشینان خوب و تأثیرگذار میتواند در ایجاد و تقویت خداترسی نقشی اساسی ایفا کند. همچنین مطالعه و آشنایی با سیره و روش زندگی پیامبر اسلام (ص) و ائمه معصومین (ع) نیز میتواند به ما راهکارهایی برای تقویت این ترس الهی ارائه دهد. این بزرگواران نمونههایی عملی از خداترسی را به نمایش گذاشته و در رفتارها و سخنان خود، مصادیق حقیقی تقوا و بندگی را به ما آموختهاند. در نهایت، باید توجه داشته باشیم که خداترسی نه تنها برای دنیای ما نافع است، بلکه برآیند آن میتواند ما را در آخرت نیز یاری کند. داشتن خداترسی به ما اجازه میدهد تا از خطاها و گناهان پرهیز کنیم و در راستای رضایت خداوند گام برداریم. بنابراین، خدا را در زندگی خود پیش رو داشته باشیم و به یاد داشته باشیم که او بر تمام رفتارها و اندیشههای ما نظارت دارد. به همین دلیل، میتوان نتیجه گرفت که سرمایهگذاری بر روی خداترسی نه تنها از لحاظ روحی و ایمانی، بلکه از لحاظ اجتماعی و اخلاقی نیز به توسعه و تعالی جامعه کمک خواهد کرد.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، از خدا بترسید و به حق بگویید.
نیکی را به این نمیدانند که روی خود را به شرق و غرب کنید، بلکه نیکی کسی است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان بیاورد.
روزی، زکریا در حال فکر کردن بود که چگونه میتواند خداترسی را در زندگیاش نهادینه کند. او تصمیم گرفت هر روز نمازهایش را با دقت و در وقت مقرر بخواند و علاوه بر آن به والدین و دوستانش محبت کند. با گذشت زمان، او متوجه شد که زندگیاش پر از آرامش و رضایت شده و هر بار که به خداوند نزدیکتر میشود، حس خوشبختی را بیشتر احساس میکند.