تربیت دینی نوجوانان نیازمند الگوهای مثبت، محبت و توجه به توانایی‌ها و نیازهای آنهاست.
تربیت دینی نوجوانان امری‌ست که تأثیر عمیقی بر شخصیت و رفتار آنها دارد و در قرآن کریم به اهمیت تعلیم و تربیت به‌ویژه در سنین نوجوانی اشاره شده است. در سوره لقمان آیه 13 آمده است که لقمان به فرزندش می‌گوید: 'یا بُنَیَّ لا تُشرِک بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ' یعنی ای پسرم، به خدا شرک نیاور که بی‌گمان شرک ظلمی بزرگ است. این آیه نشان‌دهندهٔ اهمیت آموزش توحید و مبانی دین به جوانان است. آموزش دینی باید با محبت و مهربانی انجام شود. والدین و مربیان باید از الگوهای مثبت بهره ببرند و خود نیز متعهد به دستورات دینی باشند تا نوجوانان با مشاهدهٔ رفتارهای آنان، به تعلیمات مذهبی گرایش پیدا کنند. همچنین در قرآن به اهمیت گفتگو و تفهم اشاره شده، به‌ویژه در سوره البقره آیه 286: 'لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا...' که در آن اشاره شده است که خداوند هر کس را به اندازهٔ ظرفیت و توانش تکلیف می‌کند. بنابراین، در تربیت دینی، والدین باید به توانایی‌ها و نیازهای فردی فرزندان توجه کنند و در تلاش باشند تا فضایی مناسب برای رشد فکری و دینی آنها فراهم کنند. در نهایت، برقراری ارتباط عاطفی مثبت و تشویق به عبادات و برگزاری مراسم دینی می‌تواند نقش مهمی در تربیت دینی نوجوانان داشته باشد.
ای پسرم، به خدا شرک نیاور که شرک ظلمی بزرگ است.
خداوند هیچ‌کس را جز به اندازهٔ ظرفیتش تکلیف نمی‌کند...
روزی نوجوانی به نام سارا از مادرش در مورد دین و ایمان می‌پرسید. مادر او با آرامش و محبت پاسخ داد و آیات قرآن را برایش تلاوت کرد. سارا با اشتیاق به شنیدن ادامهٔ داستان پرداخت و متوجه شد که ایمان چقدر می‌تواند به او در زندگی‌اش کمک کند. این گفت‌وگو موجب شد که سارا علاقه‌مند به یادگیری بیشتر در مورد دینش شود و در نهایت تصمیم گرفت که روزانه یک ختم قرآن داشته باشد.