تربیت دینی باید با محبت و رحمت همراه باشد تا مؤثرتر واقع شود و فرزندان را به خدا نزدیک‌تر کند.
تربیت دینی یکی از اساسی‌ترین ارکان رشد و ترقی انسان‌هاست. در قرآن کریم به وضوح به اهمیت محبت و رحمت در تربیت اشاره شده است. تربیت دینی بدون محبت نمی‌تواند تأثیرگذار باشد و برعکس، محبت بدون اصول دینی هم ممکن است فرد را به انحراف هدایت کند. سوره روم آیه 21 اشاره می‌کند که از نشانه‌های خداوند محبت و آرامش در قلب‌هاست: 'و من آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً.' این آیه نشان می‌دهد که خانواده باید فضایی پر از محبت و مهربانی باشد. برای تربیت دینی فرزندان، باید از زبان محبت‌آمیز استفاده کرد و آن‌ها را به خدا نزدیک‌تر کرد. در سوره بقره آیه 177 نیز تأکید شده است که ایمان به خدا باید با اعمال نیکو و محبت به دیگران همراه باشد: 'لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَـٰكِنَّ الْبِرَّ مَن آمَنَ بِاللَّـهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ.' زمانی که والدین بتوانند از محبت و عشق در آموزش دینی استفاده کنند، فرزندان‌شان بیشتر به اصول دینی گرایش پیدا خواهند کرد و خود به پرورش محبت در جامعه کمک خواهند کرد. بنابراین، با ایجاد فضایی محبتی و رحیمانه، می‌توان اصول دینی را به طرز مؤثری در زندگی روزمره دانش‌آموزان و فرزندان نهادینه کرد.
و از نشانه‌های او این است که از خودتان برای شما همسرانی آفرید تا در کنار آن‌ها آرامش یابید و بین شما محبت و رحمت قرار داد.
نیکی این نیست که روهای خود را به سمت مشرق و مغرب کنید، بلکه نیکی واقعی آن است که به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشید.
روزی روزگاری، پسری به نام علی با والدینش صحبت می‌کرد و از آن‌ها می‌خواست که به او در یادگیری قرآن کمک کنند. والدینش، با مهربانی و صبوری، آیات را برایش تفسیر می‌کردند و از محبت و دوستی با خدا برایش داستان می‌گفتند. علی، با این محبت و علاقه، به سمت مطالعه قرآن رفت و روز به روز به خدا نزدیک‌تر شد. او همچنین سعی کرد رفتارهای محبت‌آمیز را از والدینش بیاموزد و در میان دوستانش پخش کند.