برای جلوگیری از غفلت از یاد خدا، باید نماز و دعا را در زندگیمان رواج دهیم و به تلاوت قرآن بپردازیم.
غفلت از یاد خدا مسئلهای است که بسیاری از ما با آن مواجه میشویم. انسانها به طور معمول در زندگی روزمره خود غرق مشغلهها و نیازهای دنیوی میشوند و به سادگی از یاد خدا و معنویت فاصله میگیرند. زندگی امروز، با سرعت بالای خود، بسیاری از انسانها را به سمت نگرانیها و نگرانیهای روزمره سوق میدهد، بنابراین یاد خداوند به عنوان یک عامل آرامشبخش و تسلیدهنده باید مورد توجه قرار گیرد. در قرآن کریم، خداوند به یادآوری اهمیت بسیار میدهد و از بندگان خود میخواهد که در یاد او باشند. به این معنا که یاد خداوند نه تنها یک عمل عبادی، بلکه یک نیاز روحی و روانی نیز هست. در سوره رعد آیه 28 میخوانیم که: "آگاه باشید، تنها یاد خدا دلها را آرام میکند." این آیه به وضوح بیان میکند که ذکر خداوند و یادآوری او به شکلگیری آرامش و سکون در دلهایمان بسیار کمک میکند. به عبارتی، اگر ما به یاد خدا و عبادت او باشیم، توانستهایم دلهای خود را به آرامش برسانیم و از فشارها و تنشهای زندگی فرار کنیم. بسیاری از ما در موقعیتهای دشوار و آری از استرس نتوانستهایم به درستی به یاد خدا باشیم، اما باید بدانیم که در این مواقع به یاد آوردن خداوند میتواند بهترین راه حل باشد. نماز و دعا به عنوان دو روش مؤثر برای یاد خدا، میتوانند در آشتی با اضطرابهای روزمره به ما کمک کنند. در سوره البقره آیه 45 آمده است: "و استعينوا بالصبر و الصلاة" یعنی از صبر و نماز یاری بجویید. نماز فرصتی عالی برای ارتباط مستقیم با خداوند است و میتواند به یادآوری و تقویت روحیه ما بپردازد. در حقیقت، هنگام خواندن نماز، ما فرصتی داریم که حتماً در مراتب الهی و معنوی غوطهور شویم و از دغدغههای دنیوی دور شویم. از طرف دیگر، قرائت قرآن و تفکر در معانی آن نیز یکی دیگر از روشهای مؤثر برای جلوگیری از غفلت است. سوره آل عمران آیه 191 به ما یادآوری میکند: "به یاد خدا فکر کنید و در آسمانها و زمین آیات او را بیابید." تفکر در آیات قرآنی و نشانههای خدا در زندگی ما میتواند ما را از غفلت دور کرده و به ما بیاموزد که خداوند در همه جا و همه زمانها حضور دارد. یاد خدا باید به یک عادت روزمره تبدیل شود. با ذکر و یادآوری خداوند در تمامی مراحل زندگی، علاوه بر آرامش روحی، میتوانیم به قدرتی درونی برای مواجهه با چالشها و مشکلات روزگار دست یابیم. ما به راحتی میتوانیم یک روز خود را به یاد خدا اختصاص دهیم. کافیست چند دقیقه در روزمان را به ذکر خداوند، زیارت و دعا اختصاص دهیم تا اثربخشترین و مثبتترین تاثیرات را در زندگیمان مشاهده کنیم. این ذکر و یادآوری میتواند به ما کمک کند در زمانهای دشوار همواره به یاد او باشیم و از هرگونه غفلت دوری کنیم. یکی از مشکلاتی که در روند یاد خدا وجود دارد، موانع ذهنی و روحی است که ممکن است ما را از این یادآوری دور کند. برای مقابله با این موانع، توجه به افزایش علم و دانش دینی میتواند مفید باشد. از طریق خواندن کتابها، شرکت در درسها و دورههای آموزشی دینی، میتوانیم خود را بیشتر با معارف اسلام آشنا کرده و یاد خدا را در زندگی روزمره خود تقویت کنیم. اجتماع با افرادی که در حال یاد خدا هستند نیز میتواند انگیزه ما را برای نزدیکتر شدن به خداوند افزایش دهد. طبیعتاً، همنشینی با افرادی که در حال دعا و عبادت هستند، میتواند انگیزهای برای ما فراهم کند تا به یاد خدا بیفتیم و از غفلت دوری کنیم. به طور کلی، یاد خداوند نه تنها یک عمل دینی، بلکه یک روش ساده برای آرامش روانی و روحی است که باید در زندگی روزمره مورد توجه قرار گیرد. غفلت از یاد خدا میتواند زمینهساز بسیاری از مشکلات روحی، اضطرابهای مداوم و ناامیدیها شود. اما اگر ما بتوانیم با استفاده از روشهای مختلف به یاد خداوند بیفتیم، میتوانیم زندگی خود را زیباتر و آرامتر کنیم. در پایان، اجازه بدهید تأکید کنیم که یاد خداوند تنها در زمان عبادت و نماز نیست بلکه باید در تمامی لحظات زندگی ما وجود داشته باشد. با ذکر و یادآوری خدا در دلهای خود، میتوانیم همواره به او نزدیکتر شویم و از برکات و رحمتهای او نصیبمند شویم.
آگاه باشید، تنها یاد خدا دلها را آرام میکند.
و از صبر و نماز یاری بجویید.
در آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز، نشانههایی برای خردمندان است.
روزی روزگاری در یک روستای کوچک، مردی به نام حسن زندگی میکرد که به یاد خدا بسیار علاقه داشت. او هر صبح با ذکر خدا بیدار میشد و روزش را با نماز شروع میکرد. اما روزی به دلیل برخی مشکلات، از یاد خدا غافل شد و احساس ناآرامی کرد. حسن تصمیم گرفت که دوباره برگردد و با نیت خالص به یاد خدا بپردازد. او دوباره به نماز و قرائت قرآن پرداخته و با خوشحالی دید که آرامش به زندگیاش بازگشته است.