سلاح یادگیری از اشتباهات، یادآوری و طلب آمرزش از خداوند و اعتراف به خطاهاست.
یادگیری از اشتباهات گذشته یکی از اصول اساسی رشد فردی و معنوی است. در قرآن کریم به این موضوع اهمیت زیادی داده شده است. برای مثال، در سوره آل عمران آیه 135 آمده است: "وَ الَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ". این آیه به ما یادآوری می‌کند که هنگام خطا باید به خاطر خدا یاد کنیم و از او طلب آمرزش کنیم. از این طریق می‌توانیم به اشتباهات خود پی ببریم و در نتیجه رشد کنیم. به علاوه، در سوره توبه آیه 102 نیز آمده است: "وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ" که به ما یادآوری می‌کند که اعتراف به اشتباهات یکی از اولین مراحل یادگیری از آن‌هاست. وقتی ما به اشتباهات خود اعتراف می‌کنیم، امکان تغییر و بهبود وضعیت خود را می‌یابیم. همچنین هشداری برایمان به دست می‌دهد تا در آینده از تکرار آنها پرهیز کنیم. در نهایت، یادگیری از اشتباهات تنها به معنای شناخت آنها نیست، بلکه باید تلاش کنیم تا در هر مرحله از زندگی خود، نکات درس‌آموزی را از تجربیات و چالش‌هایی که پیش‌رو داریم، استخراج کنیم.
و کسانی که هنگامی که کار زشتی انجام دهند یا بر خود ستم کنند، یاد خدا می‌کنند و برای گناهان خود استغفار می‌کنند.
و دیگری‌ها نیز به گناهان خود اعتراف کردند.
در روزگاری قدیم، مردی زندگی می‌کرد که همواره در اشتباهات خود غرق بود. روزی روزگاری از دوستش مشورتی گرفت و گفت: چگونه می‌توانم از اشتباهاتم درس بگیرم؟ دوستش به او گفت: "باید در قلبت یاد خدا را زنده کنی و از او استغفار کنی." او به نصیحت دوستش عمل کرد و از آن روز به بعد شروع به یادگیری از اشتباهاتش کرد. وقت گذشت و او به انسانی پخته و عبرت‌آموز تبدیل شد.