قرآن کریم تعادل بامینهای میان دنیا و آخرت برقرار میکند و انسانها را به توجه به زندگی دنیوی همراه با نیت خدمات به آخرت دعوت میکند.
قرآن کریم به عنوان کتاب راهنمای انسان، همواره به ما یادآوری میکند که وجود ما در این دنیا موقتی است و هدف نهایی ما باید آمادهسازی برای آخرت باشد. در واقع، این کتاب بزرگ نه تنها یک منبع دینی، بلکه یک راهنمای جامع برای زندگی انسانها است. از آنجایی که انسانها به طور طبیعی به دنبال معنای عمیقتری در زندگی خود هستند، قرآن کریم به خوبی این نیاز را شناسایی کرده و راههای مناسبی را برای رسیدن به تعادل میان زندگی دنیوی و آخرتی ارائه داده است. زندگی دنیوی به خودی خود زودگذر و ناپایدار است. در آیات مختلف قرآن، خداوند بارها به مؤمنان یادآوری میکند که باید در نظر داشته باشند که لحظات زندگی در دنیا اجتنابناپذیر به پایان میرسند. به عنوان مثال، در سوره آل عمران آیه 185 آمده است: "هر نفس طعم مرگ را میچشد. و بدون شک روز قیامت پاداش شما به طور کامل به شما داده میشود." این آیه نه تنها به ما یادآوری میکند که مرگ جزئی از حیات است، بلکه بر اهمیت آرامش و شادی در مسیر درست زندگی تأکید میکند. در دنیای امروز، بسیاری از ما تمایل داریم تا تمام تلاش خود را برای به دست آوردن ثروت و مقام صرف کنیم و به نوعی دچار غفلت از اهداف اصلی خود شویم. اما قرآن کریم به وضوح بیان میکند که افرادی که تنها به زندگی دنیوی قانع میشوند و اهمیت به آخرت نمیدهند، در حقیقت خود را در معرض عذابهای سنگین قرار میدهند. خداوند در سوره نساء آیه 77 این نکته را بار دیگر تأکید میکند. بنابراین، تعالیم قرآن نه تنها به ورود از دنیا و آخرت، بلکه به معنی زندگی در هر دو جهان به صورت متعادل و هماهنگ اشاره دارد. موضوع مهم دیگر در قرآن، توصیه به بندگان خدا در استفاده عاقلانه و صحیح از نعمتهای دنیوی است. در واقع، خداوند به ما یادآوری میکند که باید از این نعمتها بهرهمند شویم، اما نباید آنها را به عنوان هدف نهایی خود تلقی کنیم. سوره هود آیه 15 به این موضوع اشاره میکند: "کسانی که به دنبال زندگی دنیایند و فقط آن را میطلبند، با عذاب سنگینی روبرو میشوند." این آیات به ما میآموزند که باید در کنار استفاده از نعمتهای دنیوی، همواره به آخرت و زندگی پس از مرگ نیز فکر کنیم. تعادل میان زندگی دنیوی و آخرتی به معنای غفلت از یکی به نفع دیگری نیست، بلکه به معنی ایجاد هماهنگی در تمام جنبههای زندگی است. قرآن کریم به ما یادآوری میکند که هرگز از یاد نبرند که زندگی دنیوی یک وسیله است و نه هدف. این مسئله به ما کمک میکند تا در زمان مواجهه با چالشهای زندگی، از روی آرامش و تعادل وارد عمل شویم و به زندگی معنایی عمیقتر ببخشیم. قرآن کریم با استفاده از حکمتها و نصایح خود، ما را دعوت به تعهد در راستای استفاده صحیح از زمان و فرصتها میکند. این دین مقدس همچنین به ما آموزش میدهد که در دنیای مادی زندگی کنیم، اما در عین حال به ارزشهای معنوی نیز توجه داشته باشیم. زیرا زندگی از یک سو به داشتن ثروت و امکانات وابسته است و از طرف دیگر به مقامات اخلاقی و معنوی نیز بستگی دارد. در نتیجه، میتوان به وضوح دید که قرآن کریم چگونه با تعالیم خود، هماهنگی و تعادل معنایی میان دو جهان ایجاد میکند. این کتاب آسمانی نه تنها موجب تأمل در زندگی دنیوی ما میشود، بلکه به ما کمک میکند تا نظر به آخرت و اهداف بلندمدت زندگی داشته باشیم. به همین دلیل، لازم است که همواره با مطالعه و تدبر در آیات قرآن، سعی کنیم تا به این تعادل برسیم. پیروی از تعالیم قرآن در زندگی روزمره میتواند ما را در مسیر درست هدایت کند و به ما کمک کند تا از زندگی خود نهایت استفاده را ببریم بدون اینکه از اهداف واقعی خود غفلت کنیم. در نهایت، قرآن کریم الگوی مناسبی برای زندگی فردی و اجتماعی ما ارائه میدهد که در آن، میتوانیم به اوج تعادل و هماهنگی برسیم. در حالی که به زندگی دنیوی خود ادامه میدهیم، در عین حال توجه به آخرت و نتایج دنیوی خود را در نظر داشته باشیم و با تمام قوا برای رسیدن به موفقیتهای هر دو جهان تلاش کنیم. در این مسیر، آیات قرآن همواره در کنار ما خواهند بود تا ما را راهنمایی کنند و موجب رشد و تعالی ما در ابعاد مختلف زندگیمان شوند.
هر نفس طعم مرگ را میچشد و بهراستی پاداشهای شما در روز قیامت به شما داده خواهد شد. و کسی که از آتش دور شود و به بهشت داخل گردد، به راستی رستگار شده است و زندگی دنیا جز متاع فریبنده نیست.
بیگمان، کسانی که در زندگی دنیوی خود اتکا میکنند تا فقط آن را بخواهند، حتماً عذابی سخت خواهند داشت.
هر کس زندگی دنیا و زینت آن را بخواهد، ما به او توفیق میدهیم تا در آنجا اعمالش را به او بدهیم و در آنجا کوتاهی نمیشود و برای او در آخرت نصیبی نیست.
روزی، جوانی به نام علی در حال مرور آیات قرآن بود و به این فکر میکرد که چگونه میتواند زندگیاش را به نوعی متعادل کند که به دنیای خود و آخرت خود توجه داشته باشد. او تصمیم گرفت که با کارهای خوب و نیتهای خیر، زندگی دنیاییاش را تحت تأثیر ایمان خود قرار دهد. با خود عهد بست که در کنار فعالیتهای روزمرهاش، همیشه برای عبادت و یاد خدا نیز زمانی اختصاص دهد. علی با این تصمیم احساس آرامش بیشتری کرد و متوجه شد که با این رویکرد، زندگیاش هر روز بهتر و بهتر میشود.