چگونه قرآن ما را از غفلت نجات می‌دهد؟

قرآن کریم، کتاب آسمانی و وحی الهی برای انسان‌ها، به عنوان بزرگترین نجات‌دهنده از غفلت و بی‌توجهی به حقایق زندگی شناخته می‌شود. این کتاب مقدس با محتوای غنی و آموزنده خود، افراد را به تأمل در زندگی، تفکر در مورد هدف وجودی و توجه به حقایق معنوی سوق می‌دهد. در آیات مختلف قرآن، خداوند با ذکر نکات و اندرزهای گوناگون، انسان‌ها را به یادآوری می‌کند که باید از یاد او غافل نشوند. از جمله آیات مهمی که به این موضوع اشاره دارد، می‌توان به سوره آل عمران آیه 200 اشاره کرد. خداوند در این آیه می‌فرماید: "ای کسانی که ایمان آورده‌اید، استقامت کنید و استقامت کنید و در راه خدا تلاش کنید و از صبر و نماز یاری جویید!" این آیه به وضوح بر اهمیت استقامت و پایداری در برابر مشکلات تأکید دارد و به ما یادآوری می‌کند که برای فرار از غفلت، نیاز است که به یاد خدا مستمر و مداوم باشیم و از عبادت و نماز یاری بگیریم. در واقع، صبر و نماز دو وسیله‌ای هستند که ما را در برابر سختی‌ها و چالش‌های زندگی حمایت می‌کنند و به ما قدرت می‌دهند تا در مسیر درست حرکت کنیم. در ادامه، سوره عنکبوت آیه 45 نیز به بیان اهمیت خواندن قرآن و نماز پرداخته و می‌فرماید: "و بخوان آنچه به تو وحی شده از کتاب و بر نماز پایدار باش، که نماز از فحشاء و منکر باز می‌دارد." این آیه نیز به نقش کلیدی نماز و ارتباط مستمر با قرآن در جلوگیری از ارتکاب به اعمال ناشایست اشاره دارد. با توجه به این آیه، می‌توان به این نتیجه رسید که دین و رهنمودهای قرآن نه تنها ما را به عبودیت و بندگی خداوند سوق می‌دهند، بلکه حامی ما در برابر وسوسه‌های شیطانی و غفلت‌های زندگی نیز هستند. فردی که به قرائت و تأمل در آیات قرآن توجه کند، در می‌یابد که زندگی دنیایی بسیار گذرا و فانی است. قرآن ما را بر این نکته متذکر می‌شود که باید به اعمال خود توجه نموده و در هر لحظه از زندگی، خود را در برابر خداوند، مسئول احساس کنیم. هر کجا که برویم و هر چه انجام دهیم، خداوند ناظر بر اعمال ماست و تنها با شناخت و توجه به این حقیقت می‌توانیم از غفلت به دور باشیم. یکی از دیگر زوایای مهم قرآن، نشان دادن عظمت و کبریایی خداوند است. هر چه بیشتر در آیات تامل کنیم، بیشتر به جایگاه والای خداوند پی می‌بریم و به این حقیقت که بدون او نمی‌توانیم گام برداریم، نزدیک‌تر می‌شویم. این نزدیکی به خداوند و شناخت‌اش باعث می‌شود که ما خود را از قید و بندهای دنیوی رها کرده و به بالاترین مراتبی که خداوند برای ما رقم زده، نزدیک‌تر شویم. بنابراین، قرآن به ما چراغ راهی می‌دهد که در تاریکی‌های زندگی از راه را گم نکنیم و به حیات ابدی امیدوار باشیم. قرآن کریم همچنین به ما می‌آموزد که تحمل و صبر در برابر مشکلات و مصائب، یکی از ارکان اساسی زندگی مؤمنانه است. باخواندن داستان‌های پیامبران و اولیای الهی در قرآن، می‌توانیم درک کنیم که آنان نیز با چالش‌ها و سختی‌های زیادی مواجه بوده‌اند و با صبر و توکل به خدا توانسته‌اند به پیروزی‌های بزرگی دست یابند. این داستان‌ها برای ما پیام‌های الهام‌بخش هستند که باید در زندگی خود به کار ببندیم. در حقیقت، ایمان به خدا و صبر بر مشکلات، ما را از غفلت دور نگه می‌دارد و ما را به سمت پایداری و اراده قوی رهنمون می‌شود. راجع به ارزش و احترام به دعا و نیایش در قرآن، می‌توان گفت که نماز و دعا سنگرهای امنی هستند که در آن می‌توان از خداوند یاری جست. این اعمال روحانی ما را به یاد خداوند می‌اندازند و ما را از ارتکاب به اعمال ناشایست دور می‌کنند. با اقامه نماز، به سوی خدا می‌رویم و در هر نماز، فرصتی داریم تا با خداوند متعال سخن بگوییم و برای تغییر در خود از او یاری بطلبیم. این ارتباط مستقیم با خداوند، روح را شفاف و قلب را آرام می‌کند و ما را فراتر از دنیای مادی نگه می‌دارد. به عبارتی، از طریق قرآن و نماز، ما می‌توانیم به حقیقت وجود خویش پی ببریم و به درون خود سفر کنیم. قرآن نه تنها کلام الهی است بلکه ابزاری بسیار مؤثر برای پرهیز از غفلت و بی‌توجهی به زندگی محسوب می‌شود. در حقیقت، اگر بخواهیم از غفلت و بی‌توجهی به حقایق زندگی رهایی یابیم، باید به قرآن مفتخر شویم و آن را در زندگی روزمره خود به کار ببریم. نتیجه‌گیری اینکه، قرآن کریم نه تنها به عنوان یک راهنما برای زندگی ما عمل می‌کند، بلکه عامل ایجاد توجه و همت در قلب ماست. با تریبت و خواندن آیات این کتاب آسمانی، می‌توانیم به تذکرات الهی گوش فرا دهیم و زندگی‌هایی با معنا و هدف را به پیش ببریم. لذا بر هر مسلمانی واجب است که به قرآن استناد کرده و همواره به یاد خدا باشد تا از غفلت دور بماند و به حیات ابدی امیدوار گردد.