برای کنار آمدن با درد از دست دادن، صبر و ارتباط با خدا از اهمیت ویژهای برخوردار است.
با درد از دست دادن کنار آمدن، یکی از چالشهای اساسی در زندگی هر انسانی است. این درد ممکن است ناشی از از دست دادن نزدیکان، دوستان، یا حتی موقعیتهای مهم زندگی باشد. احساس غم و اندوه ممکن است در اثر این از دست دادنها، به ویژه در فرهنگها و جوامع مختلف، شدت بیشتری یابد. به همین دلیل، درک و کنارش آمدن با این درد، امری ضروری و بنیادی به شمار میآید. قرائت و یادگیری از قرآن کریم، به عنوان منبع هدایت و آرامشبخش، میتواند به ما در این مسیر یاری رساند. قرآن کریم، به عنوان کتاب الهی، در آیات مختلف خود به انسانها یادآوری میکند که آنها هرچند در زندگی با چالشها و سختیها روبرو خواهند شد، اما تنها نیستند و قدرتی فراتر از خود دارند. سوره البقره آیه 155 یکی از این آیات است که میفرماید: 'وَ لَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَنفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ؛ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ'. در این آیه، خداوند به ما یادآوری میکند که امتحانات بخشی از زندگی هستند و صبر در مواجهه با این سختیها، نخستین و مهمترین نشانه ایمان ماست. پذیرش این واقعیت که زندگی پر از چالش است میتواند به ما کمک کند تا با احساسات خود بهتر برخورد کنیم و از آنها به عنوان فرصتی برای رشد و توسعه شخصی استفاده کنیم. یکی از راهکارهای مهم برای کنار آمدن با درد فقدان، یادآوری این نکته است که این مشکلات و چالشها، آزمایشاتی هستند که زندگی ما را شکل میدهند. در این راستا، صبر و استقامت به عنوان دو کیفیت حیاتی در زندگی معرفی شدهاند. از این رو، رویکرد قرآنی به غم و درد، بر اهمیت صبر در برابر مشکلات تأکید میکند و بَشارت میدهد که سرانجام پاداش این صبر و استقامت در دنیا و آخرت نصیب انسان خواهد شد. علاوه بر صبر، ارتباط با خدا و دعا نیز از دیگر راهکارهایی است که قرآن در مواجهه با درد و غم پیشنهاد میدهد. در سوره آل عمران آیه 139 آمده است: 'وَ لَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَ أَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُؤْمِنِينَ'. این آیه به ما قوت قلب میدهد و به ما یادآوری میکند که در دل سختیها و مشکلات، ایمان ما میتواند ما را از مجرای غم و ناامیدی نجات دهد. مدد جستن از خداوند با دعا و نیایش، نه تنها به ما آرامش درونی میبخشد، بلکه موجب میشود احساس رضایت و آرامش حاصل از نزدیکی به خداوند، غم را کاهش دهد. برقراری این ارتباط عمیق میتواند به مانند یک پناهگاه روحی برای انسان عمل کند، جایی که میتوان استرسها و فشارهای روحی را به تحویل خداوند داد و از بار سنگین آنها کاست. از دیگر راهها برای کنار آمدن با درد فقدان، برقراری ارتباط با دیگران است. انسانها موجوداتی اجتماعی هستند و به همین دلیل، ارتباط با دوستان، خانواده یا افرادی که تجربههای مشابهی دارند، میتواند به فرآیند بهبودی کمک کند. صحبت کردن دربارهی احساسات و تجربههای شخصی به ما این امکان را میدهد که از درد خود کاسته و درک بهتری نسبت به شرایط دیگران داشته باشیم. این مسأله میتواند به ایجاد حمایت اجتماعی و روحیه مثبت کمک کند. علاوه بر این، تفکر مثبت و یادآوری خاطرات خوب و لحظات خوش گذشته میتواند به عنوان یک عامل تسکیندهنده عمل کند. وقتی که با درد از دست دادن مواجه میشویم، ممکن است تمایل داشته باشیم به جای یادآوری تجربیات خوب، بر روی احساس غم و اندوه تمرکز کنیم. اما یادآوری لحظات دلپذیر میتواند به ما این امکان را بدهد که به جای غمزدگی، سپاسگزاری کنیم و احساس خوبی نسبت به زندگی داشته باشیم. علاوه بر این، پذیرش و کنار آمدن با واقعیات زندگی نیز اقدامی مثبت در فرآیند بهبودی است. به جای مقاومت در برابر واقعیتهای تلخ و درهم شکستگیها، توجه به این نکته که زندگی همواره تغییر میکند، میتواند آرامش بیشتری به ارمغان بیاورد. منظور از پذیرش، این نیست که از احساسات خود غافل شویم، بلکه درک این است که زندگی مملو از تغییرات است و اصرار بر برگشت به دوران گذشته، تنها بار بیشتری را به دوش ما میگذارد. در پایان، کنار آمدن با درد از دست دادن و غم به عنوان بخشی طبیعی از زندگی شناخت میشود. ما باید یاد بگیریم که این احساسات را بپذیریم و با بهرهگیری از راهکارهای متنوعی که قرآن و تجربههای انسانی به ما ارائه میدهد، به آرامش درونی دست یابیم. در کنار صبر و دعا، ارتباطهای اجتماعی و یادآوری خاطرات خوب میتواند به ما کمک کند تا با این چالشها به خوبی کنار بیاییم و مسیر بهبودی را سریعتر طی کنیم. با یادآوری آیات قرآن و پیوند با خداوند، میتوانیم با دلی مطمئن و آرامش بیشتری به زندگی ادامه دهیم.
و ما شما را با چیزی از ترس و گرسنگی و کمبود اموال و جانها و ثمرات میآزماییم؛ و بشارت ده به صابران.
و ضعیف نشوید و غم نداشته باشید، که شما بالاترین هستید اگر مؤمن باشید.
یک روز، مریم از درگذشت مادرش بسیار به غم رفت. او به مکتب قرآن میرفت و به یاد آیات زیبای الهی میافتاد. تصمیم گرفت در این روزهای سخت، با دوستانش که آنها نیز داغ دیده بودند، جمع شود و از یکدیگر حمایت کنند. آنها با هم نماز میخواندند و دعا میکردند و به یاد مادرانشان میافتادند. کم کم احساس کردند که با خداوند و یکدیگر در حال بهبودی هستند و این درد به تدریج قابل تحمل میشود.