تشخیص وسوسه از راه درست با توجه به آیات قرآن و احساسات درونی ممکن است. اگر افکار ما به گناه میبرند، وسوسهاند؛ اگر به خیر، راه درست هستند.
تشخیص درست و نادرست، حقیقت و پندار، یکی از بزرگترین چالشهای انسانها در طول تاریخ بوده است. پیچیدگیهای ذهن بشر و تأثیرات خارجی، او را در معرض وسوسههای متعددی قرار میدهد که در نهایت ممکن است او را به سمت انتخابهای نادرست هدایت کند. برای اینکه بفهمیم آیا یک فکر یا احساس وسوسه است یا راهی درست، میتوانیم به دو منبع مهم مراجعه کنیم: آیات قرآن و نشانههای درونی خود. قرآن به عنوان کتاب هدایت و راهنمایی، در این زمینه ابزارهایی کارآمد در اختیار ما قرار میدهد. در قرآن کریم، وسوسهها همواره با شیطان مرتبط هستند. شیطان به عنوان دشمنی بزرگ برای بشر معرفی شده و قرآن به ما سفارش میکند تا از طریقه او دوری کنیم. در سوره بقره آیه 168، خداوند به مؤمنان هشدار میدهد که از پیروی از وسوسههای شیطانی بپرهیزند. "يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ". در این آیه، به صراحت اعلام میگردد که ما باید از هر چیزی که به شیطان مرتبط است، پرهیز کنیم. از این رو، نشانه اول در تشخیص اینکه آیا فکر یا احساسی داریم که ما را به سمت مسیر نادرست میبرد، ارتباط آن با این هشدارهای قرآن است. اگر فکری ما را به سمت عملی میکشاند که با تاکیدات و آموزههای خداوند در تضاد است، آن فکر به احتمال زیاد یک وسوسه شیطانی است. در سوره فلق آیه 4، خداوند از ما دعوت میکند که از شرور وسواس شیطان به قوه الهی پناه ببریم. این دعوت، نشاندهنده آن است که ما باید همواره به یاد داشته باشیم که قدرت اختیار ما از آن خداوند است و در مواقعی که خود را تحت تأثیر وسوسهها میبینیم، به او تکیه کنیم. تشخیص وسوسه تنها به آیات قرآن محدود نمیشود و همچنین به احساسات درونی ما نیز وابسته است. حس درونی ما میتواند ما را به سمت حقیقت هدایت کند. زمانی که فکر و احساسی در ما بوجود میآید که به سمت انجام کارهای ناپسند یا گناه میرود، باید به آن شک کنیم و با خود بیندیشیم که آیا در مسیری درست گام برمیداریم یا خیر. احساس انزجار از گناه و تمایل به انجام کارهای نیک، میتواند به عنوان نشانهای از راه درست در نظر گرفته شود. برای مثال، اگر در ذهن ما فکری ایجاد میشود که ما را به سمت دروغ گفتن، خیانت یا هر رفتار ناپسند دیگری هدایت میکند، باید به آن اندیشه شک کنیم و از خداوند کمک بخواهیم. در مقابل، اگر فکری که داریم ما را به سمت خیر و توجه به خدا رهنمون میشود، نشاندهنده راه درست است. این سنجش درونی از طریق دعا و توسل به خداوند میتواند قدرت بیشتری پیدا کند. چگونه میتوانیم توانایی تشخیص بین وسوسه و مسیر راست را تقویت کنیم؟ یکی از راهکارها، توجه به اندازه و کیفیت ارتباط ما با خداوند است. وقتی ما در نزدیکترین حالت به خدا قرار داریم، تشخیص درست و نادرست برای ما آسانتر میشود. وقتی با نماز و دعا در ارتباط باشیم، روح و ذهن ما به آرامش میرسد و در نتیجه آسانتر میتوانیم وسوسهها را شناسایی کنیم. یکی دیگر از روشها برای تقویت توانایی تشخیص، مطالعه و تفکر در آیات قرآن و آموزههای اسلامی است. با آشنایی عمیقتر با این متون، میتوانیم درک بهتری از راههای درست و نادرست پیدا کنیم و ابزارهایی در دست داشته باشیم تا در مواجهه با وسوسهها از آنها بهرهبرداری کنیم. در نهایت، دو نوع احساس کلی وجود دارد که میتواند به ما در تشخیص بین وسوسه و راه راست کمک کند. اول حس آرامش و رضایت. وقتی ما در مسیر صحیح قرار داریم، در درون خود احساس آرامش و رضایت میکنیم. دوم احساس اضطراب و ترس. اگر در حال فکر کردن به کاری هستیم که میدانیم نادرست است، معمولاً از درون خود احساس ناامنی و اضطراب خواهیم کرد. این دو احساس، میتوانند به ما کمک کنند تا مسیر صحیح را بیابیم و از وسوسهها دوری کنیم. به همین دلیل، برای تشخیص صحیح و نادرست، نباید تنها به فکرهای عقلانی خود اعتماد کنیم، بلکه باید به احساسات درونی خود و نیز آیات قرآن توجه داشته باشیم. این گامها میتوانند به ما در برابر وسوسههای شیطانی کمک کنند و ما را به سمت راه هدایت و راست رهنمون سازند. به این ترتیب، با شناخت صحیح از آیات و درک از درون میتوانیم بهترین تصمیمات را در زندگی خود اتخاذ کنیم و در مسیر رضایت الهی گام برداریم.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، از طیبهای آنچه به شما روزی دادهایم بخورید و شکر خدا را به جا آورید اگر فقط او را میپرستید. و از گامهای شیطان پیروی نکنید، او برای شما دشمنی آشکار است.
از شر وسوسه خنّاس.
روزی یک مرد جوان به نام علی در جستجوی مسیر درست اشتباهاتش فکر کرد. در حین فکر کردن، با یک آیه قرآن مواجه شد که او را به تفکر عمیقتری واداشت. او متوجه شد که گاهاً افکارش به او وسوسه میکنند و به سمت انتخابهای اشتباه میبرند. علی تصمیم گرفت که هر بار قبل از عمل، با ذکر خدا و دعا کردن از خطاهای خود دوری کند. به تدریج احساس آرامش و اطمینان بیشتری پیدا کرد و توانست مسیر درست را پیدا کند.