چگونه فرزند را به کار نیک تشویق کنیم؟

تشویق فرزندان به انجام کارهای نیک، یکی از بزرگ‌ترین وظایف والدین است. این امر نه تنها به عنوان یک وظیفه اخلاقی بلکه از دیدگاه دینی نیز بر اهمیت آن تأکید شده است. والدین باید تلاش کنند تا فرزندان خود را در مسیری صحیح و نیکو رهنمود کنند، زیرا آینده آن‌ها به شدت به تربیت و راهنمایی صحیح وابسته است. در قرآن کریم، به اهمیت نیکوکاری و رفتار نیک اشاره شده که این نشان می‌دهد دین اسلام نیز از والدین انتظار دارد تا به فرزندان خود آموزش‌های لازم را بدهند. در آیه 96 سوره مومنون، خداوند می‌فرماید: 'ادفع بالتی هي أحسن.' این آیه نشان می‌دهد که نیکوکاری و رفتار نیک باید در مرکز تربیت فرزندان قرار گیرد. والدین با اتخاذ شیوه‌های نیکو برای آموزش فرزندان، می‌توانند آن‌ها را به شیوۀ رفتار صحیح با دیگران ترغیب کنند. این آموزش می‌تواند شامل ابراز محبت، احترام به دیگران، و انجام کارهای خیر مانند کمک به نیازمندان باشد. چنانچه والدین خود رفتارهای نیکو از خود نشان دهند، فرزندان نیز به طور طبیعی این رفتارها را الگوی خود قرار می‌دهند. سوره لقمان نیز به موضوع تربیت فرزندان توجه ویژه‌ای دارد. لقمان در آیه 17 به پسرش می‌گوید: 'یا بنی أقم الصلاة و أمر بالمعروف.' این آیه به والدین می‌آموزد که باید به فرزندان خود اصول دین را آموزش دهند و رفتارهای نیکو را به آن‌ها آموزش دهند. در این راستا، والدین باید خود نیز به انجام این رفتارها ملتزم باشند تا فرزندان از آن‌ها بیاموزند. اگر والدین به نماز اول وقت و رعایت اصول اخلاقی توجه داشته باشند، فرزندان نیز به طور طبیعی این رفتار را از آن‌ها یاد می‌گیرند و آن را در زندگی روزمره خود به کار می‌برند. نقش والدین در تربیت فرزندان به هیچ وجه نباید نادیده گرفته شود. در قرآن نیز آمده است که پدر و مادر باید همواره در تربیت و آموزش فرزندان خود سخت کوش باشند. این سخت‌کوشی باید با محبت، دلجویی و روحیه بالا همراه باشد، چرا که محبت یکی از ارکان اصلی تربیت کودکان به شمار می‌آید. در سوره طلاق آیه 6، خداوند تأکید می‌کند که باید خانواده‌های خود را در دنیای پرچالش به خوبی تربیت کنیم و از آن‌ها در مشکلات حمایت کنیم. این بدان معناست که والدین باید محیطی امن و محبت‌آمیز برای فرزندان خود فراهم آورند تا آن‌ها بتوانند در چنین محیطی با آرامش و اطمینان به رشد و تعالی خود ادامه دهند. از دیگر ابعاد تربیت فرزندان، ایجاد علاقه به علم و یادگیری است. والدین می‌توانند با تشویق به مطالعه و تحصیل، فرزندان خود را به سمت نیکوکاری و آینده‌ای روشن هدایت کنند. در قرآن کریم، علم و آگاهی به عنوان یکی از مهمترین ویژگی‌های انسان‌ها مطرح شده و والدین می‌توانند با معرفی کتاب‌های مناسب و الگو کردن خود به عنوان یک فرد آگاه و دانشجو، این ارزش را در فرزندان خود نهادینه کنند. والدین همچنین می‌توانند از فعالیت‌های گروهی و کارهای اجتماعی برای تشویق فرزندان به نیکوکاری استفاده کنند. با شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و داوطلبانه، فرزندان یاد می‌گیرند که باید به دیگران کمک کنند و از وضعیتی که خودشان دارند، قدردانی کنند. این فعالیت‌ها موجب تقویت روحیه نوع‌دوستی در کودکان می‌شود و آن‌ها را به انجام کارهای خیر ترغیب می‌کند. علاوه بر این، والدین باید بر توانایی‌های فردی فرزندان خود توجه ویژه‌ای داشته باشند و آن‌ها را در شناخت نقاط قوت و ضعف خود کمک کنند. این شناخت به فرزندان کمک می‌کند تا توانایی‌های خود را بشناسند و در جهت نیکوکاری و خدمت به دیگران به کار گیرند. در نهایت، باید به این نکته توجه داشت که روابط محبت‌آمیز و احترام متقابل در خانواده، عاملی اساسی در تربیت موفق فرزندان به شمار می‌آید. والدین باید به نظرات و احساسات فرزندان خود گوش دهند و آن‌ها را در فرآیند تصمیم‌گیری‌های خانوادگی مشارکت دهند. این امر نه تنها به تقویت اعتماد به نفس آن‌ها کمک می‌کند، بلکه باعث می‌شود فرزندان نیکوکاری و رفتار خوب را به عنوان یکی از ارزش‌های اصلی زندگی خود در نظر بگیرند. به طور کلی، والدین با یادآوری آیات قرآن و با ایجاد روابط محبت‌آمیز، می‌توانند فرزندان را به سمت نیکی و کارهای پسندیده هدایت کنند. تشویق به نیکوکاری، بایستی در بستر محبت و احترام شکل گیرد تا فرزندان بتوانند از این آموزه‌ها بهره‌مند شوند و در زندگی خود به کار گیرند. پس والدین، با توجه به آیات قرآن و اصول تربیتی، می‌توانند به درستی و به خوبی فرزندان خود را به انجام کارهای نیک و نیکوکاری تشویق کنند. با امیدوار بودن به آینده و برقراری ارتباط نزدیک با فرزندان، می‌توانیم نسلی پویا و پر از نیکی را پرورش دهیم.