خشم میتواند هم مثبت و هم منفی باشد، اما باید کنترل شود. در اسلام، خشم در برابر ظلم قابل قبول است.
خشم یک احساس انسانی است که به عنوان یکی از پیچیدهترین و عمیقترین احساسات بشر شناخته میشود. این احساس میتواند در پاسخ به تحریکات مختلف، نظیر ناعدالتی، بیاحترامی یا آسیب به خود یا دیگران بروز کند. خشم تعاملات اجتماعی انسان را تحت تأثیر قرار میدهد و میتواند به شکلهای مختلفی بیان شود. در بسیاری از فرهنگها و مذاهب، خشم به عنوان یک عاطفه منفی تلقی میشود، اما در عین حال، میتواند به عنوان یک نیروی محرک برای تغییرات مثبت نیز عمل کند. ذکر این نکته ضروری است که کنترل خشم و هدایت صحیح آن یکی از اصول مهم در زندگی فردی و اجتماعی به شمار میآید. در قرآن کریم، بسیاری از آیات به اهمیت کنترل خشم و خویشتنداری اشاره دارد. به طور خاص، در سوره آل عمران آیه 134، خداوند میفرماید: "و کسانی که در خشم خود، صبر میکنند". این آیه به ما یادآوری میکند که مؤمنان باید در هنگام بروز خشم، صبر و متانت خود را حفظ کنند. این نکته به طور خاص اهمیت دارد زیرا نشان میدهد که خشم میتواند با صبر و کنترل مواجه شود و به نفسی آرام دست یافت. آیه دیگری در سوره شوری آیه 37، نیز بیان میکند: "و کسانی که بر خشم خود خویشتنداری میکنند و از مردم میگذرم". از این آیات چنین برمیآید که خشم، به عنوان یک احساس انسانی، میتواند در شرایط خاص به عنوان یک واکنش طبیعی بشری تلقی شود اما باید در عین حال تحت کنترل باشد. درجامعه ما، خشم مبحثی است که باید به طور جدی مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. بسیاری از افراد در مقابل ناکامیها و مشکلات زندگی، به خشم واکنش نشان میدهند که این واکنش میتواند به بروز رفتارهای خشونتآمیز و غیرمعقول منجر شود. بنابراین، ضروري است که ما یاد بگیریم چگونه این احساس را کنترل کرده و آن را به سمت رفتارهای مثبت هدایت کنیم. این امر نیازمند خودآگاهی، یادگیری مهارتهای مدیریت خشم و نیز تقویت عواطف مثبت نظیر عشق و همدلی است. خشم میتواند در صورت استفاده صحیح به عنوان یک نیروی مثبت برای تغییرات اجتماعی و مبارزه با بیعدالتیها عمل کند. در واقع، نشان دادن خشم در برابر ظلم و بیعدالتی تضاد با اخلاق اسلامی محسوب نمیشود. برای مثال، خشم در برابر ظلم، میتواند به انسانها کمک کند تا با شجاعت برای برقراری عدالت و دفاع از حقوق دیگران اقدام کنند. از دیدگاه اسلام، خشم باید در راه تأسیس عدل و انصاف به کار رود. به عبارتی، وقتی که انسانها با ظلم و ستم مواجه میشوند، احساس خشم آنها نه تنها طبیعی است بلکه میتواند به عنوان یک انگیزه برای اقدامات مثبت و اصلاحطلبانه عمل کند. بر همین اساس، انتخاب رفتار ما در زمان خشم تعیینکننده ارزش واقعی این احساس است. اگر این احساس به گونهای است که فرد را به سمت تغییر و اصلاح سوق میدهد، آنگاه میتواند به عنوان یک نیروی سازنده در نظر گرفته شود. از سوی دیگر، خشم نا کنترل میتواند عواقب وخیمی داشته باشد. افراد ممکن است در لحظه احساساتی نامناسب بیان کنند که پس از آرام شدن پشیمان شوند. آسیب به روابط انسانی، بروز مشکلات روانی و حتی در مواردی آسیبهای جسمی از جمله عواقب منفی خشم ناخواسته است. بنابراین، باید به دنبال راهکارهایی باشیم که به ما در مدیریت این احساس کمک کند. یکی از روشهای مؤثر، تکنیکهای تنفس عمیق و آرامشبخش است که به کاهش تنشهای جسمی و روحی ناشی از خشم کمک میکنند. همچنین، گفتگو با یک مشاور یا دوست مورد اعتماد میتواند در مدیریت این احساس مؤثر واقع شود. بطور کلی، خشم یک احساسی است که میتواند هم مثبت و هم منفی باشد. کنترل آن و هدایت صحیح به سمت رفتارهای اخلاقی و سازنده، یک مهارت ضروری برای هر فرد به شمار میآید. با آموختن اینکه چگونه احساس خشم خود را شناسایی کنید و به صورت سالم آن را ابراز کنید، میتوانید به روابط انسانی بهتری دست یابید و از رفتارهای منفی جلوگیری کنید. در دل هر احساس انسانی، فرصتی برای رشد و تکامل وجود دارد و این بستگی به انتخابهای ما دارد. بنابراین، خشم را نه به عنوان یک احساس منفی بلکه به عنوان یک فرصت برای یادگیری و رشد در نظر بگیریم.
و کسانی که به مصیبت دچار شوند، میگویند: ما از آن خدا هستیم و به سوی او بازمیگردیم.
و کسانی که خشم خود را فرو میخورند و از مردم میگذرانند؛ و خدا نیکوکاران را دوست دارد.
روزی روزگاری، انسانی با نام عادل با احساسات مختلفی دست و پنجه نرم میکرد. او همیشه از خشم خود ناراحت بود و نمیدانست چطور این احساس را کنترل کند. روزی به نزد یک عالم رفت و از او سوال کرد که آیا خشم همیشه بد است. آنها با هم آیات قرآن را مرور کردند و فهمیدند که خشم میتواند در برابر ظلم و بیعدالتی به کار آید. با کسب این دانش، عادل توانست خشم خود را دیگر نه تنها منفی، بلکه ابزاری برای دفاع از حق و تحقق عدالت در زندگیاش قرار دهد.