سوال داشتن درباره خدا نشانه ضعف نیست، بلکه نشانهای از جستجو برای فهم عمیقتر است.
در قرآن کریم، وجود سوالات و تردیدها درباره خدا نه تنها نشانه ضعف نیست، بلکه میتواند نشاندهنده یک جستجوی عمیقتر و آزمایش آگاهی فرد باشد. این موضوع به وضوح در بسیاری از آیات قرآن نمایان است. سوره بقره آیه 254 میگوید: "یا أیُّها الذین آمنوا أَنفِقوا مِمّا رزقناکُم قَبلَ أَن یَأتی یَومٌ لّا بَیْعٌ فیهِ وَلَا خُلَةٌ وَلَا شَفاعَةٌ" در این آیه، خداوند از مؤمنان میخواهد که به یقین برسند و از آنجا که ایمان خود را بر اساس دلیل و تفکر صحیح بنا کنند، این خود نشاندهنده اهمیت تفکر و سوالات است. در واقع، ایمان به خداوند، نه تنها نیاز به قبول عقاید، بلکه نیاز به کاوش و تحقیق دارد. جستجوی حقیقت و پرسیدن پرسشهایی در این باره، جزئی از سرشت انسانی ماست و از آنجا که قرآن به ما این اجازه را میدهد، باید از آن بهرهبرداری کرد. به طور خاص، در سوره آلعمران آیه 164، به روشنی درباره آیات و نشانههای خداوند توضیح داده شده که این خود تشویق به تفکر و سوالات بیشتری درباره هستی و خداوند میباشد. مثلاً بیان شده که "إنَّ فی خَلْقِ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلافِ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِي الْأَلْبابِ". افرادی که عقل و تفکر خود را به کار میبرند، میتوانند به دستاوردهای عمیقتری در حوزه شناخت خداوند برسند. در واقع، اگر کسی از خوبیها و مصائب زندگی خود سوالاتی دارد، میتواند در اصل مفهوم و هدف زندگی را جستجو کند و به درک بهتر از اراده خدا نائل آید. این جستجو شاید در ابتدا با شکلگیری سوالاتی شروع شود، اما در نهایت منجر به فهم عمیقتری از حقیقت وجود خدا خواهد شد. از طرفی، باید توجه داشت که سوالها به ما کمک میکنند تا به تحلیل موقعیتهای زندگی خود بپردازیم. سوالات درباره خدا و زندگی، میتوانند منجر به آگاهی بیشتر از احساسات و تفکرات ما شوند. زمانی که فرد سوال میپرسد، درواقع به عنوان جستجوگری فعال در مسیر ایمان، خودش را در معرض شناخت و فهم جدید قرار میدهد. بخشی از این آگاهی به اثرات پرسشگری بر روی زندگی فرد میانجامد، جایی که فرد میتوانند به نقاط قوت خود پیببرد و در کنار آن، با نواقص خود آشنا شود. در سوره انعام آیه 160 خداوند میفرماید: "هر کس کار نیکو کند، به نفس خود میکند" و این نشاندهنده آن است که انسان باید به دنبال درک و شناخت نکات مثبت و زیبا در زندگی باشد و نه از ضعف و تردید در برابر قدرت و عظمت خدا. در این آیه، خداوند باور دارد که اعمال نیکو نه تنها باعث نزدیک شدن به او میشوند، بلکه همچنین به خود ما نیز سود میرسانند. پرسش درباره خدا، باید به ما انگیزه بدهد که برای دستیابی به خیر و نیکی در زندگی خود عمل کنیم و به همین دلیل، سوالات ممکن است ما را به سمت عمل عملی و جستجوی حقیقت هدایت کند. در مجموع، سوال کردن درباره خدا نه تنها نشانه ضعف نیست، بلکه باعث تقویت ایمان و درک عمیقتر فرد از محیط و زندگی میشود. به طور کلی، ما به عنوان موجوداتی فکرکننده و جستجوگر، باید از سوالات خود بهرهبرداری کنیم. زندگی پر از سوالات است و به آنچه در پی آن هستیم وابسته است. در این مسیر، هر سوال میتواند ما را به یک درک عمیقتر از خداوند، زندگی و هدف وجودیمان هدایت کند. به عبارت دیگر، در دنیایی که پر از ابهام و ناشناختههاست، سوالات میتوانند چراغ راهی باشند که ما را به نور حقیقت هدایت میکنند.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، اموال یکدیگر را به ناحق نخورید و اموال خود را به حاکمان ندهید تا بخشی از اموال مردم را به ناحق بخورید در حالی که خودتان (حقیقت این عمل را) میدانید.
مسلماً، خدا بر مؤمنان نعمت بخشید، چون در میان آنها پیامبری از خودشان فرستاد که آیات خدا را بر آنها میخواند و آنها را پاکیزه میکند و کتاب و حکمت را به آنها میآموزد و پیش از آن در گمراهی آشکار بودند.
هر کس کار نیکو کند، به مانند آن پاداشی ده برابر میگیرد و هر کس کار بدی کند، جز به اندازه آن، مجازات نخواهد شد و به آنها ظلم نخواهد شد.
روزی عادل با دوستانش در حال گفتگو درباره ایمان و خدا بود و از آنها سوالاتی در مورد خدا و وجود بدی میپرسید. یک دوستش گفت: "سوال کردن نشانه ای از ضعف نیست، بلکه نشان میدهد که تو در تلاش برای فهم عمیقتری از زندگی و خدا هستی." عادل متوجه شد که این سوالات نه تنها او را نزدیکتر به حقیقت میکند، بلکه به او کمک میکند تا درباره ایمانش بیشتر بیاندیشد و حقیقت را جستجو کند.