دنیا محل آزمون و آزمایش است تا انسانها برای زندگی ابدی خود آماده شوند.
در قرآن کریم، زندگی دنیا به عنوان محلی برای آزمون و آزمایش انسانها بررسی و تبیین شده است. مفهوم آزمون در آیات مختلف قرآن باعث درک بهتر زبان قرآن و بالابردن معرفت دینی در انسانها میشود. در سوره بقره آیه 155، خداوند میفرماید: 'وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ'. این آیه به وضوح بیانگر نوعی آزمون و آزمایش است که خداوند نسبت به بندگان خود انجام میدهد. زندگی در این دنیا صرفاً یک سفر موقتی نیست، بلکه فرصتی است که خداوند به انسانها میدهد تا در دنیای فانی، ایمان خود را تقویت و خویشتن را بشناسند. آزمونهای خداوند شامل حال انسانها در قالبهای مختلفی از جمله ترس، گرسنگی و نقصان در اموال و جانها میشود. به بیان دیگر، زندگی دنیوی پر است از چالشها و مشکلات که باید با صبر و استقامت با آنها روبرو شد. به همین دلیل، در این آیه اشاره به صبر و تحمل به عنوان یک فضیلت انسانی بسیار مهم است. بدون شک، انسانها با پذیرفتن این آزمونها و به کارگیری صبر به رشد روحی و معنوی دست پیدا میکنند. ثروت دنیا نیز در قرآن به عنوان فریبندهای معرفی میشود. در آیه 94 سوره آلعمران، خداوند میفرماید: 'تَكَادُ تَفْتَحُ زُخْرُفُ الدُّنْيَا عَلَيْهِمْ'. این آیه به انسانها یادآوری میکند که دنیا پر از زرق و برق است و میتواند افراد را به سوی فریب و غفلت از حقیقت سوق دهد. بنابراین، مهم است که انسانها در زندگی خود مراقب باشند و از زیباییهای ظاهری دنیا غافل نشوند؛ بلکه باید بر روی ارزشهای اصلی و پایدار تمرکز کنند. احساس فریب خوردن از دنیا و سوق دادن به زندگیهای مادی میتواند باعث دوری انسانها از هدفهای اصلیشان شود. خداوند در آیات قرآن، مرتباً به بندگان یادآوری میکند که دنیا فانی است و آنچه اهمیت دارد، اعمال و نیتهای آنها در این جهان است. آیات متعدد دیگری از قرآن نیز بر این موضوع تأکید میکنند که زندگی انسان با دقت و توجه بر اعمالش و همچنین در زندگیاش در برابر خداوند چقدر اهمیت دارد. یکی از نکات بسیار مهم که در قرآن به آن اشاره شده است، آیه 38 سوره مدثر است که میگوید: 'كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ'. این آیه به معنای این است که هر کس به تنهایی در قیامت در برابر اعمالش پاسخگو خواهد بود. این نکته بسیار چشمگیری است که نشاندهنده اهمیت انتخاب و اقدام در زندگی دنیاست. انسان باید نهتنها زندگی خود را به گونهای بسازد که مطابق با ارزشهای انسانی و معنوی باشد، بلکه باید دریابد که روزی به تنهایی در پیشگاه خداوند قرار میگیرد و باید پاسخگوی اعمال خود باشد. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که دنیا به عنوان یک محیط آزمایشی برای پرورش روح و رشد معنوی انسانها مطرح میشود. اینجا محلی برای یادگیری و پیشرفت در مواجهه با چالشها و آزمونهاست و انسانها باید با درک و آگاهی بیشتری از این حقیقت زندگی کنند. در نهایت، قیامت به عنوان محل پاداش یا عذاب انسان در نظر گرفته شده است. زندگی دنیوی صرفاً یک فرادمنشی موقتی نیست، بلکه یک فرصت الهی برای رشد و تعالی روحی در مسیر الهی است. با توجه به این مفاهیم، لازم است که انسانها تا حد امکان در زندگی خود به جای توجه به زرق و برق دنیا، به شناخت عمیقتری از هدف زندگی و معنای آن بپردازند. باید در همه شرایط زندگی با صبر و صداقت مواجه شوند و به یاد داشته باشند که زندگی دنیوی فقط یک سفر است و مقصود نهایی انسانها در آخرت رقم میخورد. در نهایت، این درسی است که تنها با تفکر و تعمق در آیات الهی قابل درک خواهد بود.
و شما را با چیزی از ترس و گرسنگی و نقصان در اموال و جانها و میوهها آزمایش خواهیم کرد؛ و بشارت ده به صابران.
زرق و برق دنیا به زودی فریبنده میشود.
هر کس به سبب عملش در گرو آن است.
روزی روزگاری، جوانی به نام حسین بود که در زندگیاش دچار تردید و سردرگمی شده بود. او همیشه میپرسید که آیا دنیا برای لذت و آسایش است یا اینکه باید به هدفی بالاتر فکر کند. یک روز هنگام مطالعه قرآن به آیهای رسید که میفرمود: 'وَ لَنَبْلُوَنَّكُم' و این جمله به شدت بر او تاثیر گذاشت. حسین متوجه شد که عالم، محلی از آزمونهاست و این امتحانات هستند که او را برای رسیدن به سعادت ابدی آماده میکنند. او تصمیم گرفت زندگیش را تغییر دهد و بیشتر به فکر پرورش روح و ایمان خود باشد.