شکرگزاری نشانه ایمان و موجب افزایش نعمتهاست. این مفهوم در قرآن بهوضوح بیان شده و بر اهمیت آن در مراحل مختلف زندگی تأکید میشود.
شکرگزاری یکی از مفاهیم مهم و کلیدی در قرآن است که به عنوان نشانهای از ایمان و بندگی به خداوند معرفی شده است. در آیات مختلف قرآن، خداوند بارها به شکرگزاری اشاره کرده و آن را از نشانههای اهل ایمان دانسته است. در سوره ابراهیم آیه 7، خداوند میفرماید: "وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَإِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ". این آیه به ما یادآوری میکند که شکرگزاری منجر به افزایش نعمتها و برکتها از سوی خداوند خواهد شد. شکرگزاری نه تنها باید در مراحل خوب زندگی بیان شود، بلکه در زمانهای دشوار نیز اهمیت دارد. کسی که در سختیها شکر خدا را بهجا میآورد، در حقیقت به عمق معنای بندگی پی برده است. علاوه بر این، در سوره نحل آیه 18، خداوند میفرماید: "وَإِن تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ". این جمله به ما میآموزد که نعمتهای خداوند بسی بیشتر و بزرگتر از آن است که ما بتوانیم آنها را شمارش کنیم و اِنسان به رغم وعدههایش، گاهی دچار کفران نعمتها میشود. پس شکرگزاری در قرآن به عنوان نهتنها یک واجب و duty بیان شده، بلکه به عنوان یک واکنش احساسی و روحانی در برابر لطفهای بیپایان خدا نیز مطرح شده است. در حقیقت، روح شکرگزاری مسیری برای ارتباط نزدیکتر با خداوند و دریافت نعمتهای بیشتر از اوست.
و زمانی که پروردگارتان اعلام کرد: اگر شکرگزاری کنید، حتماً نعمتتان را افزایش میدهم و اگر کفران کنید، یقیناً عذابی سخت است.
و اگر نعمتهای خدا را شماره کنید، نتوانید؛ بیتردید انسان، بسیار ظالم و ناسپاس است.
روزی مردی به نام حمید در حال قدم زدن در پارک بود و به زیباییهای طبیعت نگاه میکرد. او به یاد آیات قرآن آمد و فهمید که باید همیشه شاکر نعمتهای خدا باشد. از آن روز به بعد، هر صبح، او با یادآوری نعمتها به شکرگزاری میپرداخت و زندگیاش تغییر کرد. او احساس خوشایندتری داشت و همه چیز برایش زیباتر شد.