ایمان قوی افراد از کودکی ناشی از تربیت دینی خانواده و محیط اجتماعی آنهاست.
ایمان قوی برخی افراد از کودکی ناشی از عوامل متعددی است که میتواند بر رشد روحی و معنوی آنها تأثیر بگذارد. یکی از این عوامل، تربیت دینی در خانواده است. والدینی که اصول دینی را به فرزندان خود آموزش میدهند، میتوانند پایههای ایمانی را در کودکان خود مستحکم کنند. این تربیت دینی به کودک کمک میکند تا از سنین پایین با ارزشها و اصول دین آشنا شود و این آموزهها به عنوان بنیانهایی در روح و روان او ایجاد شود که در آینده به او کمک میکند تا با چالشهای زندگی به بهترین شکل ممکن مواجه شود. طبق آیات و روایات، تأکید بر اهمیت تربیت دینی در خانواده به وفور مشاهده میشود. قرآن کریم در آیهای به اهمیت تربیت نسل جدید اشاره کرده و میفرماید: 'وَأْمُرُوا أَهْلَكُم بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا' (سوره طه، آیه 132). این آیه به خانوادهها توصیه میکند تا فرزندان خود را به نماز و عبادت دعوت کنند و خود نیز در این راستا صبر و استقامت داشته باشند. در واقع، والدین با ایجاد یک فرآیند آموزشی مناسب در خانه، میتوانند فرزندان خود را به سمت عبودیت و بندگی خداوند هدایت کنند و بدین ترتیب، ایمان آنها را تقویت کنند. تربیت دینی نتایج مثبتی در آینده فرد دارد. کودکان با ایمان قوی معمولاً در برابر چالشهای زندگی مقاومتر هستند و در مواجهه با مشکلات روحی و روانی به راحتی راه حلهای مناسب پیدا میکنند. این افراد قادر خواهند بود تا به زندگی با هدف و معنی نگاهی عمیقتر داشته باشند و تکیهگاههای معنوی را در زندگی خود ایجاد کنند. علاوه بر تربیت دینی در خانواده، عواملی همچون محیط اجتماعی و فرهنگی نیز تأثیر بسزایی در شکلگیری ایمان کودکان دارند. اگر کودک در محیطی زندگی کند که مملو از ارزشها و باورهای دینی باشد، به راحتی این ارزشها را جذب کرده و در نتیجه ایمان او تقویت میشود. در واقع، محیط اجتماعی میتواند به عنوان مکملی برای تربیت خانوادگی عمل کند و با تقویت اصول دینی، بر رشد فرد تأثیر بگذارد. در این راستا، یکی از مهمترین وظایف جامعه این است که ظرفیتی فراهم کند که کودکان بتوانند در آن محیط، به آسانی رشد کرده و به ارزشهای دینی و اخلاقی پایبند باقی بمانند. این میتواند شامل تقویت نهادهای آموزشی، مراکز فرهنگی و حتی رسانهها باشد که همگی باید به ارتقای ارزشهای دینی و انسانی کمک کرده و یک محیط سالم برای پرورش کودکان فراهم کنند. در کنار این عوامل، نقش دوستان و همسالان نیز قابل توجه است. کودکان معمولاً تحت تأثیر گروههای همسال خود قرار میگیرند و اگر این گروهها افرادی با ایمان و پایبند به اصول و ارزشها باشند، قطعاً بر رشد روحی کودک تأثیر مثبت خواهند گذاشت. از این رو، مهم است که والدین و معلمان در انتخاب دوستان برای کودکان خود دقت کنند و زمینههای مناسبی برای برقراری دوستیهای سالم و مؤثر فراهم نمایند. در نهایت، میتوان گفت که تربیت خانوادگی و محیط اجتماعی دو عامل مؤثر در تقویت ایمان از دوران کودکی هستند. این دو عامل به صورت همزمان و در تعامل با یکدیگر عمل میکنند و میتوانند مسیر زندگی یک فرد را به طور اساسی شکل دهند. اگر به دنبال جوانانی با ایمان قوی و روحی مستحکم هستیم، لازم است که در هر دو حوزه خانواده و جامعه سرمایهگذاری کنیم و به شکلدهی به آیندهای روشن و متعهد بپردازیم. با توجه به این مطالب، میتوان نتیجه گرفت که ایمان در سنین کودکی نه تنها به فرد، بلکه به جامعه نیز منفعت میرساند. نسلهای آینده با ایمان قوی، میتوانند به عنوان مشعلهای هدایت در جامعه عمل کنند و به پیشرفت و تعالی جامعه کمک نمایند. از این رو، باید در تقویت این ایمان تلاش کنیم و از کوچکترین قدمها شروع کنیم تا در آینده نتایج مثبتی را مشاهده نماییم.
و خانوادهتان را به نماز فرمان دهید و در این راه شکیبایی ورزید؛ ما از تو روزی نمیخواهیم؛ ما خود به شما روزی میدهیم و عاقبت از آنِ پرهیزگاران است.
ای پدر، به راستی بر من علمی آمده که به تو نرسیده است، پس از من پیروی کن تا تو را به راه راست هدایت کنم.
ای کسانی که ایمان آوردهاید! خود و خانوادهتان را از آتش دوزخ حفظ کنید که آتش آن مردم و سنگهاست. بر آن، فرشتگانی سختگیر و خشن هستند که از خداوند آنچه را که به آنها دستور داده، اطاعت نمیکنند و آنچه را که از آنها خواسته شده بهطور کامل انجام میدهند.
روزی، یک مربی مذهبی به گروهی از کودکان گفت: 'ای فرزندان، خداوند در هر لحظه به ما نزدیک است و ما باید او را بشناسیم و به او ایمان داشته باشیم.' یکی از بچهها پرسید: 'چطور ایمانمان قوی شود؟' مربی پاسخ داد: 'اگر از کودکی با او آشنا شوید و دعا کنید، به مرور زمان ایمانتان قوی میشود.' این بچهها تصمیم گرفتند روزانه چند دقیقه را صرف دعا و یاد خدا کنند و در کنار آن به یکدیگر هم کمک کنند. به تدریج ایمان آنها تقویت شد و رابطه خوبی با خدا برقرار کردند.