خداوند برخی دعاها را به دلیل عدم ایمان، خودخواهی یا خیر بودن آنها نمیپذیرد.
دعا و ارتباط با خداوند در قرآن کریم نقش بسیار حیاتی و مهمی دارد. دعا به عنوان یک وسیله ارتباطی بین انسان و خداوند، به ما امکان میدهد تا خواستهها و نیازهای خود را در پیشگاه پروردگار نمایان کنیم. در واقع، دعا نشان دهنده وابستگی و نیاز ما به خداوند است و نشان میدهد که انسان در مقام فطرت خود، همواره در جستجوی یاری و کمک از خالق خود میباشد. در قرآن کریم تأکید زیادی بر دعا و اهمیت آن وجود دارد. یکی از آیات کلیدی در این زمینه، سوره غافر آیه 60 است که در آن خداوند فرموده است: "و گفت: پروردگار شما فرمود: مرا بخوانید تا دعوت شما را بپذیرم." این آیه به وضوح نشان میدهد که خداوند به دعاهای بندگانش گوش میدهد و خواستههای آنها را در نظر میگیرد. اما در این میان، باید به این نکته توجه کرد که برخی شرایط وجود دارد که ممکن است بر عدم اجابت دعا تأثیر بگذارد. در سوره بقره آیه 186، خداوند میفرماید: "و اگر بپرسند تو را درباره من، یقیناً نزدیک هستم؛ دعا میکند به من، پس دعای او را میپذیرم. پس باید به من گوش دهند و به من ایمان آورند." این آیه به روشنی بیان میکند که شرط قبولی دعا، ایمان و تسلیم به خداوند است. به عبارتی دیگر، صرفاً درخواست کردن از خداوند کافی نیست، بلکه باید با ایمان و اعتقاد قلبی به او نزدیک شویم و او را بخوانیم. در سوره اسراء آیه 22 نیز خداوند به وضوح تأکید میکند: "و خدای شما یک خدای واحد است که جز او معبودی نیست و میان او دعوت نکنید و بر او متکّی باشید." این آیه بر این نکته تأکید دارد که خداوند یکتا است و باید تنها به او اتکا کنیم و از دیگر معبودها فاصله بگیریم. این مهم است که دعاهای ما علاوه بر اینکه باید با نیت خالص و صحیح صورت گیرد، باید در راستای خواستههای انسانی باشد و نه در تضاد با تقدیر الهی. از دیدگاه یاد شده، ما به دو نکته اساسی در دعا توجه میکنیم: نخست، خداوند خواستههای ما را در صورتی برآورده میکند که در راستای خیر و سعادت ما باشد. در واقع، ما به عنوان بندگان خدا، ممکن است خواستههایی داشته باشیم که در نظرمان درست و منطقی باشند، اما از نظر خداوند، ممکن است نه تنها برای ما خوب نباشند، بلکه به ضرر ما نیز بیفتند. خداوند تمام جوانب زندگی ما را میشناسد و بیش از ما نسبت به نیازها و خواستههایمان آگاه است. دومین نکتهای که باید در زمینه دعا مورد توجه قرار گیرد این است که عدم اجابت دعاها به دلایل مختلف ممکن است به عنوان یکی از نشانههای حکمت الهی تلقی شود. گاهی اوقات، در زندگی ما پیش میآید که درخواستهایی داریم که فکر میکنیم ضروری و حیاتیاند، اما به دلیل حکمت خداوند، ممکن است این دعاها اجابت نشوند. این عدم پذیرش به دلیل خیرما و برآورده نشدن خواستههایی است که در نهاد خود به خطا میاندیشیم و ممکن است در نهایت به ضرر ما باشد و خداوند درک عمیقتری از آنچه برای ما خوب است، دارد. دعا همچنین میتواند به عنوان روشی برای نزدیکی به خداوند و تقویت ایمان ما تلقی شود. هنگامی که ما به خداوند متصل میشویم و در مواقع مختلف زندگی خود دعا میکنیم، در واقع به تقویت روحیه و ایمان خود کمک میکنیم و خود را به عنوان بندگان خداوند در برابر او درمیآوریم. این ارتباط میتواند آرامش روحی و روانی را برای ما به ارمغان آورد و سبب شود که در مواقع سختی و چالشهای زندگی، به خداوند توکل کرده و از قدرت بیپایان او استفاده کنیم. در ادامه، میتوان به ذکر چند نکته مهم در مورد دعا و ارتباط با خداوند اشاره کرد. نخست آنکه، دعا باید با نیت خالص و دور از ریا باشد. ذکر نام خداوند و توجه به عظمت او باید در دل ما به نوعی وجود داشته باشد تا دعاهایمان مستجاب شوند. دوم، در دعا باید دوام و استمرار داشته باشیم و آن را به عنوان یک رویکرد روزانه در زندگی خود به کار بریم و به طور مداوم با خداوند صحبت کنیم و نیازهای قلبی خود را بازگو کنیم. سوم، دعا نباید تنها در زمان خوشی و خوشبختی باشد، بلکه در زمانهای آزمون و دشواری نیز باید به یاد خداوند باشیم و او را بخوانیم. در واقع، انسان در زمانهای سختی و چالشها بیشتر از هر زمانی نیاز به نزدیک شدن به خداوند دارد و باید از این فرصت بهرهبرداری کند. چهارم، دعا به ما کمک میکند تا با خداوند همدردی کنیم و نسبت به دیگران نیز احساس همدردی بیشتری داشته باشیم. این ارتباط عمیق با خداوند که در دعاها حس میشود، باعث میشود که انسان به دیگران نیز بیشتر کمک کند و احساس خوبی نسبت به جامعه و روابط انسانی پیدا کند. در آخر، باید بگوییم که دعا یک سفر روحانی به سمت خداوند و بهتر شدن در روابط با خود و دیگران است. این فرآیند در بردارنده آرامش، ایمان و شناخت عمیق از خداوند است و میتواند ما را به سمت زندگی تعالیامیز و مملو از محبت و عشق به دیگران هدایت کند. در نتیجه، باید تلاش کنیم تا این ارتباط را در زندگی خود تقویت کرده و به صورت روزانه به دعا بپردازیم. در نهایت، امید است که بتوانیم از آیات قرآن کریم به عنوان راهنمایی برای دعا و ارتباط نزدیکتر با خداوند بهرهبرداری کنیم و خود را در مسیر رشد و ترقی قرار دهیم.
پروردگار شما گفت: مرا بخوانید تا دعوت شما را بپذیرم. همانا کسانی که از عبادت من تکبر میکنند، به زودی در جهنم خوار وارد خواهند شد.
و اگر بپرسند تو را درباره من، یقیناً نزدیک هستم؛ دعا میکند به من، پس دعای او را میپذیرم. پس باید به من گوش دهند و به من ایمان آورند.
و خدای شما یک خدای واحد است که جز او معبودی نیست، بر او توکل کنید.
روزی، جوانی به نام علی به دعا کردن نشسته بود. او دعاهایش را با صدای بلند به درگاه خداوند میخواند اما هنوز احساس نمیکرد که پاسخ میگیرد. یک روز به نزد عالم بزرگی رفت و از او پرسید: "چرا دعاهایم مستجاب نمیشود؟" عالم در پاسخ گفت: "عزیز من، ممکن است شرایطی که دعا میکنی با تقدیر خداوند همخوانی نداشته باشد. باید به یاد داشته باشی که گاهی خداوند آنچه که برای ما خیر نیست، را به دلیل رحمتش نادیده میگیرد." علی با دقت به کلام عالم گوش داد و تصمیم گرفت که در دعاهایش نیت پاکی داشته باشد و بیشتر به نصایح دینی عمل کند. از آن روز، روحیهاش تغییر کرد و با ایمان به خدا به دعاهایش ادامه داد.