قرآن انسان را به خاطر فراموشکاریاش به یاد خدا و حقیقت زندگی بیشتر یادآوری میکند.
قرآن کریم، کتاب آسمانی مسلمانان، نه تنها به عنوان یک مرجع دینی، بلکه به عنوان یک منشور اخلاقی و فلسفی سرشار از آموزهها و نکات عمیق انسانی شناخته میشود. از جمله موضوعاتی که در قرآن به آن پرداخته شده، فراموشکاری انسانها و تأثیرات آن بر زندگی روزمره آنهاست. در این مقاله، به بررسی ویژگی فراموشکاری انسانها و عواقب ناشی از آن خواهیم پرداخت و به ارتباط این موضوع با یاد خدا و حقیقت زندگی توجه خواهیم کرد. فراموشکاری انسانی را میتوان یکی از ویژگیهای طبیعی انسان دانست. این کیفیت در بسیاری از متون دینی و فلسفی مورد بررسی قرار گرفته است. قرآن کریم، به دور از هر گونه عاطفهگرایی، به بیان این واقعیت میپردازد که فراموشکاری انسانها معمولا ناشی از غفلت از یاد خداوند و حقیقت زندگی است. در سوره بقره، آیه 286، خداوند میفرماید: "لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا". این عبارت به ما یادآوری میکند که خداوند هیچگاه فردی را به کار یا امتحانی فراتر از توانش نمیگرداند. با این حال، انسانها در مواجهه با امتحانات زندگی، ممکن است فراموش کنند که خداوند همیشه با آنهاست و او را در تمام مراحل زندگی میبیند و همراهی میکند. یکی از دلایل عمده فراموشکاری انسانها، مشغلههای دنیوی و دغدغههای زندگی روزمره است. این مشغلهها میتواند شامل کار، خانواده، مشکلات اقتصادی و روابط اجتماعی باشد. در واقع، وقتی انسان درگیر مشکلات و چالشهای روزانه میشود، به تدریج از یاد خداوند دور میشود و این دوری میتواند او را در مسیر غفلت و فراموشی قرار دهد. در این حالت، انسان به راحتی در دسیسههای شیطانی و وسوسهها غرق میشود و این فراموشکاری به تدریج بر زندگی او تأثیر منفی میگذارد. همچنین، گاهی اوقات انسانها به دلیل احساس ناامیدی و بیفکری، قادر به تشخیص نعمتهای خداوند نیستند. در این حالت، فرد ممکن است به جای شکرگزاری و یاد خدا، به افکار منفی و ناامیدی دچار شود. یکی از عواقب فراموشکاری، عدم توانایی در دیدن مسیرهای درست و ارتقاء در زندگی است. این موضوع در سوره طلاق، آیه 7 نیز به وضوح بیان شده است. در این آیه، خداوند میفرماید: "وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا". این آیه به ما یادآوری میکند که اگر به تقوای خداوند توجه کنیم و او را در زندگی خود یاد کنیم، در سختیها و مشکلات نیز راه خروجی برای ما فراهم خواهد شد. اینکه فراموشکاری انسان بخشی از طبیعت اوست، واقعیتی انکارناپذیر است؛ اما قرآن کریم به ما یادآوری میکند که باید همواره به یاد خدا و الطاف او متمرکز شویم. توجه به یاد خداوند، انسان را از افسردگی و یأس نجات میدهد و به او انگیزه و امید میبخشد. در واقع، برای مقابله با فراموشکاری، رسیدن به ایمان و تقوا نیاز است. تقوا در اینجا به معنای پرهیز از گناهان و قرار دادن خود در سایه رحمت و محبت خداوند است. به عنوان مثال، افراد میتوانند با انجام نماز، دعا و ذکر، خود را در نزدیکی خداوند قرار دهند و تواناییهای خود را برای غلبه بر مشکلات زندگی تقویت کنند. با یاد خداوند، انسان میتواند به آرامش دست یابد و در این آرامش، مشکلات و چالشها را بهتر مدیریت کند. این تداوم در یاد خدا، به انسان کمک میکند تا از خطرات فراموشکاری اجتناب کند و بر روی مسیری که به سوی ترقی و پیشرفت ایشان است، قرار گیرد. برخی از دانشمندان و روانشناسان نیز به موضوع فرآون فراموشکاری انسان توجه کرده و آن را با توجه به مشغلههای روزمره تبیین کردهاند. طبق تحقیقات، انسانها به صورت ناخودآگاه در اثر اضطراب و تنشهای اجتماعی و اقتصادی، تمرکز خود بر روی امور مهم را از دست میدهند و همین کار باعث میشود که نتوانند درک درستی از واقعیتها داشته باشند. در این میان، قرآن کریم به ما راهکارهایی درسآموز ارائه میدهد که میتوان به آنها عمل کرد. برای رسیدن به این هدف، میتوان برنامهریزی دقیقی برای به یاد آوردن خداوند در زندگی روزمره خود داشت. این برنامهریزی میتواند شامل اختصاص زمان خاصی برای دعا و مطالعه قرآن، برگزاری جلسات مذهبی با خانواده و دوستان، و یادآوری آثار مثبت یاد خدا بر روح و روان باشد. به عنوان نمونه، افراد میتوانند هر روز چند دقیقه از وقتشان را صرف خواندن آیات قرآن و تفکر در معانی آنها کنند و به این ترتیب از فراموشکاری دور شوند. در نهایت، توجه به یاد خداوند و الطاف او، باعث میشود تا انسان در برابر چالشهای زندگی مقاومتر و قویتر عمل کند. فراموشکاری، عارضهای طبیعی از انسانهاست، اما میتوان به کمک خداوند و تدابیر مؤثر، بر این عارضه غلبه کرد و زندگی شادابتر و معنادارتری را تجربه کرد. در نتیجه، قرآن کریم نه تنها به عنوان یک کتاب آسمانی، بلکه به عنوان یک معلم بزرگ در زمینه شناخت انسان و روحیات او عمل میکند، و ما را به یادآوری خداوند و حقیقت زندگی فرا میخواند.
خدا هیچ کس را جز به انداره توانش تکلیف نمیکند.
و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خدا برای او راه نجات قرار میدهد.
روزی مردی به نام فرامرز در دنیای شلوغ و پرمشغله زندگیاش احساس تنهایی و سردرگمی میکرد. او به یاد نصایح پدرش افتاد که همیشه میگفت: "فراموش نکن تو تنها نیستی و خدا همیشه با توست." فرامرز تصمیم میگیرد که روزی را صرف یادآوری خدا کند و در میانه این یادآوری، احساس آرامش و خوشحالی عجیبی را تجربه کرد.