پرهیزکاری محور اصلی آموزههای قرآن است که موجب تقویت ارتباط انسان با خدا و رفتار نیکو با دیگر مردم میشود.
معنای تقوا در قرآن کریم یکی از موضوعات کلیدی در فهم دین اسلام است. قرآن به عنوان کتاب راهنمای زندگی مؤمنان، به تعریف و تبیین مفهوم تقوا پرداخته و آن را به عنوان یکی از اصول بنیادی دین اسلام معرفی میکند. به عبارتی، تقوا نه تنها یک ویژگی اخلاقی بلکه یک حالت روحی و رفتاری است که قرار است در زندگی روزمره مؤمنان جلوهگر شود و تأثیرات عمیقی بر ابعاد مختلف زندگی آنها بگذارد. تقوا چیست؟ تقوا از ریشه «وقایه» به معنای پوشش دادن و محافظت است. در بعد اخلاقی، به معنای حفظ خود از گناهان و اعمال ناپسند است تا انسان را از عذاب الهی و انحرافات دور نگهدارد. در قرآن، بارها به ذکر اهمیت تقوا پرداخته شده و هیچ چیز نمیتواند اهمیت آن را نادیده گیرد. در آیههای مختلفی همچون سوره آل عمران آیه 102، خداوند به مؤمنان میفرماید: «یا أَیُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ»، که این آیه به خوبی نشاندهنده اهمیت و ضرورت تقوا در زندگی مسلمانان است. این فراخوان الهی، نشان دهنده این است که تقوا باید به عنوان یک اصل در زندگی فردی و اجتماعی مؤمنان حضور داشته باشد. معنای عملی تقوا تقوا به سادگی به معنای دوری از گناهان و خطاها نیست، بلکه یک حیات روزمره است که در آن مؤمنان بایستی در رفتار و کردار خود به خداوند توجه داشته باشند. در سوره بقره آیه 177 ذکر شده است که نیکی واقعی تنها در دعا و عبادت نیست، بلکه شامل احسان به دیگران و دوری از بدیها نیز میشود. این آیه پرهیجان به ما یادآوری میکند که تقوا باید در عمل و روابط اجتماعی مؤمنان متجلی شود. بنابراین، تقوا در عمل، به نیکیها و Virtueهای انسانی ختم میشود. تقوا و ابعاد اجتماعی اهمیت تقوا نه تنها در بُعد فردی بلکه در بُعد اجتماعی نیز مطرح است. فردی که متقی است، به سبب ارتباط عمیقش با خداوند، به دیگران نیز احترام میگذارد و در تعاملات اجتماعیاش اخلاق و رفتار پسندیدهای دارد. تقوا سبب تقویت روابط اجتماعات میشود و میتواند به ایجاد برادری و همبستگی در میان مسلمانان کمک کند. مهمتر از آن این است که تقوا به انسان این قدرت را میدهد تا در مواجه با چالشها و مشکلات، صبر و استقامت داشته باشد و در برابر وسوسهها و سختیها تسلیم نشود. نقش تقوا در تربیت روحی و اخلاقی تقوا به عنوان یکی از اصول بنیادین تربیت روحی و اخلاقی مؤمنان محسوب میشود. وقتی شخصی به تقوا ملزم است، در عمل میآموزد که چگونه از خطاها پرهیز کند و در عین حال به محسنات توجه کند. در این راه، تقوا به عنوان جادهای به سوی پرورش روحیات انسانی و اخلاقی عمل میکند. تقوا به انسان کمک میکند تا در مسیر صحیح زندگی حرکت کند و به انسانیت خود باوری بیشتری بیابد. تقوا و آثار آن یادآوری موارد فوق در زندگی مؤمنان نشان میدهد که تقوا اثرات مثبتی بر روح و روان آنها دارد. تقوا به عنوان یک نیروی روحی، میتواند باعث افزایش قدرت خلاقیت و ابتکار در افکار و رفتارهای مؤمنان شود. با تقویت تقوا، فرد میتواند به درک و بسط بیشتر در زندگی معنوی و اخلاقی خود بپردازد و در نهایت به سمت کمال انسانی نزدیکتر شود. نتیجهگیری در نهایت، تقوا در قرآن کریم به عنوان یک اصل اساسی بزرگترین اهمیت را دارد. تقوا به ما یادآوری میکند که چگونه باید در زندگی روزمرهمان رفتار کنیم و به چه نحو میتوانیم از آموزههای دین استفاده کنیم تا یک زندگی سازنده و متعالی ایجاد کنیم. این پرهیزکاری باید در تمامی ابعاد زندگی ما نفوذ کند و به عنوان یک الگوی رفتاری در مناسبات اجتماعی نیز به کار گرفته شود. بر همین اساس، تقوا یک درخت تناور است که ریشه آن در ایمان به خداوند نهفته است و میوههای آن شامل رفتارهای نیکو، صبردر مشکلات و همکاری با دیگران میباشد. در حقیقت، تقوا میتواند کلید موفقیت در زندگی فردی و اجتماعی باشد، و باید به عنوان یک ابزار بازسازی و تربیت اجتماعی مستمر برای ساختن جامعهای به دور از آلودگیها و فسادها استفاده شود.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، از خداوند آن گونه که شایسته است بپرهیزید.
نیکی فقط در این نیست که روی خود را به سمت شرق و غرب کنید، بلکه نیکی واقعی در ایمان به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران و انفاق مال به خاطر محبت به خویشاوندان و یتیمان و نیازمندان و در راه ماندگان و سئوالکنندگان و در آزادی بندگان و برپا کردن نماز و پرداخت زکات و وفای به عهد هنگام عقد و صبر در سختیها و تنگدستی و در زمان جنگ است. اینها کسانی هستند که راست میگویند و اینها متقین هستند.
روزی، مردی به نام حسین میخواست بداند کلید خوشبختی در چیست. او به مشورت با یک عالم دینی پرداخت و او به او گفت: «پرهیزکاری، کلید کامیابی است. اگر در زندگیات به خدا نزدیکتر شوی، همه چیز در زندگیات بهتر خواهد شد.» حسین تصمیم گرفت روزانه با نماز و قرآن ارتباط بیشتری با خدا برقرار کند و در نتیجه، احساس آرامش و خوشبختی بیشتری کرد.