انسان میتواند از طریق انجام اعمال نیک و توکل بر خدا به درجات قرب الهی برسد.
قرآن کریم به عنوان کتاب آسمانی مسلمانان، نهتنها به عنوان یک منبع فکری و دینی حائز اهمیت است، بلکه تعیین کننده راه و روش زندگی مسلمانان نیز میباشد. یکی از موضوعات کلیدی که در قرآن به آن اشاره شده، مسأله قرب الی الله یا نزدیکی به خداوند است. این مفهوم به شیوههای مختلف آمده و به اختصار میتوان گفت که هدف اصلی همه عبادات و اعمال نیک، رسیدن به قرب الهی است. در سوره الزّمر آیه 9، خداوند میفرماید: "آیا کسی که نماز میگذارد و به آیات خدا ایمان دارد، بهتر است یا کسی که غیر او را میپرستد؟" این آیه به وضوح به اهمیت ارتباط انسان با خداوند اشاره دارد و از بندگان خود دعوت میکند که در زندگی خود تأمل کنند. خداوند در اینجا تأکید میکند که درک قرب الی الله بهراستی به ایمان و عمل مربوط میشود. انسانها در صورت برقراری ارتباط نزدیک با او، به درجات عالیتری از قرب الهی میرسند و هویت واقعی خود را مییابند. در واقع، مفهوم قرب الی الله به انسان میگوید که با انجام نماز و مؤمن بودن به آیات خدا، او میتواند در زمره بندگان خاص خداوند قرار گیرد. از دیگر آیات قرآن، سوره مائده آیه 35 است که در آن خداوند به مؤمنان میفرماید: "ای کسانی که ایمان آوردهاید! از خداوند بپرسید و به او نزدیکی کنید و راههای او را دنبال کنید." این آیه به وضوح نشان میدهد که قرب الی الله نه تنها یک حالت فکری بلکه یک عمل است. راههایی که در این آیه به آن اشاره شده، برای نزدیکی به خداوند شامل پرسش کردن از خداوند و پیروی از راههای نیکو میشود. این عمل باعث میشود انسان به سیر و سلوک خود ادامه دهد و خود را در پیشگاه خداوند نزدیکتر کند. به بیان دیگر، انسان میتواند با انجام واجباتی مانند اقامه نماز، پرداخت صدقه و انجام نیکوکاری به دیگران، به درجات نزدیکتری از قرب الهی دست یابد. عباداتی مانند نماز و روزه، نهتنها انسان را به خداوند نزدیک میکند، بلکه او را از گناه و معصیت دور میسازد و روح او را پاکسازی میکند. به بیان دیگر، هرچه انسان در راستای انجام واجبات و اعمال نیک بکوشد، احساس نزدیکی و ارتباط بیشتری با خداوند خواهد داشت و در این حال، میتواند آرامش و رضایت بیشتری در زندگی خود مشاهد کند. همچنین در سوره آل عمران آیه 15 نیز آمده است: "ای اهل ایمان! آیا شما را راهی به اناجیل به دادم؟ پس بیدار باشید و خداوند را با تمام وجود بخوانید!" این آیه به مفهوم دعا و نیایش نیز اشاره دارد. انسان باید با تمام وجود به خداوند توجه کند و از او درخواست کند. این امر ارتباط مؤمنی با خداوند را ایجاد میکند و او را به درجات بالاتری میبرد. در واقع، دعا و نیایش در زندگی انسانها بهگونهای قابل مشاهده است که هر بار انسان دست به دعا بر میدارد و به خداوند پناه میبرد، به نوعی خود را به خدا نزدیکتر میسازد. پایداری در اعمال و نیکوکاری در زندگی میتواند نمونهای از قرب الی الله باشد. افراد باید در زندگی روزمره خود، همواره به یاد خداوند باشند و سعی کنند با اعمال نیک و صدقه دادن، خود را به خداوند نزدیکتر کنند. این نزدیکی فقط در قالب عبادت و نماز نیست، بلکه در تمام اعمال روزمره و حتی تعاملات اجتماعی نیز قابل مشاهده است. قرب الی الله همچنین به انسان امکان میدهد تا خود را از آلودگیهای دنیوی پاک کند و در مسیری قرار گیرد که به اوج روحی و اخلاقی دست یابد. به عنوان مثال، زمانی که انسان نیکوکاری میکند و به دیگران کمک میکند، در حقیقت به نوعی در حال جلب رضایت خداوند و افزایش درجات قرب الی الله است. این اصل نیکوکاری نشان میدهد که دین اسلام نهتنها به توحید و عبادت تأکید دارد، بلکه به تعاملات اجتماعی و همچنین محبت به دیگران نیز ارزش بالایی میدهد. در نهایت، قرب الی الله یک هدف بلندپروازانه است که نیازمند تلاش مستمر و اعتقاد واقعی به خداوند است. لذا، قرآن کریم با تأکید بر اعمال صالح، فراخوانی برای نزدیکی به خداوند میدهد. با طی این طریق، انسان میتواند نه تنها احساس آرامش و رضایت را تجربه کند بلکه به تقویت ایمان خود نیز بپردازد. به طور خلاصه، قرب الی الله در زندگی مسلمانان به عنوان یک هدف اساسی و حیاتی مطرح میشود که همه انسانها باید تلاش کنند تا به این درجات بالا دست یابند و در سایه ارتباط و نزدیکی با خداوند، زندگی معنوی و پربارتری را تجربه کنند.
آیا کسی که در شبها در حال عبادت و زاری و امید به رحمت پروردگارش است، با کسی که اینگونه نیست برابر است؟
ای کسانی که ایمان آوردهاید! از خداوند پروا کنید و وسیلهای به سوی او بجویید و در راه او جهاد کنید تا رستگار شوید.
آیا به افرادی که گروهی که خداوند بر آنان خشم گرفته است گردن نهادند توجه نکردی؟ آنها در هیچ کمکی برای شما نیستند و شما هم برای آنها کاری نخواهید کرد و برای خدا هیچ قوم معذبی نخواهید یافت.
علی جوانی بود که همواره در جستجوی معنا و هدفی در زندگیاش بود. او بهدنبال نزدیکتر شدن به خدا بود و میدانست که این مسیر آسان نیست. یک روز، پس از خواندن آیات قرآن، به این نتیجه رسید که تنها با انجام عمل صالح و دقت در عبادات میتواند به هدفش برسد. او تصمیم گرفت هر روز زمان بیشتری را برای نماز خواندن و دعا گذاشته و به نیازمندان کمک کند. علی با این کارها احساس آرامش بیشتری پیدا کرد و به یک زندگی پربار نزدیکتر شد.