دل‌شکسته می‌تواند دعا کند و از نزدیکی خدا به او امید داشته باشد.
در قرآن کریم، تأکید زیادی بر دعا و ارتباط با خداوند وجود دارد. انسانی که دل شکسته است، می‌تواند با خیالی آسوده دعا کند و در پی آن، امید به پاسخ گرفتن را داشته باشد. سوره بقره، آیه 186، می‌فرماید: "وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌۭ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ". این آیه بیان می‌کند که خداوند به دعاهای بندگانش نزدیک است و در شرایطی که دل شکسته باشند، بیشتر از همیشه این نزدیکی احساس می‌شود. علاوه بر این، در سوره زمر، آیه 53، خداوند نفرموده است: "يَا عِبَادِي الَّذِينَ آمَنتُمْ اتَّقُوا رَبَّكُمْ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ". این آیه نه تنها به دعا کردن بلکه به صبر کردن در شرایط سخت نیز توصیه می‌کند. دعا در دل‌شکستگی و سختی، نشانه‌ای از امید و اعتماد به خداوند است. بنابراین، اگر کسی با دل شکسته دعا کند، باید امیدوار باشد که خداوند به او پاسخ خواهد داد. هرچند ممکن است پاسخ گرفتن در قالبی که انسان انتظار دارد نباشد، اما اهل ایمان یقین دارند که دعای خالی از اجابت نخواهد ماند. به عبارت دیگر، دعا می‌تواند به آرامش روحی و تسکین دل کمک کند و انسان را در مسیر درست زندگی هدایت کند. این ارتباط عمیق و صمیمی با خداوند امید را در دل انسان زنده نگه می‌دارد و نشانه‌ای از توکل بر خداست.
و زمانی که بندگان من از تو درباره من سوال کنند، من نزدیکم و دعای دعا کننده را اجابت می‌کنم.
ای بندگان من که ایمان آورده‌اید، از پروردگارتان بترسید؛ برای آنان که در این جهان نیکو کار کرده‌اند، پاداشی نیکو خواهد بود.
شخصی به نام مهدی، بعد از یک جدایی عاطفی بسیار غمگین بود. او حس می‌کرد که دلش شکسته و نمی‌تواند با کسی صحبت کند. یک شب به یاد آیه‌های قرآن افتاد و تصمیم گرفت دعا کند. او گفت: "خدایا، کمکم کن!" و احساس کرد که مانند یک پتوی نرم احاطه‌اش کرده است. صبح روز بعد، او دید که امیدی جدید در دلش جوانه زده و به زندگی خود ادامه داد.