فکر و تدبر در قرآن کریم به عنوان ویژگی مهمی برای مؤمنان شناخته شده است و به ما کمک میکند تا از جهل دور شویم.
فکر و تدبر در قرآن کریم به عنوان یکی از ویژگیهای برجسته مومنان معرفی شده است. در سوره آل عمران، آیه 190 و 191، خداوند میفرماید: "بیشک در آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز نشانههایی است برای خردمندان." این آیات تأکید میکند که مشاهده و تفکر در نشانههای آفرینش جهان، ما را به شناخت عمیقتریاز قدرت و حکمت خداوند میرساند. اندیشیدن به آفرینش نه تنها بر ایمان ما میافزاید بلکه ما را به تفکر عمیقتر درباره زندگی و اهدافمان دعوت میکند. همچنین در سوره محمد، آیه 24، خداوند به مردم توصیه میکند که آیا آنان به تفکر نمیپردازند؟ این تأکید بر ضرورت فکر و تدبر، ما را به این نکته میرساند که انسان باید در زندگی خود از جهل دوری کند و با علم و دانش به صورت عمیقتری به مسائل بنگرد. این تدبر در زندگی روزمره میتواند به ما کمک کند تا تصمیمات بهتری بگیریم و از خطرات پیش رو آگاهتر شویم. در نهایت، فکر و تدبر موجب رشد روحی و معنوی ما میشود و ما را در مسیر صحیح زندگی قرار میدهد. پس باید همواره به فکر بود و تلاش کرد تا از نصایح و آیات قرآن بهرهمند شویم.
بیشک در آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز نشانههایی است برای خردمندان.
آیا آنان در خودشان فکر نکردند؟ خدا آسمانها و زمین و آنچه را که میان آنهاست جز به حق و زمانی مقرر نیافته است.
روزی روزگاری به نام سجاد بود که همواره در زندگیاش به دنبال حقیقت و معنی بود. او شبها به آسمان نگاه میکرد و فکر میکرد که چه رازهایی در این آفرینش وجود دارد. یک روز تصمیم گرفت تا به آیات قرآن مراجعه کند و آنها را بخواند. با مطالعه این آیات، او متوجه شد که خداوند از او خواسته که در نشانههای آفرینش بیندیشد و از این طریق به حکمت و عظمت او نزدیکتر شود. از آن روز به بعد، سجاد با تدبر در زندگی خود پیشرفت کرد و آرامش درونی بیشتری پیدا کرد.