عمل بدون ایمان ارزشی ندارد و تنها اعمالی که با نیت خالص و ایمان انجام شوند، در نزد خداوند ارزشمند هستند.
ایمان و عمل در قرآن کریم به یکدیگر پیوند عمیق و بنیادینی دارند. این پیوند نشاندهنده ماهیت واقعی دین و وظایف انسانی در این زندگی دنیاست. در حقیقت، ایمان که یکی از ارکان دین اسلام به شمار میآید، تنها به اعتقاد و باور درونی محدود نمیشود، بلکه بدون عمل صالح و رفتار درست، معنای خود را از دست میدهد. به بیان دیگر، ایمان، انسان را به انجام اعمال نیک وامیدارد و عمل، نتیجهای است که از شدت ایمان در قلب انسان ناشی میشود. در بسیاری از آیات قرآن، ارتباط وثیق بین ایمان و عمل خوب بیان شده است. یکی از آیات مهم در این زمینه، آیه 54 سوره مائده است که در آن خداوند به مومنان هشدار میدهد و میفرماید: 'ای کسانی که ایمان آوردهاید! هر که از شما از دین خود برگردد، خداوند قومی را میآورد که آنان را دوست دارد و آنان نیز او را دوست دارند.' این آیه به وضوح نشان میدهد که اگر فردی از ایمان خود فاصله بگیرد، از رحمت و هدایت خداوند محروم میشود و در عوض، قومی جدید جایگزین او خواهد شد که به خداوند ایمان دارند. این نکته نشان میدهد که ایمان و عمل باید به صورت همزمان و مداوم وجود داشته باشند، وگرنه از نعمت خداوند دور خواهیم شد. در سوره آل عمران آیه 86، خداوند میفرماید: 'و چه سبب دارد که خدا قومی را در حالی که خودشان در حال کفر و بیایمانی هستند، هدایت کند؟' این بیان روشن میکند که عمل بدون ایمان نه تنها بیفایده است، بلکه میتواند منجر به گمراهی انسان شود. ایمان به خدا و قیامت، ایمان به فرشتگان و کتب الهی و صداقت در پیروی از پیامبران، جزوی از درک کامل دین و اصول بنیادی آن به شمار میآید. بنابراین، عمل صالح بدون ایمان، از نظر الهی هیچ ارزشی نخواهد داشت. ممکن است فردی به انجام کارهای نیک و انساندوستانه بپردازد، اما اگر قلبش از ایمان خالی باشد، این اعمال در پیشگاه خداوند به حساب نخواهد آمد. همچنان که در آیه 177 سوره بقره آمده است: 'بخشندگی صحیح این نیست که به سوی چهرههای خود در مشرق و مغرب بگردید، بلکه نیکی فقط در ایمان به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتابها و پیامبران است.' این آیه تاکید میکند که مقصود از نیکیهای انسانی علاوه بر رفتارهای ظاهری، باید بر پایه ایمان واقعی و ایمان به اصول کلی دین باشد. اما باید به یاد داشته باشیم که ایمان به خودی خود کافی نیست؛ بایستی در زندگی روزمره و با عمل به آداب و اخلاق دین، به تجلی آن بپردازیم. عمل صالح و مثبت، نتایج گستردهای برای یک فرد و جامعه به همراه خواهد داشت. در حقیقت، رعایت اصول اسلامی و اخلاقی میتواند به انسان کمک کند تا در ارتباط با دیگران در زندگی اجتماعی خود نیز به الگوی خوبی تبدیل شود. به عبارتی، در اسلام، ایمان و عمل دو چهره یک سکه هستند. ایمان تنها یک عاطفه یا احساس مذهبی نیست، بلکه باید به صورت مستمر در رفتار و کردار انسان تجلی یابد. هنگامی که فردی به خداوند ایمان میآورد، باید سعی کند که در اعمال خود تجلی ایمان را احساس کند و در عمل به هدایتهای الهی پایبند باشد. اگر انسان به صورت عملی و با نیت خالص در کارهای نیک فعالیت کند، بدون تردید آثار این عمل در زندگی او و دیگران مشاهده خواهد شد. این ارتباط عمیق بین ایمان و عمل در قرآن کریم نیاز به توجه و بررسی بیشتری دارد. ممکن است برخی از افراد انجام عمل نیک را بدون در نظر گرفتن مساله ایمان تصور کنند. اما در حقیقت، چنین افکاری ناقص و نادرست هستند. در پیشگاه خداوند، هیچ عملی بدون ایمان قبول نخواهد بود. تنها اعمالی که با نیت خالص و از روی ایمان به خداوند انجام میشوند، شایسته پاداش و جواز ورود به بهشت هستند. در نتیجه، میتوان به این نتیجه رسید که ایمان و عمل دو جزء اساسی و مرتبط هستند که نقش بینظیری در شکلگیری شخصیت و رفتار انسان دارند. قرآن کریم با آیات خود به ما یادآوری میکند که بدون ایمان، عمل خود را ارزشمند نکنیم و از طرفی، بدون عمل صالح، ایمان خود را باطل نشماریم. در نهایت، هر فردی باید تلاش کند که در زندگی خود همواره بر اصول ایمان خود پایبند باشد و سعی کند که با عمل نیک و خداپسند، رضایت خداوند را جلب نماید.
ای کسانی که ایمان آوردهاید! هر که از شما از دین خود برگردد، خداوند قومی را میآورد که آنان را دوست دارد و آنان نیز او را دوست دارند.
و چه سبب دارد که خدا قومی را در حالی که خودشان در حال کفر و بیایمانی هستند، عذاب نکند؟
بخشندگی صحیح این نیست که به سوی چهرههای خود در مشرق و مغرب بگردید، بلکه نیکی فقط در ایمان به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتابها و پیامبران است.
روزی مردی به نام علی در پی فهم این بود که چه چیزی برایش در زندگی مهمتر است. او فهمید که اعمالش باید با ایمان و نیت خالص همراه باشد. او تصمیم گرفت که اعمال نیکو را با ایمان به خدا انجام دهد. از آن روز به بعد، علی حس کرد که افکار و رفتار او تغییر کرده و آرامش بیشتری پیدا کرده است.