دنیا با تلاش و کوشش مورد ارزیابی واقع شده و ارزشمند است. تلاشهای ما در این دنیا نه تنها برای خود ما بلکه برای آخرت نیز معنادار است.
زندگی دنیوی، پدیدهای است که در قرآن کریم با مفاهیم عمیق و ارزشمندی وجود دارد. این دنیا به عنوان محل امتحان و تلاش انسانها توصیف شده است؛ جایی که هر فرد با وظایف و چالشهایی روبرو میشود که باید از عهده آنها برآید. در سوره ملک آیه 2، خداوند میفرماید: 'الذی خلق الموت و الحیوة لیبلوکم ایکم احسن عملا' (او کسی است که مرگ و زندگی را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک از شما بهترین عمل را انجام میدهید). این آیه به وضوح نشان میدهد که زندگی دنیوی هدف مشخصی دارد و آن هدف آزمایش انسانها و سنجش اعمال آنان است. این مسئله اهمیت تلاش و کوشش انسانها را در این دنیا دوچندان میکند. تلاش در زندگی دنیوی نه تنها بیفایده نیست، بلکه ضرورتی است که میتواند به شکل گیری و تقویت شخصیت انسان کمک کند. به اعتقاد بسیاری از مفسران قرآن، این تلاشها بذرهایی هستند که در آخرت میچینیم. به عبارت دیگر، هر عاملی که در این دنیا انجام میدهیم، چه خوب و چه بد، نتیجهاش در زندگی پس از مرگ به ما بازخواهد گشت. مثلاً اگر فردی در این دنیا به دیگران کمک کند و در راستای خیر عمل کند، در آخرت پاداش این کار را خواهد دید. علاوه بر این، قرآن به ما تصریح میکند که دنیا یک ابزار امتحانی است و از این رو، نباید به آن به عنوان هدف زندگی نگاه کنیم. در سوره الاعراف آیه 31، خداوند به مؤمنان درس اعتدال و میانهروی میدهد و میفرماید: 'کلوا و اشربوا و لا تسرفوا' (بخورید و بنوشید و اسراف نکنید). این آیه به وضوح نشان میدهد که زندگی و لذایذ دنیوی باید به طور معتدل و در چارچوب ارزشهای اخلاقی و معنوی استوار باشد. این توازن میان لذت بردن از زندگی دنیوی و اجتناب از اسراف و ظلم، به انسان یادآوری میکند که زندگی موقتی است و باید به تناسب با خالق خویش زندگی کند. امتحانات زندگی دنیوی همچنین به ما فرصتی برای رشد و تعالی میدهند. به عنوان مثال، مشکلات و چالشهایی که در زندگی با آنها رو به رو میشویم، میتوانند به ما درسهایی ارزشمند بدهند و ما را به سمت بهبود و تغییر مثبت هدایت کنند. در حقیقت، این امتحانات میتوانند راهی برای نزدیک شدن به خداوند و تقویت ایمانمان به شمار روند. از این رو، یک مؤمن واقعی باید همواره آماده باشد که در برابر چالشهای زندگی با صبر و استقامت ایستادگی کند. در نهایت، میتوان گفت که زندگی دنیوی مقدمهای برای ورود به دنیای آخرت است و هر اقدام ما باید با نیت خالص و قصد نزدیکی به خداوند انجام گیرد. این هدف باید در تمامی فعالیتها، از کار و تلاش روزانه گرفته تا ارتباط با دیگران و رفتار در جامعه، مد نظر قرار گیرد. اگر این تلاشها با هدف خیرخواهی و خدمت به دیگران هماهنگ شوند، آنگاه میتوانیم به ارزش باطنی زندگی دنیوی پی ببریم. در خاتمه، به یاد داشته باشیم که دنیای فانی ما مملو از فرصتها و امتحانات است. بنابراین، باید به هر لحظه آن با دقت و توجه نگاه کنیم و نهایتاً هدف خود را به عنوان سرای آخرت قرار دهیم. به این ترتیب، تلاشهای ما در این دنیا به ما کمک خواهند کرد که در آخرت نیز با پاداشهای آسمانی روبرو شویم و زندگی معنا دار و پر از برکت را تجربه کنیم.
او کسی است که مرگ و زندگی را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک از شما بهترین عمل را انجام میدهید.
بخورید و بنوشید و اسراف نکنید، که او اسرافکنندگان را دوست ندارد.
روزی عادل به باغی رفت و از زیبایی و طراوت آن لذت برد. او تصمیم گرفت که در این باغ وقت بیشتری بگذراند و با تلاش و زحمت، گلهایی تازه پرورش دهد. پس از چند ماه، او با میوههایی تازه و رنگارنگ مواجه شد که حاصل تلاشهایش بود. این تجربه به او آموخت که تلاش و کوشش در دنیا همیشه به ثمر مینشیند و دنیا با زحمات ما ارزش پیدا میکند.