پاسخ قرآن
مقام رضا، یکی از ارزشمندترین و مقدسترین درجاتی است که انسان میتواند در مسیر زندگی خود به آن دست پیدا کند. این مقام نه تنها در دینی اسلامی بلکه در سایر ادیان و مکاتب نیز به عنوان یکی از عمیقترین و بالاترین درجات روحانی شناخته میشود. به ویژه در دین اسلام، رضای الهی به عنوان هدف نهایی و آرزوی مؤمنان بیان شده است. در قرآن کریم، بارها و بارها به این مفهوم اشاره شده است که رضایت و خوشنودی خداوند، میتواند کلید ورود به بهشت و سلامت روحی انسان باشد. برای رسیدن به مقام رضا، نخستین گام درک عمیقتری از مفهوم توحید و نحوه رابطه خود با خداوند است. توحید به معنای یگانگی و یکی بودن خداوند است و این عقیده باید در هر عمل و نیّت ما پایدار باشد. وقتی انسان به درک صحیحی از توحید برسد، مطمئناً در زندگی خود تلاش میکند تا خواست الهی را مقدم بر خواستههای شخصیاش قرار دهد. زمانی که ما در انتخابهایمان این مفهوم را در نظر بگیریم، در واقع به مقام رضا نزدیکتر میشویم. در سوره البقره، آیه 177، خداوند به مؤمنان دستوری را میدهد که حاصل نیکیها، ایمان به خدا، روز قیامت، فرشتگان، کتاب و پیامبران است. این آیه نشان دهنده آن است که برای رسیدن به مقام رضا، باید تلاش کنیم تا نه تنها در ایمان خود تقویت شویم، بلکه به انجام اعمال نیک نیز بپردازیم. این اعمال شامل صدقه دادن، کمک به نیازمندان، برقراری روابط سالم با دیگران و صبر در برابر مشکلات و مصائب زندگی است. در سوره آل عمران، آیه 14، خداوند به انسانها هشدار میدهد که محبت به دنیا و اجناس مادی آن نباید در اولویت قرار گیرد. در این آیه به وضوح بیان شده است که محبت به خدا، رسولش و جهاد در راه او باید در اولویت باشد. این نکته میتواند به ما یادآوری کند که برای رسیدن به مقام رضا، باید در زندگی خود توجّه خاصی به اولویتهای معنوی داشته باشیم و زندگی خود را شبیه به زندگی اهل بیت قرار دهیم. به دست آوردن رضایت الهی از طریق اعمال نیک و ایمان، به ما این امکان را میدهد که به مقام رضا برسیم. اما بیتردید فقط عمل کافی نیست. یادآوری و شکرگزاری از نعمتها و رحمتهای خداوند نیز عاملی مهم در نزدیک شدن به مقام رضا است. هنگامی که انسان به شکرگزاری بپردازد و نعمتهای خود را با دقت و دلسوزی ببینید، فهم کاملتری از زندگی و نسبت به خواست خدا پیدا میکند. از آنجا که مقام رضا به عنوان یک درجهی رفیع در نزد خداوند شناخته شده است، هر مؤمنی باید در راستای کسب آن قدم بردارد. این مقام نه تنها موجب آرامش روحی و آسایش در زندگی میشود بلکه میتواند در مسیر خواستههای دنیوی نیز مؤثر باشد. در واقع وقتی ما به مقام رضا دست پیدا میکنیم، حالات روحی ما به گونهای تغییر میکند که در مواجهه با مشکلات زندگی صبر بیشتری داریم و توانایی تحمل سختیها را آسانتر میسازیم. از دیگر نکات مهم در رسیدن به مقام رضا، توبه و جبران اشتباهات گذشته است. آن دسته از افرادی که به اشتباهات خود پی میبرند و به درگاه الهی بازمیگردند، میتوانند امید به رحمت و رضایت الهی پیدا کنند. توبه درواقع ابزاری است که انسان را به ذات پاک خداوند نزدیکتر میکند و باعث میشود تا فرد بیشتر در مسیر نیکیها و اعمال صالح قرار گیرد. همچنین، ارتباط عمیق با قرآن کریم و رجوع به آیات آن، میتواند روح انسان را صیقل دهد و در ارتباط او با خداوند به شدت مؤثر واقع شود. قرآن به عنوان کتاب هدایت، نورانیترین چراغ در زندگی مؤمنان است و میتواند به ما آموزههای لازم برای تربیت نفس و تقویت ایمان را بیاموزد. در نهایت، رقابت در نیکیها و تقویت روحیه جمعی نیز میتواند در رسیدن به مقام رضا بسیار کمککننده باشد. همکاری و کمک به یکدیگر برای انجام کارهای نیک اجتماعی، مؤمنان را در صفوف یکدیگر متحد کرده و موجب رشد و شکوفایی جامعه خواهد شد. به عبارتی، جامعهای که در آن محبت، همدلی و تعاون حاکم باشد، بیتردید به مقام رضای الهی نزدیکتر میشود و زمینههای بیشتری برای رسیدن به این مقام برای افراد فراهم میآورد. بنابراین، هر مؤمنی با درک این مفاهیم میتواند در پی کسب رضایت الهی باشد. این مقام برای آن دسته از افرادی که با نیت خالص و با تلاشی مستمر در راستای رسیدن به آن عمل میکنند، میتواند به طور یقین دستیافتنی باشد. رستگاری، آرامش و موفقیت در تمام ابعاد زندگی، میتواند معجزهای باشد که به سبب خودسازی و تلاش در راستای کسب مقام رضا برای فرد به ارمغان خواهد آمد.
آیات مرتبط
لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالْأَنْبِيَاءِ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَوَةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءَ وَالضَّرَّاءَ وَحِينَ الْبَأْسِ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ
نیکی فقط در این نیست که روی خود را به شرق و غرب بگردانید، بلکه نیکوکاری آن کسی است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان داشته باشد و مال خود را به رغم علاقه خود به خویشاوندان، یتیمان، مسکینان، وابستگان به راه و سوالکنندگان و برای آزادی بردگان عطا کند و نماز را برپا دارد و زکات دهد و به عهد خود وفا کند در زمانی که عهد میبندد؛ و صبر در سختیها و در موقعیتهای دشوار و در جنگها باشد. چنین افراد راستگو هستند و آنها پرهیزکارانند.
بقره : 177
زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۚ ذَٰلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ
زیباییها و زینتهای زندگی دنیا برای مردم زینت داده شده، از جمله محبت به زنان و پسران، و انبوهی از طلا و نقره، و اسبهای ممتاز و دام و زراعت، اینها همگی متاع زندگی دنیایی است و خداوند، نزد او، بهشت نیکو است.
آل عمران : 14
داستانی دلنشین
روزی در بازار، مردی به نام حسن تصمیم میگیرد که خریداران را با محبت و حسن اخلاق خود جذب کند. او به هر مشتری که وارد مغازهاش میشود با لبخند و خوشرویی خوشامد میگوید و هرگز بر سر قیمت گرانفروشی نمیکند. حسن با صداقت و نیکی به دیگران برخورد میکند و سعی میکند همیشه در راستای کمک به نیازمندان باشد. به تدریج، مشتریان بیشتری به سمت او جذب میشوند و او یک روز از خود میپرسد که کجا بود که این محبت و برکت را از خداوند دریافت کرده است. او متوجه میشود که تنها در سایه رضای خدا و نیکی به بندگانش است که میتواند این موفقیت را پیدا کند.