پاسخ قرآن
آمادهسازی برای آخرت یکی از مهمترین وظایف هر مسلمانی است. زندگی در این دنیا گذرا و موقتی است و همه ما باید به این نکته توجه کنیم که پس از مرگ، دنیای جدیدی به نام آخرت وجود دارد که در آن باید به خاطر اعمال و رفتارهای خود مسئولیتپذیر باشیم. خداوند در قرآن کریم، در سوره آل عمران، آیه 185 میفرماید: "هر نفسی مزه مرگ را خواهد چشید و به تحقیق، شما روز قیامت، اجر شما به طور کامل داده خواهد شد." این آیه به ما یادآوری میکند که مرگ جزء لاینفک زندگی است و در نهایت همه ما باید به سوی آفریدگار خود برگردیم. وقتی به این آیه دقت میکنیم، متوجه میشویم که زندگی دنیوی فقط یک امتحان است و هدف اصلی از این امتحان، سنجش ایمان و اعمال ما است. یکی از وظایف مهم ما در این دنیا، آمادهسازی برای زندگی پس از مرگ است. از دیدگاه اسلام، تهیه توشه برای آخرت یعنی جمعآوری اعمال نیکو و انجام کارهای خیر، علاوه بر اینکه خواسته خداوند است، به ما در پیشرفت و تعالی روحی کمک خواهد کرد. خداوند در آیات قرآن بارها به نیکوکاری و انفاق در راه خدا تأکید کرده است. در سوره بقره، آیه 261، او میفرماید: "مثل کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق میکنند، همچون دانهای است که هفت خوشه برویاند و در هر خوشه، صد دانه باشد. و خدا به هر کس بخواهد، افزون میدهد و خداوند وسعتدهنده و داناست." این آیه به ما میآموزد که خیرات و انفاق در راه خدا نه تنها موجب برکت در اموال ما میشود، بلکه آثار و ثمرات آن در آخرت نیز نمایان خواهد شد. شاید برخی از ما در ابتدا با این دو دیدگاه شکاف داشته باشیم که عمل نیک اگر در این دنیا غیرقابل رؤیت باشد، به چه دردی میخورد. اما در واقع، عمل نیک و انفاق اموال در راه خدا، نه تنها در آخرت، بلکه در زندگی دنیوی ما نیز ثمراتش را نشان میدهد. به عنوان مثال، انجام اعمال خیر میتواند موجب افزایش روحیه و خوشحالی در زندگی ما شود، زیرا ما از جانب خداوند برکاتی را که به عنوان نتایج نیکوکاری به ما باز میگردند، دریافت میکنیم. در کنار نیکوکاری و انفاق، یکی دیگر از عواملی که برای آمادهسازی برای آخرت ضروری است، ارتباط با خداوند و انجام عبادتهای مخصوص مانند نماز خواندن است. نماز خواندن به معنای نزدیک شدن به خداوند است و در واقع، مؤمنان واقعی آنهایی هستند که خضوع و خشوع در نماز دارند و از افعال بیهوده و سخن گفتن لغو پرهیز میکنند. خداوند در سوره مومنون، آیات 1 تا 11 میفرماید: "مؤمنان واقعی کسانی هستند که در نماز خود خاشع و متواضعند و از کارهای لغو دوری میکنند." این آیات نشان میدهند که ایمان، نخستین گام برای رسیدن به سعادت در آخرت است. بنابراین، با تقویت ایمان خود و مداومت بر انجام نماز و دیگر عبادات واجب و مستحب، میتوانیم خود را برای آیندهای روشنتر و معنویتر آماده کنیم. در واقع، آمادگی برای آخرت نه تنها به معنای انجام عبادات و نیکوکاریها بلکه به معنای یکپارچهسازی این فعالیتها در زندگی روزمره و تبدیل آنها به روالهای عادی ما است. ما باید سعی کنیم در زندگی خود رابطهای عمیق و صمیمی با خداوند برقرار کنیم و از حوادث و دیکر مسائل دنیا فراتر برویم. در پایان، آمادهسازی برای آخرت یک وظیفه همگانی برای مسلمانان است و با انجام عبادات، نیکوکاری، انفاق و تقویت ایمان میتوانیم به نقشی مثبت و مؤثر در زندگی خود و دیگران بیفزاییم. این آمادهسازی نه تنها موجب برکت در زندگی دنیویمان میشود بلکه در آخرت نیز ما را به درجاتی بالاتر سوق میدهد. در این راستا، نباید فراموش کرد که مراقبت از قلب و نیت در تمامی اعمال یک امر ضروری است. به یاد داشته باشیم که نیت ما در انجام کارهای نیک، میتواند موجب امتیازاتی فراموشنشدنی در زندگیمان شود. پس بیایید در این مسیر الهی استقامت ورزیم و با امید به رحمت و مغفرت خداوند، برای زندگی بهتر در دنیا و آخرت تلاش کنیم.
آیات مرتبط
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۖ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۚ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ
هر نفسی مزه مرگ را خواهد چشید و به تحقیق، شما روز قیامت، اجر شما به طور کامل داده خواهد شد.
آل عمران : 185
مَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سُنبُلَاتٍ فِي كُلِّ سُنبُلَةٍ مِّئَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ
مثل کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق میکنند، همچون دانهای است که هفت خوشه برویاند و در هر خوشه، صد دانه باشد. و خدا به هر کس بخواهد، افزون میدهد.
بقره : 261
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ * إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ * فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُو۟لَـٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ بِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ * أُو۟لَـٰئِكَ هُمُ الْوَارِثُونَ * الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
مؤمنان رستگارند، همانها که در نماز خود خاشعند و از بیهودهگویی پرهیز میکنند و به زکات عمل میکنند و پاکدامنی میورزند. جز برای همسرانشان یا آنچه دستشان مالک شده است، که به خاطر آن سرزنش نمیشوند. و هر که جز این را بخواهد، آنان تجاوزگرند. و آنها که به امانتها و عهدهای خود عمل میکنند و در شهادتها قائماند. و آنها که بر نمازهای خود مداومت میورزند، اینان وارثانند که جاودانه در بهشت خواهند بود.
مؤمنون : 1-11
داستانی دلنشین
روزی، مردی به نام علی در بازار قدم میزد و به یاد مرگ و آخرت میافتاد. او حس میکرد که باید بیشتر بر اعمال خود دقت کند و زندگیش را با نیکوکاری و عبادت پر کند. علی تصمیم گرفت با هر نفری که ملاقات میکند مهربانی کند و با صدقه دادن به نیازمندان، خشنودی خدا را جلب نماید. این تصمیمهای کوچک، به زندگی او لطافتی خاص بخشید و هر روز بیشتر به خدا نزدیک میشد.