روابط مداوم با خدا، نماز و دعا، یادآوری نعمتهای او از جمله راههای جلوگیری از فراموشی خدا در هیاهوی زندگی است.
در دنیای امروزی، زندگی مدرن با فشارها و مشغلههای بیپایانی که به همراه دارد، میتواند انسان را از یاد خداوند و ارتباط مستمر با او دور کند. انسانها در این هیاهوی دنیوی به سختی میتوانند وقت خود را به عبادت و یادآوری خالق خود اختصاص دهند. در این زمینه، قرآن کریم به عنوان یک کتاب هدایت، راهکارهایی را برای بازگشت به خدا و برقراری ارتباط با او ارائه میدهد. یکی از این راهکارها، یادآوری خداوند و ارتباط مستمر با او به عنوان راهی برای ترک هیاهوی دنیوی بیان شده است. در سوره زمر آیه 22، خداوند میفرماید: "آیا کسی که خداوند قلبش را به نور ایمان روشن کرده است، با کسی که در فسق و فساد غوطهور است برابر است؟" این آیه به وضوح بیان میکند که بین انسان مومن و انسان فاسق تفاوتهای اساسی وجو دارد. إیمان، مانند نوری است که انسان را از تاریکیهای دنیا نجات میدهد و به او هدایت میکند. در واقع، ارتباط با خدا، نور ایمان را در قلب انسان به وجود میآورد و او را از تلاطمهای دنیوی دور نگه میدارد. یکی از مهمترین راههایی که میتوان به کمک آن خداوند را فراموش نکرد، نماز و دعا است. در سوره بقره آیه 153، خداوند در مورد صبر و نماز میفرماید: "یَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ". این آیه بار دیگر تأکید میکند که خداوند در کنار صابران است و نماز و دعا به عنوان ابزاری برای نزدیک شدن به او محسوب میشود. نماز به عنوان یک عبادت روزانه، فرصتی است که در آن میتوانیم با خداوند صحبت کرده و از او یاری بخواهیم. این ارتباط ویژه در زمانهای پرهیاهو و فشارهای زندگی میتواند آرامش و سکون را به انسان هدیه دهد. دعا نیز به نوعی خاطرهای از یاد خداوند در دل انسان ایجاد میکند. با دعا کردن، انسان میتواند تسکین دل را تجربه کند و از مشکلات زندگی به دور شود. این ارتباط دعاگونه علاوه بر آرامش بخشی، به انسان توان میدهد تا با صبر و استقامت بیشتر در برابر مشکلات ایستادگی کند. از دیگر راههای یادآوری خداوند در زندگی روزمره، توجه به نعمتهای اوست. در سوره الرحمن، خداوند در مورد نعمتهایش سخن میگوید و تأمل در این آیات میتواند ما را به یاد او بیندازد. توجه به نعمتهای خداوند و شکرگزاری برای آنها میتواند مانع غفلت از یاد او شود. به عبارت دیگر، با یادآوری نعمتهای خداوند، انسان به نوعی روح و جان خود را تقویت کرده و به سمت او گرایش مییابد. با برنامهریزی برای نماز، دعا، یادآوری و شکرگزاری، میتوانیم خدا را در زندگیمان فراموش نکنیم. ایجاد یک روال معین برای جذب نعمتهای الهی و ارتباط بهتر با او در زندگی روزمره ما تأثیر بسزایی خواهد داشت. به عنوان مثال، تعیین زمانهای مشخص برای نماز و دعا میتواند نه تنها نظم به زندگی ما بدهد بلکه ما را یادآور خدا و اراده او کند. همچنین میتوانیم با خواندن آیات قرآن و تأمل در معانی آنها، خداوند و راههای رسیدن به او را بهتر بشناسیم. به عنوان یک راهکار عملی، میتوانیم روزانه به یک سوره قرآن توجه کنیم، آیات آن را تکرار کنیم و معانی آن را در زندگی خود به کار ببندیم. این کار نه تنها به ما کمک میکند تا یاد خدا در دلمان زنده بماند بلکه ما را به آثار و باورهای الهی هدایت خواهد کرد. در دنیای پر از مشغله، فراموش کردن خداوند ممکن است به راحتی اتفاق بیفتد، اما با تلاش و برنامهریزی میتوانیم ارتباط خود را با او تقویت کنیم. با ایمان به اینکه خداوند همواره در کنار ماست و با دعا و نماز به او نزدیک میشویم، میتوانیم در زندگی خود آرامش بیشتری پیدا کنیم. نتیجهگیری: در نهایت، ارتباط با خداوند و یادآوری او نیاز به توجه و تلاش مستمر دارد. با بهرهگیری از ابزارهایی مانند نماز، دعا و شکرگزاری، میتوانیم خود را از هیاهوی دنیوی دور کنیم و با قلبی روشن به سوی او حرکت کنیم. این راهها نه تنها ما را از غفلت دور نگه میدارد، بلکه نور ایمان و هدایت را در دل ما زنده نگهمیدارد.
آیا کسی که خداوند قلبش را به اسلام روشن کرده است، مانند کسی است که در گمراهی آشکار است؟
ای کسانی که ایمان آوردهاید، از صبر و نماز یاری جویید؛ قطعاً خدا با صابران است.
پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟
یکی از روزها، علی در حال قدم زدن بود و به کارزاری که در آن غرق شده بود فکر میکرد. ناگهان یاد آیات قرآن افتاد و در دلش لومهای احساس کرد. تصمیم گرفت که هر روز زمانی را برای نماز و دعا کنار بگذارد. علی به زودی متوجه شد که این تغییرات هر روز او را آرامتر و نزدیکتر به خداوند میکند.