اعتماد به وعدههای الهی مستلزم ایمان و عمل صالح است که خداوند بر آنها تأکید دارد.
اعتماد به وعدههای الهی در قرآن کریم یکی از اصول مهم ایمان به خداست. وعدههای الهی نشاندهنده رحمت و قدرت نامحدود او هستند که به بندگانش داده شدهاند. در سوره بقره، آیه 186، خداوند وعده میدهد که به دعا و درخواستهای مؤمنان پاسخ میدهد: "و اگر بندگان من از تو درباره من بپرسند، من به یقین نزدیکم. به دعاهای دعا کنندگان پاسخ میدهم..." این نشان میدهد که خداوند نه تنها بر وعدههایش متعهد است، بلکه به صورت حتمی و فوری به دعای بندگانش پاسخ میدهد. همچنین در سوره آل عمران، آیه 9 نیز آمده است که خداوند درباره کسانی که ایمان به او دارند وعدههای بزرگی داده است: "خداوند به کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند وعده داده است که در بهشت جاودان خواهند بود." این آیات به ما یادآوری میکنند که ایمان و عمل صالح، پایههای اعتماد به وعدههای الهی هستند. به علاوه، زندگی پیامبران و اولیای خدا در تاریخ نشاندهنده این است که چگونه آنها به وعدههای خداوند اعتماد کردند و در سختیها و چالشها به او توکل کرده و متعهد ماندند. به عنوان مثال، حضرت ابراهیم (علیهالسلام) در آتش نمرود با اعتماد به وعده خداوند نجات یافت و این نوع اعتماد به وعدههای الهی نه تنها برای او بلکه برای همه مؤمنان الگو بوده است. بنابراین، با ایمان به وعدههای خدا و عمل به دستورات او، میتوانیم اعتماد خود را به وعدههای الهی افزایش دهیم.
و اگر بندگان من از تو درباره من بپرسند، من به یقین نزدیکم. به دعاهای دعا کنندگان پاسخ میدهم...
بهدرستی که خداوند به کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند وعده داده است که برای آنان آمرزش و پاداشی بزرگ خواهد بود.
روزی، مردی به نام علی در حال عبور از یک باغ زیبا بود. او به گلها و درختان توجه کرد و از شگفتیهای آفرینش خداوند یاد کرد. ناگهان به یاد وعدههای خدا افتاد و فهمید چگونه میتواند در زندگیاش به آنها اعتماد کند. او تصمیم گرفت روزانه دعا کند و به خدا اعتماد کند، همچنین اعمال نیک انجام دهد؛ چراکه میدانست با اجرای دستورات الهی، به آرزوهایش نزدیکتر میشود. به مرور زمان، علی به آرامش و خوشبختی واقعی رسید.