دعای مستجاب میتواند با احساس آرامش و تغییرات مثبت در زندگی نمود پیدا کند.
دعای مستجاب یکی از موضوعات مهم در زندگی معنادار و مذهبی انسانهاست. در قرآن کریم نشانههایی وجود دارد که میتواند به ما بگوید آیا دعایمان مستجاب شده است یا خیر. دعایی که با امید و ایمان به خداوند باشد، میتواند دریچهای به سوی پاسخهای دلخواه ما بگشاید. به همین دلیل مطالعه نشانههای اجابت دعا در قرآن کریم موضوعی بسیار مهم و پرمعناست. احساس آرامش و اطمینان در قلب، یکی از نشانههای بارز استجابت دعاست. در بسیاری از موارد وقتی فرد دعای خود را میکند، بعد از آن احساس آرامش و امنیت در دلش ایجاد میشود. این احساس نشاندهنده این است که فرد به پاسخ دعا یقین دارد و بر اساس آن اعتماد به نفس پیدا میکند. در قرآن کریم، در سوره بقره آیه 186 آمده است: "وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ". این آیه شریف به ما یادآوری میکند که خداوند به دعاهای بندگانش نزدیک است و آنها را اجابت میکند. این نزدیکی به خداوند، به معنای احساس آرامش و اطمینان در دعاست. اهمیت دعای صادقانه در قرآن مزید تأکید گردیده است. در سوره انفال آیه 53 میخوانیم: "ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَدْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُونَ". این آیه به ما یادآوری میکند که اگر دعایی به دلایل منطقی و صادقانه و با نیت خالصانه انجام شود، احتمال اجابت آن دعا بیشتر میباشد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که وضوح نیت و صراحت در خواستهها در دعا، از مهمترین شرایط استجابت آن دعاست. اگر فردی با دل و جان دعا کند و خواستههای درست و منطقی را از خدا بخواهد، قطعا برکت الهی شامل حال او خواهد شد. عمل به آداب دعا و مواظبت بر ارتباط با خداوند نیز از دیگر نکات قابل توجه در بحث دعاست. آمادهسازی ذاتی و روحی قبل از دعا و همچنین اتخاذ رفتارهای پسندیده در زندگی روزمره میتواند نشاندهنده جدیت فرد در دعا باشد و خود میتواند نشانهای بر مستجاب شدن دعا باشد. افرادی که به تبعیت از دستورات دینی و رعایت آداب دعا، با خداوند ارتباط مستحکمتری برقرار میکنند، نه تنها به ارتباط معنوی خویش تقویت میبخشند بلکه از لطف و رحمت الهی نیز برخوردار میشوند. علاوه بر این، تغییر و تحولات مثبت در زندگی فرد نیز میتواند نشانهای از اجابت دعای او باشد. زمانی که انسان در زندگیش تغییرات مثبت احساس کند، میتواند به راحتی به این نتیجه برسد که دعاهایش مستجاب شدهاند. شاید در ابتدا، آنچه ما از خداوند میخواهیم به طور مستقیم محقق نشود، اما به مرور زمان و با کار و تلاش، نشانههای لطف خداوند و رحمت او را در زندگی خود مشاهده خواهیم کرد. در واقع شاید لازم باشد تا به یاد بیاوریم که در بسیاری از موارد، خداوند برایمان آن چیزی را که میخواهیم نداده است، زیرا او بهترینها را برای ما میخواهد. و این مطمئناً به شکلگیری یک احساس خوب و آرامش بخش در دل ما منجر خواهد شد. این احساس نشانهای از اجابت دعاست. از نظر روانشناسی نیز، دعا و ارتباط با خداوند میتواند قدرت و انرژی مثبتی را در انسان به وجود آورد. این ارتباط مستحکم میتواند به فرد کمک کند تا با مشکلات و چالشهای زندگی بهتر مواجه شود و به آرامش درونی دست یابد. در نتیجه میل به دعا و ارتباط با خداوند در واقع نوعی ازدواج روحی و عاطفی با هستی و معانی عمیقتر زندگی است. در نهایت، باید به خاطر داشته باشیم که دعا به عنوان یک عمل روحی و معانی عمیقتر از معنی ساده درخواست، منبعی از آرامش و امید در زندگی ما است. پس باید سعی کنیم که به دعای خود با نیت خالص نزدیک شویم و همواره به خواستههای خود ایمان داشته باشیم. نشانههای اجابت دعا را میتوان از جنبههای مختلفی بررسی کرد و با چشم باز به زندگینگریست. پس داشتن امید و اعتماد در نزدیکی به خداوند و احساس آرامش در دل، مولفههایی هستند که میتوانند در شفافیت دعاهای ما و اجابت آنها تأثیرگذار باشند و زندگی رو به رشد و پر از برکت و آرامش را برای ما به ارمغان آورند.
و هنگامی که بندگان من از من بپرسند، من نزدیکم و دعاى دعا كننده را اجابت میکنم.
این به خاطر آن است که آنان آیات خدا را تکذیب کردند و به آنها استهزا کردند.
روزی عیسی با دوستانش به باغی رفت. در آنجا، دعا کردند و خواستههای خود را از خدا طلبیدند. ساعتی بعد، باران شروع به باریدن کرد و گلها شکفتند. عیسی به دوستانش گفت: "دعاهای ما مستجاب شد! خداوند به ما نشان داد که دعا همیشه به بهترین روش اجابت میشود."