تربیت فرزند بر اساس قرآن به ارتباط نزدیک با خدا، نیکی به والدین و الگوی خوب بودن والدین بستگی دارد.
تربیت فرزند یکی از مهمترین وظایف والدین در اسلام است و قرآن کریم به ما اصول و راهکارهای لازم را نشان میدهد. تربیت صحیح فرزندان، نهتنها آینده آنها را تحت تأثیر قرار میدهد، بلکه بستری برای شکلگیری جامعهای اخلاقی و متعادل فراهم میآورد. از دیدگاه اسلامی، تربیت فرزند یک مسئولیت جدی است که والدین باید بهخوبی از عهده آن برآیند. اولین نکته مهم در تربیت فرزند، ایجاد ارتباط صحیح با خداست. در سوره اسراء آیه 23، خداوند دستور میدهد که باید به والدین نیکی کرد. این آیه بهوضوح حقوق والدین را یادآوری میکند و بهطور غیر مستقیم به کودکان یاد میدهد که باید احترام به بزرگترها را بیاموزند. احترام گذاری رشتهای از محبت و اعتبار را میان خانواده و جامعه شکل میدهد. فرزندان وقتی با چنین اصولی آشنا میشوند، بهتدریج رفتار و کردار خود را نیز بر مبنای آنها تنظیم میکنند. در سوره لقمان آیه 13 نیز لقمان به پسرش توصیه میکند که باید خدا را عبادت کند و او را با دیگران شریک نکند. این آیه به والدین یادآوری میکند که پایههای تربیتی کودکان باید روی ایمان استوار شود. آموختن مفهوم یکتاپرستی و اهمیت خداپرستی یکی از ارکان اصلی تربیت اسلامی است. والدین باید بهعنوان الگوی خوبی برای فرزندان خود باشند و به آنها بیاموزند که چگونه باید در زندگی خود به خدا اعتماد کنند. علاوه بر آموزشهای نظری، رفتار والدین نیز نکتهای بسیار مهم است. پیامبر اکرم (ص) میفرماید: "هر بچهای با فطرتِ پاک به دنیا میآید، والدین او هستند که او را یهودی یا مسیحی یا زرتشتی میکنند." این حدیث نشان میدهد که تربیت دینی بهطور مستقیم به عمل و رفتار والدین بستگی دارد. اگر والدین به اصول اخلاقی و دینی پایبند باشند، بهطور طبیعی فرزندانشان نیز در مسیر صحیح قرار خواهند گرفت. همچنین در سوره بقره آیه 233 در مورد فضیلت تربیت فرزندان و کمک والدین به یکدیگر در این راه صحبت شده است. خداوند میفرماید: "و بر مادران است که فرزندان خود را شیر دهند تا دو سال کامل باشد..." این آیه نشاندهنده اهمیت نقش هر یک از والدین در تربیت فرزندان است. نقش مادر در این راستا از اهمیت ویژهای برخوردار است، چرا که مادران به دلیل نزدیکی جسمی و عاطفی با فرزندان، تأثیر عمیقی بر تربیت و شکلگیری شخصیت آنها دارند. پدران نیز نقش مشابهی ایفا میکنند. حضور فعال پدر در زندگی فرزندان کمک میکند تا کودکان احساس امنیت و آرامش بیشتری داشته باشند. پدران باید فرزندان خود را در فعالیتهای روزانه همراهی کرده و در تربیت اخلاقی و دینی آنها سهیم شوند. همکاری بین والدین نهتنها باعث بهبود فرآیند تربیت میشود، بلکه باعث تقویت پیوند عاطفی خانواده نیز میگردد. در واقع، برای تربیت فرزند به روش قرآن، باید به والدین توصیه شود که ارتباط نزدیک با خدا داشته باشند. این ارتباط به والدین کمک میکند تا در تربیت فرزندان خود از راهنماییهای الهی بهرهمند شوند. علاوه بر این، والدین باید ارزشهای معنوی را به فرزندان خود آموزش دهند. آموزش نماز، روزه، صدقه، دعا و دیگر واجبات دینی از سنین کودکی به فرزندان کمک میکند تا با این مفاهیم آشنا شوند و بهتدریج پایههای ایمانی خود را مستحکم کنند. از دیگر اصول مهم در تربیت فرزندان توجه به نیازهای عاطفی آنهاست. فرزندان نیاز دارند تا عشق و محبت والدین را تجربه کنند. محبت بیقید و شرط والدین به فرزندان موجب تقویت اعتماد به نفس و احساس امنیت روانی در آنها میشود. والدین باید در تحسین و تشویق فرزندان خود همواره پیشقدم باشند و از عملکرد خوب آنها قدردانی کنند. این کار نهتنها موجب تقویت روحیه فرزندان میشود بلکه به آنها انگیزه بیشتری برای تلاش و پیشرفت میدهد. والدین باید به رفتارهای محبتآمیز و محترمانه بین خودشان نیز توجه کنند. آنها با نشان دادن عشق و احترام به یکدیگر به فرزندان خود مفهوم احترام و محبت خانوادگی را آموزش میدهند. اینکه فرزندان شاهد رفتاری محترمانه و دوستانه بین والدین خود باشند، آنها را به تبعیت از این رفتارها ترغیب میکند. از سویی دیگر، تربیت فرزند فراتر از آموزشهای دینی و اخلاقی است. والدین باید بهبود و رشد علمی فرزندان خود را نیز در نظر داشته باشند. ایجاد محیطی مناسب برای یادگیری و رشد فکری فرزندان از جمله وظایف والدین به شمار میآید. تشویق فرزندان به مطالعه، علمآموزی و فعالیتهای فرهنگی نهتنها به شکوفایی استعدادهای آنها کمک میکند، بلکه بر شخصیت اجتماعی و اخلاقی آنها نیز تأثیر میگذارد. در نهایت، تربیت فرزند یک فرآیند بسیار پیچیده و چندوجهی است که نیازمند توجه و تلاش مستمر والدین است. والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که تربیت صحیح فرزندان وابسته به یادگیری مداوم است. آنها باید بهطور مداوم اطلاعات و دانش خود را بهروز کنند، با اوضاع جدید و تغییرات اجتماعی آشنا شوند و راهکارهای مناسب برای تربیت فرزندان خود را در نظر بگیرند. در نتیجه، تربیت فرزند به روش قرآن مستلزم ارتباط نزدیک با خدا، آموختن ارزشهای معنوی، رفتار صمیمی و الگوسازی صحیح از سوی والدین است. ایجاد محیطی سالم و پرمحبت، توجه به نیازهای عاطفی و علمی فرزندان و همکاری مؤثر بین والدین از جمله اصلهای کلیدی در این راستا میباشند. با تبعیت از این اصول، میتوانیم نسلهایی تربیت کنیم که نهتنها بهعنوان فرزندان خوب، بلکه بهعنوان شهروندان شایسته و اخلاقی در جامعه خود قرار گیرند.
و پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به والدین نیکی کنید؛
و (به یاد آور) وقتی که لقمان به پسرش گفت و او را اندرز میداد: پسرم! شریک خدا قرار نده که قطعاً شرک ظلمی بزرگ است.
و اگر بخواهند (مادران) فرزندان خود را شیر دهند، بر آنان گناهی نیست که (سهم خود را) بر اساس اصول درست مطالب کنند.
روزی پیرمردی به باغش میرفت و در برابر درختان قدیمیاش که سالها از آنها مراقبت کرده بود، میایستاد. او به یاد میآورد که چطور ابتدا یک نهال کوچک را در زمین کاشته و با آب دادن و عنايت به آن، به تنومندی رسیده اند. او فکر میکرد: "تربیت فرزندان نیز مانند این درختان است. باید آنها را با عشق و محبت پرورش داد تا به بار بنشینند و میوههای خوب بدهند."